Με δυο πατρίδες, της Σοφίας Γιαλουράκη

 

Με δυο πατρίδες

Συγγραφέας: Σοφία Γιαλουράκη

Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου

Εκδόσεις Βιβλιόφωνο

 

Η Νάντα είναι ένα κοριτσάκι από την Αίγυπτο, που γεννήθηκε και μεγαλώνει στην Αθήνα. «Δροσοσταλίδα» σημαίνει το όνομά της στα ελληνικά και σκέφτεται να το υιοθετήσει, ο δάσκαλός της όμως έχει αντίθετη γνώμη: «Δεν πρέπει να αλλάζουμε όνομα επειδή ξενιτευόμαστε», λέει. Κι έπειτα, προτείνει στους μαθητές του την ακόλουθη ιδέα: αφού η Νάντα δεν έχει ταξιδέψει ποτέ στην Αίγυπτο, γιατί να μην τη βοηθήσουν να μάθει κάποια πράγματα για τον αιγυπτιακό πολιτισμό αφιερώνοντας σε αυτόν μία ώρα τη βδομάδα;

 

Οι μαθητές, άλλοι με θέρμη και άλλοι πολύ διστακτικά, αρχίζουν ν’ αναζητούν πληροφορίες για τον ιερό ποταμό Νείλο, τους Φαραώ, τις Πυραμίδες, την Κοιλάδα των Βασιλέων, το Λούξορ, το Καρνάκ, τα Πορτρέτα του Φαγιούμ… Οι πληροφορίες αυτές δεν παρατίθενται στο βιβλίο ξερά, αλλά διανθίζονται με μύθους και φαραωνικά παραμύθια, αιγυπτιακή ποίηση, κείμενα του Κόντογλου και του Καζαντζάκη για την Αίγυπτο και σχετικά αποσπάσματα από την Οδύσσεια. Τα παιδιά μαθαίνουν για το πώς ξεκίνησε η εγκατάσταση των Ελλήνων στα αιγυπτιακά εδάφη και η προαιώνια φιλία των δύο λαών. Μαθαίνουν για την καθημερινή ζωή στην αρχαία Αίγυπτο – για τις καλλιέργειες και το κυνήγι, για τη φτώχεια, για την ταρίχευση των νεκρών, για τα χρώματα με τα οποία έβαφαν οι γυναίκες τα μάτια και το πρόσωπό τους, ακόμα και για την παρασκευή της αρχαίας αιγυπτιακής… μπίρας!

 

Παράλληλα με τον πλούτο των γνώσεων που αντλεί ο αναγνώστης από το βιβλίο, παρατηρεί μ’ ενδιαφέρον το πώς εξελίσσονται οι διαπροσωπικές σχέσεις των μαθητών: η γνωριμία με τον «ξένο» και τον πολιτισμό του οδηγεί στην αλληλοεκτίμηση και στην αποδοχή, κι έτσι οι μαθητές δένονται τελικά μεταξύ τους με άρρηκτους δεσμούς φιλίας και αγάπης.

 

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο πάντρεμα παιδικού μυθιστορήματος και βιβλίου γνώσεων, το οποίο μπορεί να σαγηνέψει και μικρότερα παιδιά του δημοτικού.

 

Το κείμενό μου για το βιβλίο "Με δυο πατρίδες" της Σοφίας Γιαλουράκη αναρτήθηκε στο blog του Προγράμματος Φιλαναγνωσίας της Διεύθυνσης Π.Ε. Ανατολικής Θεσσαλονίκης, στη στήλη: Συγγραφείς προτείνουν αγαπημένα τους βιβλία κάθε μήνα:

http://filanagnosiaprogram.blogspot.gr/p/blog-page_1.html

 

 

 

 

Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο χαμογελαστό, με καλή διάθεση. Η Σοφία Γιαλουράκη είναι μια γλυκιά και αξιαγάπητη κυρία. Πήρε το λόγο στο τέλος και μας κέρδισε όλους - ακόμα και όσους τη γνώρισαν εκείνο το βράδυ, όπως εγώ.
Αν και το βιβλίο της απευθύνεται σε παιδιά των τελευταίων τάξεων του δημοτικού, μπορεί να σαγηνέψει και μικρότερα παιδιά. Το διαπίστωσα αυτό με τις κόρες μου. Αγάπησαν τα φαραωνικά παραμύθια κι επηρεάστηκαν στο παιχνίδι τους από αυτά: πλέον η μία τους Barbie ονομάζεται Ροδόπη και παντρεύεται τον φαραώ Ψαμμήτιχο! :)

"Τόλμη και όραμα", του Ευγένιου Τριβιζά

Η πιο αξιοπρόσεκτη σκηνή της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου δεν ήταν η δήθεν πτώση της βασίλισσας της Αγγλίας με αλεξίπτωτο, ούτε η εμφάνιση των κοσμαγάπητων μουσικών ειδώλων. Ηταν η είσοδος των τριακοσίων είκοσι νοσοκομειακών κρεβατιών. Ηταν η εμφάνιση των εξακοσίων σαράντα νοσοκόμων. Πάνω από όλα ήταν η παρουσία και συμμετοχή των παιδιών από το Sick Children Hospital της Great Οrmond Street, του γνωστότερου παιδικού νοσοκομείου στον κόσμο.

