Δωρεά 130.000 λιρών του Τζέιμς Πάτερσον σε ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία

Ο δημοφιλής συγγραφέας Τζέιμς Πάτερσον, οι πωλήσεις του οποίου ανέρχονται σε 280 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ανακοίνωσε τον κατάλογο με τα πρώτα 73 ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία του Ηνωμένου Βασιλείου που θα μοιραστούν το ποσό των 130.000 λιρών, με σκοπό την ενίσχυση της φιλαναγνωσίας στα παιδιά. Ο Πάτερσον θα διαθέσει συνολικά το ποσό των 250.000 λιρών σε βιβλιοπωλεία που θα εγκριθούν, αφού κάνουν την αντίστοιχη αίτηση ενημερώνοντάς τον για το πρόγραμμα που έχουν σχεδιάσει και υλοποιούν, ώστε να εμφυσήσουν στα παιδιά την αγάπη για το βιβλίο.

Πηγή: http://diastixo.gr/epikaira/eidiseis/2947-james-patterson

Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι: στα best seller των Public!

Αν και κυκλοφόρησε μόλις πριν από 2 εβδομάδες, το "Τρελό τρελό Αριθμητάρι" μας

κατάφερε να τρυπώσει στη λίστα των best seller στα Public! :)

Μάργκαρετ Άτγουντ: συνέντευξη στη Ράνια Μπουμπουρή

Την Τρίτη 23/9/2014 είχα τη χαρά να συνομιλήσω με μία εξαιρετική και πολύ αγαπημένη συγγραφέα, την πολυβραβευμένη Margaret Atwood. Η συνέντευξή της στο diastixo.gr: http://diastixo.gr/sinentefxeis/xenoi/2950-atwood-interview

Η πολυβραβευμένη Καναδή συγγραφέας Μάργκαρετ Άτγουντ είναι άνθρωπος χαρισματικός και πολυπράγμων. Έχει στο ενεργητικό της δεκαπέντε μυθιστορήματα, δέκα συλλογές διηγημάτων, είκοσι ποιητικές συλλογές, δέκα βιβλία δοκιμίων και πολλά άλλα έργα. Είναι περιβαλλοντική ακτιβίστρια με πλούσια δράση και έχει ιδρύσει τη δική της εταιρεία νέων τεχνολογιών. Η Μάργκαρετ Άτγουντ επισκέφθηκε την Αθήνα το τετραήμερο 22-25 Σεπτεμβρίου και είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί της.

Κυρία Άτγουντ, χθες ρώτησα τις κόρες μου, πεντέμισι και οκτώ ετών, ποια ερώτηση θα ήθελαν να σας κάνω. Και μου είπαν να σας ρωτήσω: «Πώς σε λένε;»

Να μια καλή ερώτηση! [γέλια]

Αλήθεια, όμως, με βάση την ερώτησή τους, σημαίνει κάτι το επίθετό σας;

Πράγματι, το επίθετό μου σημαίνει «στο δάσος» κι εγώ κατάγομαι από ένα μέρος μες στα δάση. Δεν είναι πολύ ταιριαστό;

Όντως! Θα θέλαμε, πρώτ' απ' όλα, να μας πείτε: Γιατί γράφετε;

Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αφηγητές μιας ιστορίας. Υπό μία έννοια, γράφουν όλοι ένα βιβλίο μες στο μυαλό τους – την ιστορία της ζωής τους. Και βάζουν στο βιβλίο τους όλους τους φίλους τους, τους συγγενείς τους, τα νιάτα τους, το τι έγινε μετά – και διαρκώς επιμελούνται αυτό το βιβλίο της ζωής τους. Έτσι, ας πούμε, στα είκοσι χρόνια τους μπορεί να έχουν μια ερωτική ιστορία με άδοξη κατάληξη και να τη θεωρούν τραγική, ενώ στα σαράντα τους μπορεί να θεωρούν την ίδια αυτή ιστορία αστεία, κι έπειτα στα εξήντα μπορεί να μη θυμούνται καν το όνομα του ανθρώπου που τους είχε πληγώσει, και στα ογδόντα τους μπορεί να μη θυμούνται καν την ιστορία αυτή γενικά – ή μπορεί και να τη θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια, αλλά να τη βλέπουν πια από άλλη οπτική γωνία.