Ανάμεσα στους μικρούς ασθενείς που έλαβαν μέρος στην τελετή, συγκαταλέγονται η δεκάχρονη Λότι Πιν που συνεχίζει τη θεραπεία της για όγκο εγκεφάλου, ο δεκάχρονος Σίντνεϊ Μπερν που είχε υποβληθεί σε λαρυγγο-τραχειακή αποκατάσταση, ο εννιάχρονος Μάθιου Πάντερ που έκανε μεταμόσχευση καρδιάς και πνευμόνων και ο ενδεκάχρονος Αλεξ Πλανκ που επειδή έχει ανοιχτούς πόρους στο κολποκοιλιακό διάφραγμα έχει κάνει ήδη τρεις εγχειρήσεις και πρόκειται να ακολουθήσουν κι άλλες. Αυτοί είναι οι ήρωες που κανένα μετάλλιο δεν φτάνει για να τους ανταμείψει.

Ακόμα πιο συγκινητικός όμως ήταν ο συνδυασμός των εικόνων του παιδικού νοσοκομείου με εικόνες από το παραμύθι του «Πίτερ Παν» και την ανάγνωση του γνωστού αποσπάσματος («δύο λεπτά προτού σε πάρει ο ύπνος η Χώρα του Πουθενά είναι πραγματική») από τη συγγραφέα του Χάρι Πότερ, Τζ. Κ. Ρόουλινγκ.

Ισως πολλοί από το ένα δισεκατομμύριο θεατών που παρακολούθησαν την τελετή να μη γνώριζαν τη σχέση του συγκεκριμένου παραμυθιού με το συγκεκριμένο νοσοκομείο που την είσοδό του στο Λονδίνο κοσμεί ένα μπρούντζινο άγαλμα του Πίτερ Παν και μιας μικρής νεράιδας.

Ο συγγραφέα Τζέιμς Μάθιου Μπάρι, μία ξεχωριστή προσωπικότητα που αλληλογραφούσε με τον Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον στη Σαμόα και τον εξερευνητή Καπετάνιο Ρόμπερτ Σκοτ στην Ανταρκτική, προέτρεπε τον Αρθουρ Κόναν Ντόιλ να ολοκληρώσει την όπερα που έγραφε, έπαιζε κρίκετ με τον H. G. Wells, και είχε πείσει τον γείτονά του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο να παίξει σε ένα θεατρικό του έργο, παρότι δεν είχε δικά του, αγαπούσε τα παιδιά και είχε κληροδοτήσει τα συγγραφικά δικαιώματα του Πίτερ Παν στο νοσοκομείο της Great Ormond Street.

Για πενήντα χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα, λόγω της παγκόσμιας επιτυχίας του βιβλίου και των δεκάδων τηλεοπτικών και κινηματογραφικών μεταφορών του, οι εισπράξεις από τα πνευματικά δικαιώματα αποτελούσαν σημαντική πηγή ενίσχυσης του θεραπευτικού και ερευνητικού έργου του νοσοκομείου. Το 1987 όμως η περίοδος προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων, σύμφωνα με την τότε ισχύουσα νομοθεσία, επρόκειτο να λήξει και το νοσοκομείο κινδύνευε να χάσει τη ζωτική αυτή πηγή εσόδων.

Τότε έγινε κάτι πρωτοποριακό. Κάτι σωτήριο. Ο τότε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Τζιμ Κάλαχαν, με την προτροπή της συζύγου του Οντρεϊ, σε μία από τις φωτεινές στιγμές της σταδιοδρομίας του είχε την τόλμη κόντρα σε διάφορα συμφέροντα (όπως της Disney*) να εισηγηθεί στο βρετανικό Κοινοβούλιο την ψήφιση νόμου, σύμφωνα με τον οποίο η διάρκεια των πνευματικών δικαιωμάτων του «Πίτερ Παν» θα συνεχιζόταν στο διηνεκές (in perpetuity).

Ετσι κι έγινε. Ετσι ψηφίστηκε ομόφωνα ο νέος νόμος. Ετσι το παραμύθι έδεσε με την πραγματικότητα. Ετσι ο Πίτερ Παν, το αιώνιο παιδί, εξακολουθεί να προσφέρει δώρα ανεκτίμητα στο ιστορικό νοσοκομείο. Η μικρή Λότι, ο Σίντνεϊ, ο Μάθιου, όλα τα παιδιά που είδαμε να χοροπηδάνε στα κρεβάτια με τις πιτζάμες τους στην τελετή της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων από αυτή τη νομοθεσία ακόμα και σήμερα ωφελούνται.

Μήπως στους δύσκολους καιρούς που περνάμε στη χώρα μας, κάτι μας διδάσκει το παράδειγμα αυτό τόλμης, καινοτομίας και οράματος; Μήπως θα πρέπει να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο και όταν εκπνέει η περίοδος προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας των βιβλίων για τους κληρονόμους, τα ποσοστά των συγγραφικών δικαιωμάτων να αφιερώνονται από εκεί και πέρα σε παιδικά νοσοκομεία, ιδρύματα ή παρόμοιους σκοπούς, κάτι που και τον κρατικό προϋπολογισμό δεν θα επιβαρύνει και ανεκτίμητη βοήθεια θα προσφέρει;

Θα βρεθεί άραγε ένας τολμηρός πολιτικός να ακολουθήσει το παράδειγμα του Τζιμ Κάλαχαν και ένα άξιο Κοινοβούλιο με όραμα να ψηφήσει τον σχετικό νόμο; Ας το ελπίσουμε!

Στο μεταξύ, τα τριακόσια είκοσι ολοκαίνουρια νοσοκομειακά κρεβάτια που φωτίστηκαν ειδικά στην τελετή ώστε να σχηματίζουν φωσφορίζοντας τη λέξη «GOSH» (επιφώνημα ενθουσιασμού αλλά και τα αρχικά τού Great Ormond Street Hospital), συσκευασμένα από εθελοντές σε σαράντα μεγάλα κιβώτια, θα ταξιδέψουν σε λίγες ημέρες για να δωρηθούν στα νοσοκομεία Habis Burguiba και Hospital de Taouine της Τυνησίας.

Εχουμε όμως και εμείς ανάγκη από νοσοκομειακά κρεβάτια. Ο Πίτερ Παν μάς δείχνει τον τρόπο να τα αποκτήσουμε.

Ευγένιος Τριβιζάς
 

* Η πολυετής διαμάχη της Disney με το Great Ormond Street Hospital αξίζει να μελετηθεί ως ένα παράδειγμα εταιρικών συμφερόντων που έρχονται σε σύγκρουση με τα δικαιώματα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Η ταινία του Τζορτζ Κιούκορ με την Οντρεϊ Χέπμπορν στον ρόλο του Πίτερ Παν και του σερ Λόρενς Ολίβιε στον ρόλο του πειρατή Κάπτεν Χουκ δεν γυρίστηκε ποτέ γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο.

 

Πηγή: Τα Νέα, 4/8/2012 http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4743091&fb_action_ids=349092431847152&fb_action_types=og.likes&fb_source=aggregation&fb_aggregation_id=288381481237582

 

 

Το Σχολείο του Φόβου: Μια απολαυστική τριλογία!

 

 

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ Ι: Η πρώτη δοκιμασία
 

Αγαπητέ υποψήφιε,

Με μεγάλη μου χαρά σάς πληροφορώ ότι η αίτησή σας για το θερινό κύκλο μαθημάτων στο Σχολείο του Φόβου έγινε δεκτή. Όπως ήδη γνωρίζετε, το Σχολείο του Φόβου είναι ένα εξαιρετικά ιδιότυπο ίδρυμα το οποίο, υπό τη διεύθυνση της απόμακρης κυρίας Ουέλινγκτον, σκοπό έχει να εξαλείψει τις φοβίες των παιδιών μέσω ανορθόδοξων μεθόδων. Οι λιγοστοί γονείς, γιατροί, απόφοιτοι και εκπαιδευτικοί που γνωρίζουν την ύπαρξή μας διαφυλάσσουν τη μυστικότητά μας. Οι μαθητές μας επαφίενται στην εχεμύθεια των ανθρώπων αυτών. Εμείς συμβουλεύουμε θερμά όλους τους καινούργιους μαθητές και τις οικογένειές τους να συζητούν για το Σχολείο του Φόβου αποκλειστικά και μόνο μέσα στα όρια της οικίας τους, με την τηλεόραση να παίζει, τη βρύση να τρέχει και το σκύλο να γαβγίζει.

 

Συγγραφέας: Γκίτι Ντανεσβάρι

Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή

Εκδόσεις Ψυχογιός

 

http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=22552

 

 

 

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΙΙ: Η τάξη δε σχόλασε ακόμη

Αγαπητοί διαγωνιζόμενοι,

Όπως οι σχολικές εργασίες, τα σπυράκια και η εφηβεία, έτσι και το δεύτερο καλοκαίρι σας στο Σχολείο του Φόβου δεν είναι κάτι προαιρετικό. Σε περίπτωση απείθειας με οποιοδήποτε πρόσχημα –ότι ψόφησε το λατρευτό σας κατοικίδιο, ότι πάθατε αμνησία, ότι γραφτήκατε στην Κατασκήνωση του Τρόμου– θα βρεθείτε αντιμέτωποι με το δικηγόρο μου, τον Μιγχάουζερ.

Ο θερινός κύκλος μαθημάτων θα αρχίσει ακριβώς στις 9:00 το πρωί του Σαββάτου 29 Μαΐου, στο Σάμερστοουν. Και μην παραλείπετε, παρακαλώ, να διαφυλάσσετε τη μυστικότητα του Σχολείου μας συζητώντας γι’ αυτό μόνο με τη βρύση ανοιχτή τέρμα, με τον ήχο της τηλεόρασης στη διαπασών και παίζοντας φυσαρμόνικα. Εκ μέρους του εαυτού μου, του καραφλοκαμουφλαρισμένου βοηθού μου Σμίντι, του μπουλντόγκ μου του Μακαρονιού και των άριστα εκπαιδευμένων γάτων μου, σας διαβεβαιώ ότι ανυπομονούμε να δούμε από κοντά τα αστραφτερά από τη βαζελίνη χαμόγελά σας.

 

Συγγραφέας: Γκίτι Ντανεσβάρι

Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή

Εκδόσεις Ψυχογιός

 

http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=22553

 

 

 

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΙΙΙ: Η τελική δοκιμασία

Αγαπητές γονικές μονάδες,

Το σημερινό μου γράμμα περιέχει φριχτά νέα, ίσως τα χειρότερα που έχετε ακούσει ποτέ! Μην ανησυχείτε – τα παιδιά σας είναι ακόμη ζωντανά και είναι καλά. Ή μάλλον, για να μην τα παραλέω, τα παιδιά σας είναι ακόμη ζωντανά.

Η απρόβλεπτη τροπή των γεγονότων έχει οδηγήσει το Σχολείο του Φόβου στο χείλος της ολοκληρωτικής και απόλυτης καταστροφής. Δυστυχώς, ένας από τους μαθητές μας (δε θα αναφέρω το όνομά του, παρά μόνον ότι είναι κορίτσι και λατρεύει τις νυφίτσες) αποκάλυψε στη Σιλβί Μοντγκόμερι, δημοσιογράφο του κίτρινου Τύπου, όχι μόνο την ύπαρξη του Σχολείου μας, αλλά και το πιο κρυφό μας μυστικό! Και τώρα, μην έχοντας παρά τρεις εβδομάδες στη διάθεσή μας για ν’ αποτρέψουμε τη δημοσίευση του καταστροφικού της άρθρου, τα παιδιά σας αποφάσισαν να μείνουν εδώ και να δώσουν τη μάχη τους.