Όσοι δουλεύουν, ανησυχούν μήπως τους απολύσουν. Οπότε, το καλό εδώ είναι ότι κανείς δεν μπορεί να σε απολύσει, εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό και, φυσικά, τους αναγνώστες σου. Οι αναγνώστες μπορούν να σου πουν ότι δεν σε θέλουν πια σ’ αυτή τη δουλειά.

Ποια είναι όμως η διαφορά ενός συγγραφέα που λέει μια ιστορία κι ενός ανθρώπου που απλώς λέει την ιστορία της ζωής του; Το ταλέντο;

Πιθανώς και να παίζει πιο μεγάλο ρόλο η αποφασιστικότητα. Διότι όταν ήμουν γύρω στα είκοσι, στο πανεπιστήμιο, γνώριζα πολλούς ανθρώπους που έκαναν τα πρώτα τους συγγραφικά βήματα, οι οποίοι είχαν περισσότερο ταλέντο από μένα, αλλά σταμάτησαν. Κι ακολούθησαν άλλη πορεία. Κι αυτό επειδή δεν είχαν την επιθυμία να συνεχίσουν ή δεν ήθελαν να το ρισκάρουν – διότι, όταν γράφεις ένα βιβλίο, είσαι ανοιχτός σε κάθε είδους κριτική και ερμηνεία...

Συνεπώς, θα πρέπει να το θες, αλλά και να έχεις ταλέντο.

Θα πρέπει να το θες, θα πρέπει να έχεις αρκετό ταλέντο ώστε να μπορέσεις να τελειώσεις το βιβλίο, αλλά και να δημιουργήσεις ένα βιβλίο το οποίο κάποιοι άνθρωποι θ' απολαμβάνουν να διαβάζουν. Βέβαια, οι άνθρωποι απολαμβάνουν να διαβάζουν για ένα σωρό λόγους: για την πλοκή, ας πούμε. Εγώ διαβάζω πολλά βιβλία μυστηρίου...

Αλήθεια;

Ναι, μερικές φορές τα διαβάζω για την πλοκή, αλλά επίσης για την περιγραφή της κοινωνίας ή για την περιγραφή διαφόρων τόπων. Για παράδειγμα, διαβάζω Ίαν Ράνκιν για τις περιγραφές του Εδιμβούργου.

Ένα μυθιστόρημα, λοιπόν, είναι ένας τρόπος να κοιτάξουμε την κοινωνία.

Ναι, αλλά όχι μόνο. Θα μπορούσε να είναι και μία φανταστική περιπέτεια με δράκους ή μια μεταφορά για την κοινωνία, όπως ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών. Ή, επίσης, μια κοινωνική κωμωδία, όπως η Περηφάνια και προκατάληψη. Μας αρέσει αυτό το βιβλίο, μας αρέσει πολύ. Είναι μια προχωρημένη εκδοχή της Σταχτοπούτας. Μας αρέσει ο κύριος Ντάρσι – αν και αυτό μάλλον δεν είναι πολύ καλό για μας, πάντως μας αρέσει.

Και είναι παγκόσμιο φαινόμενο η επιτυχία της Περηφάνιας και προκατάληψης – δεν είναι παράξενο; Σαν να πέτυχε φλέβα η Τζέιν Όστιν.

Πράγματι. Είναι η ιστορία της Σταχτοπούτας, που τελικά παντρεύεται τον πρίγκιπα.

Ναι, μόνο που η Σταχτοπούτα είναι απλώς καλοσυνάτη. Ενώ η Λίζι, η πρωταγωνίστρια της Τζέιν Όστιν, είναι πολύ έξυπνη.

Ναι, μας αρέσει οι Σταχτοπούτες μας να είναι και έξυπνες! Έξυπνες, και αρκετά δυνατές ώστε να λένε όχι. Και να βάζουν στη θέση του τον σνομπ κύριο Ντάρσι – αυτό μας αρέσει πολύ. [γέλια]

Εσείς, εκτός από μυθιστοριογράφος, είστε και ποιήτρια. Σας βοηθάει η ποίηση στα μυθιστορήματά σας;

Στην ποίηση, η γλώσσα είναι πιο πυκνή. Περνώντας από την ποίηση στο μυθιστόρημα, έχεις την επίγνωση της ουσίας των λέξεων, της γεύσης τους, της ιδιαίτερης υφής τους. Γι' αυτό άλλωστε είναι πολύ δυσκολότερο να μεταφραστεί η ποίηση απ' ό,τι τα υπόλοιπα είδη. Το μυθιστόρημα, από την άλλη, μεταφράζεται πιο εύκολα, γιατί το μοτίβο του αφορά ως επί το πλείστον γεγονότα και δράση, και όχι τόσο την υφή και τη γεύση των λέξεων.

Όταν γράφετε ένα μυθιστόρημα, έχετε εξαρχής κατά νου τη δομή του; Ή προκύπτει στην πορεία;

Η δομή δημιουργείται στην πορεία της συγγραφής. Αν στήσω τη δομή από την αρχή, όπως προσπάθησα μία φορά, το αποτέλεσμα βγαίνει σκέτη αποτυχία με βάση τα δικά μου κριτήρια. Δεν γράφω καλά έτσι, επειδή ξέρω πολλά πράγματα από την αρχή και βαριέμαι. Προτιμώ να δουλεύονται κάποια πράγματα στην πορεία.

Διαβάσαμε τον τελευταίο καιρό για το πρόγραμμα Future Library [Βιβλιοθήκη του Μέλλοντος] στη Νορβηγία. Είχατε δηλώσει ενθουσιασμένη όταν ξεκινήσατε. Είστε ακόμη;

Ναι, πολύ. Είναι μια έξυπνη ιδέα της καλλιτέχνιδας Κέιτι Πάτερσον – οι αναγνώστες σας μπορούν να βρουν περισσότερες λεπτομέρειες στο: www.futurelibrary.no. Η Κέιτι το φαντάστηκε σαν ένα δέντρο με εκατό δακτυλίους ανάπτυξης. Ένας συγγραφέας θα προσθέτει έναν δακτύλιο –ένα βιβλίο– κάθε χρόνο, για τα επόμενα εκατό χρόνια. Στο τέλος του προγράμματος, δηλαδή, το τελευταίο βιβλίο θα είναι μόνο ενός έτους. Το δικό μου όμως, που είναι το πρώτο, θα είναι εκατό ετών. Θα το σφραγίσουν σε ένα κουτί και δεν θα πρέπει να αποκαλύψεις τίποτα εκτός από τον τίτλο του. Μπορείς να γράψεις διήγημα, μυθιστόρημα, δοκίμιο... αλλά δεν επιτρέπεται να αποκαλύψεις σε κανέναν τίποτα πέρα από τον τίτλο, αυτός είναι ο ένας όρος. Και ο άλλος είναι να μην περιέχονται εικόνες, παρά μόνο κείμενο.

Προχωράει καλά; Πότε πρέπει να το παραδώσετε;

Δεν ξέρουμε ακόμη αν προχωράει καλά. Το παραδίδω τον ερχόμενο Ιούνιο, οπότε τότε θα ξέρουμε πώς πήγε! [γέλια]

Γνωρίζουμε, επίσης, ότι έχετε και άλλο πεδίο δράσης: ιδρύσατε και είστε πρόεδρος της εταιρείας Syngrafii Inc. Πώς προέκυψε το όνομα αυτό με την ελληνική προέλευση;

Χρησιμοποίησα τη λέξη αυτή με την έννοια ότι δύο μέρη συμφωνούν γραπτώς σε κάτι δημιουργώντας ένα απολύτως ίδιο αντίγραφο: φανταστείτε το ίδιο κείμενο γραμμένο δύο φορές σε μία σελίδα, μία φορά στο πάνω μέρος της και μία στο κάτω, και κόβεις τη σελίδα στα δύο. Εάν χρειαστεί να αποδείξεις την εγκυρότητα του ενός μέρους, αρκεί να ενώσεις τα δύο μισά.

Και γιατί δώσατε αυτό το όνομα στην εταιρεία σας;

Η εταιρεία εξειδικεύεται στην τηλεγραφή – στο να γράφεις με στιλό σ' ένα έγγραφο από κάπου μακριά.