 

Συγγραφέας: Γκίτι Ντανεσβάρι

Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή

Εκδόσεις Ψυχογιός

 

http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=1001224

Επίσκεψη στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Ταύρου

Δε μ' αρέσουν οι γαρίδες
και δεν τις δοκιμάζω
θα δώσω να τις φάνε οι γίδες
και από μακριά θα τις κοιτάζω... :))

Ποιηματάκι που φτιάξαμε με τα πρωτάκια του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ταύρου την Παρασκευή 8/6/2012 με αφορμή το "Σκιουράκι που δεν ήθελε να φάει". Άφησα πίσω μου φωτισμένα προσωπάκια και πήρα μαζί μου πολλές υποσχέσεις για καλοκαιρινά διαβάσματα!

Αφού τους διάβασα το βιβλίο και παίξαμε με τις λέξεις φτιάχνοντας στιχάκια για τα φαγητά που δεν τους αρέσουν, μου ζήτησαν να τους το ξαναδιαβάσω. Εγώ τους χάρισα ένα αντίτυπο για τη βιβλιοθήκη του σχολείου, ώστε να το ξαναδιαβάσουν μόνα τους όσες φορές ήθελαν. Κι ύστερα τους διάβασα το "Κοιμήσου μαζί μου, μαμά". Η αρχική μου αμφιβολία, μήπως δηλαδή παραήταν κουρασμένα και για δεύτερο παραμύθι, διαλύθηκε βλέποντας τις αντιδράσεις τους. Το πειραχτήρι της τάξης, μάλιστα, είχε χαλαρώσει πλήρως και είχε βάλει δαχτυλάκι στο στόμα, σαν να ήταν στο κρεβατάκι του. :)

 

Επίσκεψη στην Κατερίνη για ενίσχυση της φιλαναγνωσίας

Από την επίσκεψή μου στο 11ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης, στις 3/5/2012, στο πλαίσιο του προγράμματος "Ενίσχυση της Φιλαναγνωσίας" του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.


Από την τοπική εφημερίδα Λευτεριά http://lefteria.blogspot.gr/2012/05/11_11.html
"Την Πέμπτη 3 Μαϊου η συγγραφέας κ. Ράνια Μπουμπουρή επισκέφτηκε το 11^ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης στα πλαίσια του προγράμματος ΄΄Φιλαναγνωσίας’’ του ΕΚΕΒΙ.

Το πρωτοποριακό πρόγραμμα ΄΄Φιλαναγνωσίας’’ έχει ως στόχο να μυήσει τα παιδιά στο μαγικό κόσμο των βιβλίων.

Η κ. Μπουμπουρή ήρθε σε επαφή με τους μαθητές της Β΄ τάξης οι οποίοι είχαν διαβάσει και επεξεργαστεί τρία βιβλία της: «Το αετόπουλο που ντρεπόταν να φορέσει γυαλιά», «Κοιμήσου μαζί μου μαμά» και «Το σκιουράκι που δεν ήθελε να φάει».

Η συγγραφέας παρουσίασε το έργο της, συζήτησε με τους μαθητές και απάντησε στις ερωτήσεις και απορίες τους σχετικά με τα βιβλία της και το επάγγελμα της συγγραφέα.

Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να έρθουν ουσιαστικά σε επαφή με μια συγγραφέα και όχι απλώς να ακούσουν μια τυποποιημένη διάλεξη. Οι δασκάλες της Β΄ τάξης Ιφιγένεια Δημάκη, Αγνή Νατσιοπούλου, και Μαρία Σαρρή ευχαριστούν ιδιαίτερα το διευθυντή του σχολείου κ. Χανδόλια Βασίλη και τους γονείς που συνέβαλαν στην επιτυχή διοργάνωση της εκδήλωσης. Τέλος ένα ευχαριστώ στη μουσικό του σχολείου κ. Θεοδώρα Κολτσίδα που μελοποίησε ένα ποίημα της συγγραφέα χαρίζοντας ιδιαίτερες στιγμές συγκίνησης."

Συνέντευξη στο ηλεκτρονικό περιοδικό magaz!ne

http://www.bonusmallmag.gr/006/
σελίδες 26-29

Κοιμήσου μαζί μου, μαμά!

 



Κάθε βράδυ, η ίδια ιστορία. Ο Τίμος το αρκουδάκι σηκώνεται και πηγαίνει στο κρεβάτι των γονιών του να κοιμηθεί. Εκείνοι δεν ξέρουν τι να κάνουν πια για να του αλλάξουν τα μυαλά. Ώσπου, παίζοντας με τους φίλους του μια μέρα, ο Τίμος θα σώσει τη ζωή ενός μικρού κοκκινολαίμη. Κι η πράξη του αυτή θ’ αλλάξει και τη δική του τη ζωή.

Κοιμήσου μαζί μου, μαμά! | Sleep with me, mommy!

Timos is a little bear who doesn't like to sleep alone in his bedroom and wakes up every night
to visit his parents' bed. Until, one day, he saves a little bird's life. And this courageous act of his changes his own life as well.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός: http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=1001222
Εικονογράφηση: Μάρω Αλεξάνδρου

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες του σελίδες εδώ:

http://www.psichogios.gr/datafiles/videos/KOIMISOU-MAZI-MOU-MAMA-PRO.pdf

 

 

Κι εδώ, με την άδεια της μαμάς της, ανεβάζω τη φωτό μιας μικρούλας αναγνώστριας!
 