Μιλάτε, λοιπόν, για τη συσκευή που ονομάσατε LongPen.

Ακριβώς. Αν γράψεις κάτι σ' ένα τάμπλετ ή σ' ένα iPhone ή σε μια άλλη συσκευή εδώ, μπορεί να αναπαραχθεί με ένα στιλό σε κάποιο άλλο μέρος της Γης, αν και δεν μπορείς να αποθηκεύσεις την πληροφορία και να την αναπαραγάγεις όταν τη χρειαστείς. Αλλά δημιουργείς ένα αυθεντικό έγγραφο σε κάποιο άλλο μέρος – αυτό που θα γράψεις στο τάμπλετ θα χαθεί, αλλά θα σου μείνει το αυθεντικό έγγραφο.

Αυτή η συσκευή, που είναι δικής σας επινόησης, έχει επηρεάσει τη ζωή σας;

Αρκετά. Με προσκαλούν, για παράδειγμα, να δώσω διαλέξεις σχετικά με τη ρομποτική. Και ο κόσμος με ρωτά αυτά που ζητάτε να μάθετε κι εσείς. Ασφαλώς, μ' ενδιαφέρει πολύ η σύνδεση ανάμεσα στο μάτι, το μυαλό, το χέρι και τη σελίδα – αυτό είναι η μία πλευρά. Από την άλλη, μ' ενδιαφέρει η σύνδεση ανάμεσα στο βιβλίο, τους αναγνώστες και τους συγγραφείς. Κι εμείς αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω σ' αυτό πριν από την εποχή του e-book, ακόμα και πριν υπάρξουν τα τεχνολογικά μέσα ώστε να δημιουργήσουμε αυτά που σκεφτόμασταν.

Το 2004, σωστά;

Ναι. Δεν υπήρχε iPhone ούτε iPad τότε.

Υπογράφετε βιβλία στους αναγνώστες σας με αυτόν τον τρόπο;

Το έχω κάνει και θα μπορούσα να το επαναλάβω, αλλά πρέπει να υπάρχει η κατάλληλη τεχνολογία και στην άλλη πλευρά. Το έχουμε δοκιμάσει σε όλο τον κόσμο και θα μπορούσαμε να το κάνουμε, αλλά η εφαρμογή του έχει ξεφύγει από την υπογραφή βιβλίων και έχει περάσει σε άλλους τομείς, όπως είναι ο τραπεζικός και γενικότερα ο επιχειρηματικός. Από την άλλη, έχουμε εισαγάγει το Fanado, ώστε να μπορεί να έρχεται σε άμεση επικοινωνία κάποιος διάσημος με τους οπαδούς του – θα ενδιαφέρει ίσως περισσότερο στον τομέα της μουσικής, τους ροκ σταρ κ.λπ. Αλλά θα μπορούσε να έχει εφαρμογή οπουδήποτε.

Πολύ έξυπνη ιδέα.

Θα μπορούσαμε να εγκαταστήσουμε το πρόγραμμα στην Ελλάδα και όλοι οι συγγραφείς από τη Βόρεια Αμερική να υπογράφουν τα βιβλία τους στους αναγνώστες τους σε ελληνικά βιβλιοπωλεία. Γιατί η υπογραφή θα μπαίνει πάνω στο βιβλίο.

Μα ναι, αυτό ακριβώς είναι που κάνει την ιδέα τόσο έξυπνη. Και μ' αρέσει που τη σκέφτηκε μία συγγραφέας και όχι κάποιος επιστήμονας, ας πούμε.

Βέβαια, δεν έκανα εγώ τον σχεδιασμό...

Όχι, αλλά φροντίσατε να βρείτε τους κατάλληλους ανθρώπους για να το κάνουν, σωστά;

Ακριβώς.