 

 

Κριτικές από τον ιστότοπο του εκδότη:

 

6 ΓΝΩΜΕΣ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ         βαθμολογία αναγνωστών : 5/5 100%

• 
  

  ΤΑΤΙΑΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ

  Βαθμολογία : 5/5
• Το βιβλίο "ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, ΜΑΜΑ" περνά τόσο ωραία μηνύματα! Καταρχάς βοηθά έμενα προσωπικά να εξηγώ στα διδυμάκια μου που είναι δυόμιση χρονών με τρόπο απλό και δίνοντας ως παράδειγμα την μαμά αρκούδα πως οι γονείς κοιμούνται στο δικό τους κρεβάτι και το παιδί στο δικό του. Έπειτα τα βοηθά να κατανοήσουν την έννοια της βοήθειας στα πιο αδύναμα πλάσματα και τέλος πως δεν πρέπει να φοβούνται να είναι μόνα τους στο δωμάτιο επειδή και αυτά με την σειρά τους έχουν καταφέρει πολλούς στόχους γεγονός που τα κάνει "μεγάλα"!!Σε ευχαριστούμε Ράνια που μέσα από την συγγραφή σου μας δίνεις παραδείγματα για να εξηγήσουμε στα μικρούλια μας τόσο σημαντικές έννοιες!!

 

• 
  

  john Black

  Βαθμολογία : 5/5
  Το διάβασε η μαμά του στον Ορέστη ο οποίος είναι 6 χρονών και «φοιτητής» πρώτης Δημοτικού και κατενθουσιάστηκε. Η ανάγνωσή τελείωσε με την εξής διαπίστωση από τον Ορέστη «πολύ ωραίο μαμά».

• 
  

  Μαρια Ν.

  Βαθμολογία : 5/5
  Δηλώνω fan της Ράνιας! Είναι το δεύτερο βιβλίο της που διαβάζουμε! Νομίζω ότι πρώτη το αγάπησα εγώ και μετά ο μικρούλης μου! Είναι πολύ όμορφο! Δίνει πολύ όμορφες εικόνες και περνά ταυτόχρονα πολλά και όμορφα μηνύματα!

• 
  

  Ζαχαράκη Στέλλα

  Βαθμολογία : 5/5
  Ο μικρός λάτρεψε τον Τίμο όπως και τον Σωτηράκη! Κι εμείς δεν ακούμε πια πατουσάκια να τρέχουν μέσα στη νύχτα, με στόχο το διπλό κρεββάτι! Η κα Μπουμπουρή βοηθάει γι’ άλλη μια φορά τους γονείς και μαθαίνει στα μικρά μας την σημαντικότητα της φιλίας, την σπουδαιότητα της συνεργασίας και την αναγκαιότητα να έχουν πίστη στις δυνατότητές τους. Ευχαριστούμε πολύ!

• 
  

  Εφη Αφησιάδου

  Βαθμολογία : 5/5
  «Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αναγνώριση μαθαίνουν ότι είναι καλό να έχουν στόχους. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ενθάρρυνση μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση . Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ασφάλεια μαθαίνουν να έχουν πίστη στον εαυτό τους» Ντ. Νόλτε. Όλα τα παραπάνω μας είπε η συγγραφέας σαν… ένα «παραμύθι»! Μας άρεσε πολύ οικογενειακώς!

• 
  

  ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΙΔΕΡΗ

  Βαθμολογία : 5/5
  Θα ήθελα να το διαβάσω στα παιδιά μου σίγουρα! Από την μικρή του περίληψη, εισπράττω όμορφα συναισθήματα! Θεωρώ ότι είναι πολύ καλό και θα αρέσει στους μικρούς μου αναγνώστες!

Στο γιογιό με τη γιαγιά

Η μικρή Αρετή πηγαίνει για διακοπές στη γιαγιά της, στο Καρπενήσι. Η γιαγιά Αρετή το ’χει βάλει σκοπό να μάθει στην εγγονή της να χρησιμοποιεί το γιογιό. Και όλα φαίνεται να συμμαχούν μαζί της: τα ωραία παραμύθια, τα γουστόζικα βρακάκια, τα φρεσκοψημένα κουλουράκια, οι ιστορίες από τα παλιά, ακόμα και τα παιχνιδιάρικα σαλιγκαράκια!

Στο γιογιό με τη γιαγιά | On the potty with my granny

Areti is on vacation at her granny's village up in the mountains. Her granny is determined to help her get rid of the nappies and start using the potty. How can a bunch of snails help them? 

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός: http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=1001252
Εικονογράφηση: Βαγγέλης Ελευθερίου

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες του σελίδες εδώ:

http://www.psichogios.gr/datafiles/videos/STO-GIOGIO-ME-TH-GIAGIA-PRO.pdf

 

 

Με την άδεια της μαμάς της, ανεβάζω εδώ τη φωτό μιας μικρής αναγνώστριας! :)
 

 

Κριτικές

"Αλήθεια, πώς μπορείς να πείσεις ένα παιδάκι 2,5 χρόνων να χρησιμοποιεί το γιογιό; Ένα θέμα απλό αλλά και σοβαρό για κάθε νήπιο και γονιό. Μία ευρηματική και σπιρτόζα γιαγιά κι ένα ροζ γιογιό θα μάθουν τη μικρή Αρετή να διαχειρίζεται σωστά τις σωματικές της λειτουργίες.

Η συγγραφέας μάς έχει δώσει μία σειρά από πρωτότυπες μικρές ιστορίες, που εμψυχώνουν τους λιλιπούτειους αναγνώστες στην προσπάθεια απεξάρτησής τους από τις συνήθειες της βρεφικής και προνηπιακής ηλικίας."

Περιοδικό ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, τεύχος 75, Μάιος-Ιούνιος 2012

Κριτικές από τον ιστότοπο του εκδότη:

 

6 ΓΝΩΜΕΣ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ        βαθμολογία αναγνωστών : 5/5
 
 

Ζαχαράκη Στέλλα

Βαθμολογία : 5/5

Τι θα λέγατε για ένα βίβλίο που μυρίζει βρεγμένο χώμα; Ένα βιβλίο που γαργαλάει τη μυτούλα του μικρού σας με μυρωδιά από σπιτικά κουλουράκια της γιαγιάς; Ένα παραμύθι που γυρνάει μνήμες και στο δικό σας μυαλουδάκι μνήμες από το χωριό, μνήμες παιδικές! Που φέρνει στα χεράκια τους μικρά σαλιγκάρια και τη μουσούδα από το αγαπημένο τους κουταβάκι; Ένα παραμύθι που φέρνει γέλιο στα χειλάκια τους .Ο μικρός μου κοντεύει τα πέντε οπότε έχουμε εδώ και καιρό που απαλλαχτήκαμε από την πάνα όμως ξεκαρδίζεται με την Αρετή που δεν μπορεί να πει Γιαγιά-γιογιό και μπερδεύει χαριτωμένα την γλώσσίτσα της! Κι όταν έρχεται η ώρα να ξεμυτίσουν τα σαλιγκάρια χώνει το μουτράκι του στις σελίδες να τα δει καλύτερα σχεδόν τα αγγίζει με την φαντασία του! Εξαιρετική δουλειά από την κα Μπουμπουρή και πάρα πολύ καλή η εικονογράφηση του κου Ελευθερίου! Διαβάστε το στα μικρά σας κι όχι μόνο σε αυτά που φλερτάρουν με το γιογιό!

Εύη

Βαθμολογία : 5/5

 

"ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ": Το αγαπημένο βιβλίο της κόρης μου. Είναι μόλις 2 χρονών και το έχει μάθει απ' έξω. Ξεκινάω να διαβάζω εγώ, συμπληρώνει αυτή τις επόμενες φράσεις! Μακάρι να υπήρχαν πολλά τόσο καλογραμμένα βιβλία! Κυρία Μπουμπουρή συγχαρητήρια, περιμένουμε και νέα βιβλία για τα μικρά μας ζουζουνάκια!
100%

Εύη

Βαθμολογία : 5/5

"ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ": Το αγαπημένο βιβλίο της κόρης μου. Είναι μόλις 2 χρονών και το έχει μάθει απ' έξω. Ξεκινάω να διαβάζω εγώ, συμπληρώνει αυτή τις επόμενες φράσεις! Μακάρι να υπήρχαν πολλά τόσο καλογραμμένα βιβλία! Κυρία Μπουμπουρή συγχαρητήρια, περιμένουμε και νέα βιβλία για τα μικρά μας ζουζουνάκια!

Εύη

Βαθμολογία : 5/5

"ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ": Το αγαπημένο βιβλίο της κόρης μου. Είναι μόλις 2 χρονών και το έχει μάθει απ' έξω. Ξεκινάω να διαβάζω εγώ, συμπληρώνει αυτή τις επόμενες φράσεις! Μακάρι να υπήρχαν πολλά τόσο καλογραμμένα βιβλία! Κυρία Μπουμπουρή συγχαρητήρια, περιμένουμε και νέα βιβλία για τα μικρά μας ζουζουνάκια!

Εύη

Βαθμολογία : 5/5

"ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ": Το αγαπημένο βιβλίο της κόρης μου. Είναι μόλις 2 χρονών και το έχει μάθει απ' έξω. Ξεκινάω να διαβάζω εγώ, συμπληρώνει αυτή τις επόμενες φράσεις! Μακάρι να υπήρχαν πολλά τόσο καλογραμμένα βιβλία! Κυρία Μπουμπουρή συγχαρητήρια, περιμένουμε και νέα βιβλία για τα μικρά μας ζουζουνάκια!

Εύη

Βαθμολογία : 5/5

"ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ": Το αγαπημένο βιβλίο της κόρης μου. Είναι μόλις 2 χρονών και το έχει μάθει απ' έξω. Ξεκινάω να διαβάζω εγώ, συμπληρώνει αυτή τις επόμενες φράσεις! Μακάρι να υπήρχαν πολλά τόσο καλογραμμένα βιβλία! Κυρία Μπουμπουρή συγχαρητήρια, περιμένουμε και νέα βιβλία για τα μικρά μας ζουζουνάκια!

Εύη

Βαθμολογία : 5/5

"ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ": Το αγαπημένο βιβλίο της κόρης μου. Είναι μόλις 2 χρονών και το έχει μάθει απ' έξω. Ξεκινάω να διαβάζω εγώ, συμπληρώνει αυτή τις επόμενες φράσεις! Μακάρι να υπήρχαν πολλά τόσο καλογραμμένα βιβλία! Κυρία Μπουμπουρή συγχαρητήρια, περιμένουμε και νέα βιβλία για τα μικρά μας ζουζουνάκια! 

• Μιρέλα Σταυρινού

  Βαθμολογία : 5/5

Ως περήφανη θεία και νονά μιας (αντικειμενικά) σούπερ χαρισματικής δυομισάχρονης νεράιδας, έχω να δηλώσω ότι αυτή τη βδομάδα κατήργησε εντελώς την πάνα και πηγαίνει πλέον πάντα στην τουαλέτα. Πάντα. Ή… σχεδόν πάντα. E λοιπόν, δεν φαντάζεστε πόσο βοήθησε το υπέροχα εικονογραφημένο και τόσο τρυφερά γραμμένο βιβλιαράκι "ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ"!!!Το λατρέψαμε, έγινε το αγαπημένο μας! Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλες τις μανούλες (και νονούλες φυσικά, αλλά και μπαμπάδες) που θέλουν να πάρουν όμορφες ιδέες για το πώς θα στηρίξουν το μωράκι τους στη σημαντική μετάβαση από την πάνα στο γιογιό. Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε...