Για να γυρίσουμε στα της συγγραφής, ποια είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή που έχετε λάβει ως συγγραφέας; Και ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου ήταν ότι μπόρεσα στη ζωή μου να ασχοληθώ με αυτό που αγαπώ. Και μπόρεσα να αφοσιωθώ σε αυτό, ήταν η πλήρης απασχόλησή μου. Υπάρχει όμως και κάτι που έρχεται ως συνέπεια αυτού: σου ζητούν να υποστηρίξεις πολλούς συλλογικούς αγώνες. Κι αυτό διότι δεν έχεις δουλειά. [γέλια] Όσοι δουλεύουν, ανησυχούν μήπως τους απολύσουν. Οπότε, το καλό εδώ είναι ότι κανείς δεν μπορεί να σε απολύσει, εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό και, φυσικά, τους αναγνώστες σου. Οι αναγνώστες μπορούν να σου πουν ότι δεν σε θέλουν πια σ' αυτή τη δουλειά.

Αυτό δεν είναι φόβος;

Στην ηλικία μου, δεν θα το έλεγα. Ο χρόνος που μου απομένει στη ζωή είναι περιορισμένος, για να το θέσω έτσι. Αλλά πράγματι, οι συγγραφείς ανησυχούν για το μέλλον τους – και κυρίως γύρω στην ηλικία των τριάντα ετών. Κι αυτό διότι δεν ξέρουν ακόμη τι τους επιφυλάσσει το σενάριο της ζωής. Εάν αποφασίσεις να γίνεις συγγραφέας σε αυτή την ηλικία, το ρίσκο είναι τεράστιο, όπως και η επένδυση. Δεν ξέρεις αν θα τα πας καλά, είσαι γεμάτος άγχος. Έτσι ήμουν κι εγώ σ' αυτή την ηλικία.

Ποιο βιβλίο σας θα προτείνατε να διαβάσει ένας αναγνώστης μας που δεν γνωρίζει ακόμη το έργο σας;

Θα τον ρωτούσα κάποια πράγματα για τον εαυτό του – πόσων ετών είναι, αν είναι άντρας ή γυναίκα, τι βιβλία τού αρέσει να διαβάζει, αν του αρέσει να διαβάζει για το παρελθόν ή για το μέλλον... Η ανάγνωση είναι μια δραστηριότητα πολύ, πολύ προσωπική.

Η ερώτηση ήταν κάπως γενική, ας την αναδιατυπώσω: υπάρχει κάποιο βιβλίο σας που ίσως να ενδιέφερε περισσότερο έναν Έλληνα αναγνώστη από κάποιον αλλοεθνή;

Μάλλον η Πηνελοπιάδα – αυτό ναι, βέβαια, είναι πολύ ελληνικό. Αλλά και πάλι, εξαρτάται αν ο αναγνώστης μας είναι άντρας ή γυναίκα και τι τον ενδιαφέρει περισσότερο να διαβάζει. Για έναν νέο άντρα θα πρότεινα το Όρυξ και Κρέικ, όπου ο αφηγητής είναι άντρας. Για μια νέα γυναίκα, ας πούμε μεταξύ δεκαπέντε και τριάντα, θα πρότεινα το Η ιστορία της πορφυρής δούλης. Εάν ενδιαφερόταν για τον 20ό αιώνα, θα πρότεινα το Ο τυφλός δολοφόνος.

Ο τυφλός δολοφόνος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι υπάρχουν πολλά πράγματα για τον Καναδά που δεν γνωρίζουμε.

Αλήθεια; Όπως;

Για τη δράση των κομμουνιστών στον Καναδά, ας πούμε.

Ναι, ασφαλώς.

Θα προτείνατε Το τέλος του κόσμου;

Ναι – βέβαια, αυτό το ξέρουν όσοι έχουν διαβάσει τα δύο προηγούμενα μέρη της τριλογίας και θέλουν να δουν τη συνέχεια. Θα το πρότεινα επίσης σε όσους ενδιαφέρονται για την περιβαλλοντική κατάσταση του πλανήτη μας. Επίσης, σε όσους αρέσει να παρακολουθούν τηλεοπτικές σειρές, διότι τα τελευταία νέα είναι ότι η τριλογία μου θα γυριστεί τηλεοπτική σειρά για το δίκτυο HBO.

Συγχαρητήρια!

Ευχαριστώ πολύ! Θα το σκηνοθετήσει ο Ντάρεν Αρονόφσκι, σκηνοθέτης του Μαύρου κύκνου, και η εταιρεία παραγωγής του λέγεται Protozoa [Πρωτόζωα].