• 
  

  ΚΑΛΛΕΡΓΗ ΤΑΤΙΑΝΑ

  Βαθμολογία : 5/5

  
  

Το βιβλίο "ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ" έχει γίνει το αγαπημένο των παιδιών μου που τυγχάνει να είναι μόλις δυόμισι χρονών! Η Ράνια γραφεί τόσο απλά και κατανοητά που ακόμα και τα πιο μικρά παιδιά κρέμονται από τα χείλη της για την συνεχεία! Η μικρή Αρετή και η γιαγιά της έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας μας! Το διαβάζουμε κάθε βραδύ μετά κάνουμε όνειρα γλυκά!!! Σε ευχαριστούμε Ράνια για ένα ακόμη υπέροχο βιβλίο!!!

• 
  

  Αννα

  Βαθμολογία : 5/5

  
  

Τo βιβλίο ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ βοήθησε τον δίχρονο γιο μου να συνηθίσει στην ιδέα της λεκάνης, μα αυτό είναι μόνο ένα από αυτά που κερδίσαμε. Άρχισε να αγαπά το διάβασμα και να πλάθει ιστορίες με τις εικόνες. Δεν μπορώ να περιγράψω την ευγνωμοσύνη μου στην Ράνια για τις ώρες χαράς και ανάγνωσης που μας προσφέρει!

• 
  

  Εφη Αφησιάδου

  Βαθμολογία : 5/5

  
  

Αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο εικόνες και μνήμες παιδικής ηλικίας. Η γιαγιά (ο παππούς) στο χωριό, τα φρεσκοψημένα κουλουράκια, η φύση, το ελεύθερο παιχνίδι, η ωρίμανση… Μέσα στα απλά είν' τα ωραία!


Περιοδικό Τaλκ, 14/03/2012:

Γονείς εν δράσει, 01/03/2012:

 

Το αετόπουλο που ντρεπόταν να φορέσει γυαλιά

Ο Αρίστος είναι ένα αετόπουλο πρόσχαρο και γελαστό. Τον τελευταίο καιρό, όμως, πολλές σκοτούρες βαραίνουν το μικρό του κεφαλάκι. Δεν πολυθέλει να πηγαίνει στο σχολείο το πρωί,
ούτε και να παίζει με τους φίλους του το απόγευμα. Εχει ένα μυστικό που το νομίζει φοβερό:
τα μάτια του δεν βλέπουν καλά, χρειάζεται γυαλιά. Και νομίζει ότι όλος ο κόσμος θα τον κοροϊδεύει γι' αυτό. Αραγε, έχει δίκιο;

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βιβλιόφωνο: http://www.vivliofono.gr/product.asp?TitlesID=165624
Εικονογράφηση: Sabine Straub

Το αετόπουλο που ντρεπόταν να φορέσει γυαλιά | The little eagle that was ashamed to wear glasses

Aristos does his best to keep his big secret from his family and friends: he is short-sighted!
Can an eagle be short-sighted without being laughed at and ridiculed? Let's find out!

Δημιουργία της εικονογράφου του βιβλίου, Sabine Straub.

Δημιουργία της εικονογράφου του βιβλίου, Sabine Straub.

Μετά την κούραση της ημέρας, μια αγκαλιά με τα αγαπημένα μου αετόπουλα.

Κριτικές για το βιβλίο:

Η Αναστασιάδου Μαρία, εκπαιδευτικός, προτείνει "Το αετόπουλο που ντρεπόταν να φορέσει γυαλιά":
"To παραμύθι 'Το αετόπουλο που ντρεπόταν να φορέσει γυαλιά' αξίζει να διαβαστεί, είναι εμποτισμένο από αγάπη και ζωντάνια. Ο μικρός αετός βιώνει μια πραγματικότητα και ενώ δυσκολεύεται να την αντιμετωπίσει, με τη βοήθεια της μητέρας του διευρύνει τους ορίζοντές του κοιτάζοντάς πια από μια άλλη οπτική γωνία, όπου όλα τα προβλήματα τελικά έχουν και τη λύση τους.
Ανάλαφρο, δροσερό και ευχάριστο παραμύθι που εστιάζει στο ευαίσθητο θέμα που απασχολεί πολλά μικρά παιδιά, 'όραση με γυαλιά'.
Μέσα από τη διήγηση καθοδηγεί τους μικρούς αναγνώστες στην αποδοχή ύπαρξης του προβλήματος και στην εύρεση λύσης με απλές διαδικασίες.
Υπέροχη, ζωντανή και χαρούμενη η εικονογράφηση πλαισιώνει άψογα το κείμενο και κεντρίζει την αισθητική του παιδιού.

http://filanagnosiaprogram.blogspot.gr/2012/06/o.html

"Η συγγραφέας ασχολείται με το ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά όταν οι συμμαθητές τους στο σχολείο τα κοροϊδεύουν επειδή φορούν γυαλιά.
Ήρωας του βιβλίου είναι ένα... αετόπουλο. Εύστοχη η επιλογή από τη συγγραφέα καθώς είναι γνωστή η δύναμη της όρασης στους αετούς, η "αείτισα" ματιά τους. Το αετόπουλο πείθεται να φορέσει γυαλιά ξεπερνώντας το άγχος του, ύστερα από τις ήρεμες και λογικές εξηγήσεις των μεγάλων."
Από το περιοδικό Διαδρομές.