Εάν ζούσατε εσείς στη μελλοντική κοινωνία που περιγράφετε στην τριλογία σας, ποιο βιβλίο θα σας φαινόταν χρήσιμο και θα θέλατε να έχετε μαζί σας;

Χμ, μάλλον το Βρώσιμα και δηλητηριώδη μανιτάρια. [γέλια]

Για πείτε μας, πρώτη φορά έρχεστε στην Ελλάδα;

Ναι, πρώτη φορά. Και είναι πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία για μένα: είδα την Ακρόπολη, το Μουσείο της Ακρόπολης και το Θέατρο του Διονύσου.

Έχετε διαβάσει σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες;

Όχι. Δηλαδή μόλις χθες άρχισα να διαβάζω έναν σύγχρονο Έλληνα ποιητή, αλλά είναι δύσκολο να προφέρω το όνομά του. Βιστωνίτης...

Αναστάσης Βιστωνίτης. Σας αρέσει μέχρι στιγμής;

Ναι, είναι πολύ καλός. Σε μετάφραση, βέβαια.

Ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά μ' αυτό. Τα έργα σας έχουν μεταφραστεί σε περίπου τριάντα γλώσσες. Οι μεταφραστές επικοινωνούν μαζί σας, προκειμένου να αποφύγουν λάθη;

Ναι. Μερικές φορές μού στέλνουν λίστες με ερωτήσεις, μερικές φορές υπάρχουν αμφισημίες στις λέξεις και θέλουν να είναι σίγουροι. Κάποιες φορές δεν ξέρουν τι είναι ορισμένα αντικείμενα. Ένας Κινέζος μεταφραστής με ρώτησε τι είναι η granola [μείγμα δημητριακών].

Σας αρέσουν τα εξώφυλλα των βιβλίων σας στις ξένες εκδόσεις;

Αυτό το βιβλίο που κρατάτε, Το τέλος του κόσμου, έχει εκπληκτικό εξώφυλλο: ένα γουρούνι-άγγελος. Θαυμάσιο!

Έτυχε κάποια φορά να σας φανεί ότι ένα εξώφυλλο ξένης έκδοσης απέχει πολύ από το περιεχόμενο του βιβλίου σας;

Μου έχει συμβεί, αλλά θα είναι απρεπές να πω λεπτομέρειες. Άλλωστε, όλοι οι εκδότες φτιάχνουν εξώφυλλα που ελπίζουν ότι θα έχουν απήχηση στο αναγνωστικό κοινό της χώρας τους. Εσύ, ως συγγραφέας, δεν μπορείς να το κρίνεις αυτό.

Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι: παρουσίαση στο popaganda.gr

Ο συνθέτης Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τη συγγραφέα Ράνια Μπουμπουρή σε μία πρωτότυπη συλλογή με τίτλο «Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι» όπου οι αριθμοί 1-12 γίνονται η βάση για δώδεκα σπιρτόζικα ποιήματα, το καθένα και μια ξεχωριστή ιστορία. Και οι αριθμοί 13-20 για μια ιστορία αναπάντεχα… δροσερή!

Στο CD συμμετέχουν  καταξιωμένοι  καλλιτέχνες όπως η Μπέσυ Μάλφα, η Ελένη Κοκκίδου, ο Μάρκος Κούμαρης, η Κατερίνα Παπουτσάκη, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Μανώλης Μητσιάς, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και πολλοί άλλοι, ενώ την εικονογράφηση του βιβλίου ανέλαβε η Αιμιλία Κονταίου.

Στην προηγούμενη συνεργασία τους στο βιβλίο «Μία τρελή τρελή Αλφαβήτα» που περιέχει 25 σπιρτόζικα ποιήματα το καθένα και μία διαφορετική, πρωτότυπη ιστορία για κάθε γράμμα της Αλφαβήτας, η συγγραφέας Ράνια Μπομπουρή τιμήθηκε τον Δεκέμβρη 2012 με τον Έπαινο Ποίησης της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, ενώ το εν λόγω βιβλίο συγκαταλέγεται στα best seller της παιδικής λογοτεχνίας.