 

Γονείς του σήμερα

«Αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω το χρόνο, τι θ’ άλλαζες;» ρώτησα όταν έγινα μάνα τη μητέρα μου, η οποία γέννησε, μεγάλωσε και σπούδασε πέντε κόρες. Δε χρειάστηκε να το σκεφτεί πολύ. «Θα σας έπαιζα περισσότερο. Θα σας χαιρόμουν περισσότερο. Μ’ έφαγαν οι δουλειές».

Τι έχει αλλάξει, αναρωτιέμαι, από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και τις αρχές του ’80 μέχρι σήμερα στο θέμα της ανατροφής των παιδιών; Πολλά, πάρα πολλά. Κι άραγε, υπάρχει κάτι που έχει μείνει ίδιο κι απαράλλαχτο; Ασφαλώς.

Κατ’ αρχάς, με το που γινόμαστε γονείς βάζουμε τα παιδιά μας στο νούμερο ένα των προτεραιοτήτων μας –και τότε, και τώρα. Τα τοποθετούμε στο κέντρο του σύμπαντός μας και η ζωή περιστρέφεται πλέον γύρω από αυτά. Οι επιλογές γίνονται με βάση αυτά. Ο όλος προγραμματισμός γίνεται με βάση τα παιδιά. Κοιτάζουμε πάνω απ’ όλα τι είναι καλύτερο γι’ αυτά.

Ο ρόλος των γονιών μένει, ασφαλώς, απαράλλαχτος: προετοιμάζουμε τα παιδιά για την ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο, τα βοηθάμε να πατήσουν γερά στα πόδια τους, ώστε να μπορέσουν ν’ ανοίξουν κατόπιν τα φτερά τους και να ζήσουν μια καλή ζωή. Έχει αλλάξει, όμως, ο τρόπος προσέγγισης των παιδιών και πλέον δίνεται πολύ μεγαλύτερη σημασία στο σεβασμό της προσωπικότητάς τους. Οι σημερινοί γονείς δε χειροδικούμε, συμβουλευόμαστε ειδικούς για την καλύτερη αντιμετώπιση προστριβών και προβλημάτων, αφουγκραζόμαστε τις παιδικές ανησυχίες, ενισχύουμε επιλογές που βοηθούν το παιδί να βρει τον εαυτό του, απορρίπτουμε τις ταμπέλες. Επίσης, περνάμε περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά. Τους διαβάζουμε, παίζουμε, πηγαίνουμε μαζί θέατρο, γήπεδο, συμμετέχουμε σε δημιουργικές δραστηριότητες. Επενδύουμε συνειδητά χρόνο στη σχέση με τα παιδιά, γνωρίζοντας την αξία που έχει αυτό· γνωρίζοντας ότι έτσι σφυρηλατείται ένας δεσμός με βάσεις ατσάλινες· γνωρίζοντας ότι κάθε στάδιο της βρεφικής, νηπιακής και παιδικής ηλικίας είναι μοναδικό κι αν το χάσεις, το έχασες για πάντα· γνωρίζοντας ότι κάθε κοινή εμπειρία όχι μόνο εμπλουτίζει τη σχέση με χαρούμενες νότες, αλλά την ενισχύει και την πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα.

Υπάρχει, ωστόσο, κάτι στο οποίο υστερούμε πολύ σε σχέση με τις αμέσως προηγούμενες γενιές γονέων: στην αισιοδοξία. Ο μεγαλύτερος βραχνάς μας είναι η ανασφάλεια. Οι παλιότεροι, έχοντας ως εναρκτήρια βάση τα χειρότερα βιώματα των δικών τους και τη σκληρή ζωή, ζούσαν τουλάχιστον με την ελπίδα ότι ο κόσμος προχωράει με θετικούς όρους και το μέλλον θα είναι πιο φωτεινό. Οι σημερινοί γονείς ζούμε βαθιά στο πετσί μας την οικονομική/πολιτική κρίση και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Δεν μπορούμε να επαναπαυτούμε στο «Έχει ο Θεός», όπου ακουμπούσαν οι παλιότεροι. Βλέπουμε να γκρεμίζεται γύρω μας ο κόσμος και σχεδόν κάθε έννοια οικογενειακού προγραμματισμού. Το φάσμα της φτώχειας απειλεί όχι μόνο τους άνεργους ή υποαπασχολούμενους γονείς, αλλά τους πάντες. Οι κοινωνικές παροχές στον εργαζόμενο γονιό μειώνονται και τείνουν να εξαφανιστούν. Ο άνεργος γονιός ζει καταστάσεις δραματικές. Συχνά, οι οικογένειες χωρίζονται· ο ένας γονιός φεύγει σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας στο εξωτερικό, με την προοπτική να καλέσει κοντά του και την οικογένειά του στο μέλλον.

Το άγχος και η ανασφάλεια έχουν άμεσες κι έμμεσες συνέπειες στα παιδιά, αφού πολλές φορές έρχονται και τα ίδια αντιμέτωπα με οδυνηρές πτυχές της πραγματικότητας και καλούνται να σηκώσουν ένα ψυχολογικό φορτίο δυσανάλογα βαρύ για την ηλικία τους. Οι σημερινοί γονείς οφείλουμε να διατηρούμε την ψυχραιμία και την ηρεμία μας για χάρη των παιδιών μας, μέσα σε συνθήκες φοβερά αντίξοες. Ο αγώνας είναι δύσκολος, αλλά ξέρουμε ότι νικητής πρέπει οπωσδήποτε να είναι τα παιδιά.  
 

© Ράνια Μπουμπουρή

Το κείμενό μου "Γονείς του σήμερα" φιλοξενείται στο ηλεκτρονικό περιοδικό mamababa.gr:

http://www.mamababa.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=123:2011-12-11-17-58-50&catid=13:-a-&Itemid=24