Η μελοποίηση για το «Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι» αποτελεί μία ακόμα σημαντική δουλειά για την «arttings» που συνεχίζει να καταθέτει τις συνεργασίες της με δημοφιλείς καλλιτέχνες με ξεχωριστή πορεία ο καθένας τους στο χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής.

Ελένη Κυριακίδου

Πηγή: http://popaganda.gr/ena-trelo-trelo-arithmitari/

Συνέντευξη στα "Ευρυτανικά Νέα"

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη με την Ευρυτάνισσα συγγραφέα παιδικών βιβλίων Ράνια Μπουμπουρή: Τα ξέγνοιαστα χρόνια στο Καρπενήσι, οι πηγές έμπνευσης, οι απαιτήσεις του επαγγέλματος και το νέο της βιβλίο.

Πηγή: http://evrytanika.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=941856%3Al-r-l-r&catid=87%3A2011-12-21-18-34-03&Itemid=188

Στην κλασική ερώτηση των ενηλίκων προς τα παιδιά «τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;», η Ράνια Μπουμπουρή, γέννημα - θρέμμα Καρπενησιώτισσα, δεν χρειαζόταν καν να σκεφτεί προτού απαντήσει:«συγγραφέας» ονειρευόταν να γίνει από μικρή. Και τα κατάφερε.

Τα κατάφερε, μάλιστα, περίφημα, εάν αναλογιστεί κανείς ότι από το 2003, όταν και κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο για παιδιά («Η ομορφότερη λαμπάδα του κόσμου») μέχρι σήμερα, έχει εκδώσει συνολικά 14 βιβλία, με το πιο πρόσφατο («Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι») να κάνει μόλις πριν από λίγες ημέρες την εμφάνισή του στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.

Εργαζόμενη ως επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια, αφότου αποφοίτησε από το Τμήμα Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του ΑΠΘ, σχεδόν… μοιραία η Ράνια δεν άργησε να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων, παιδικών βιβλίων πιο συγκεκριμένα («από όλες τις κατηγορίες βιβλίων, τα παιδικά ήταν αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ»).

Μητέρα δύο κοριτσιών, σήμερα, η Ευρυτάνισσα συγγραφέας, αντλώντας έμπνευση «…από κάθε στοιχείο της ζωής», έχει καθιερωθεί για τα καλά στον χώρο του ελληνόγλωσσου παιδικού βιβλίου, με έργα που έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα από τους μικρούς αναγνώστες καθώς καταφέρνουν αφενός να ψυχαγωγήσουν και αφετέρου να εκπαιδεύσουν, να παράσχουν με τρόπο ευχάριστο μάθηση και γνώση επάνω σε πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας του παιδιού.

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου (με τη συμμετοχή μάλιστα γνωστών τραγουδιστών και ηθοποιών για τις ανάγκες του CD που συνοδεύει το βιβλίο), η Ράνια Μπουμπουρή παραχώρησε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στα «Ευρυτανικά Νέα».

Συνέντευξη στον Γιώργο Ζαλοκώστα

Μεγαλώσατε στο Καρπενήσι. Μιλήστε μας λίγο για τα παιδικά σας χρόνια και την επαφή που διατηρείτε σήμερα με τον τόπο σας. Αποτέλεσε ποτέ έμπνευση για εσάς όσον αφορά τα βιβλία σας;

Πράγματι, μεγάλωσα στον Ξηριά σε χρόνια που πλέον φαντάζουν εξωπραγματικά για τα σημερινά παιδιά, κυρίως των μεγάλων αστικών κέντρων, δηλαδή με πολύ παιχνίδι έξω, με άμεση και καθημερινή επαφή με τη φύση, με πολύ χιόνι το χειμώνα, με λίγη τηλεόραση κάθε μέρα διότι τα παιδικά προγράμματα ήταν ούτως ή άλλως λίγα, χωρίς υπολογιστές ή κινητά, με πολλά βιβλία «εξωσχολικά», όπως τα λέγαμε – α, ναι, και με κέντημα και πλέξιμο τα καλοκαίρια!

Ασφαλώς κουβαλάω μέσα μου την παιδική μου ηλικία, όπως όλοι μας πιστεύω, και ασφαλώς με επηρεάζει. Θυμάμαι δηλαδή πολύ καλά τι μ’ ευχαριστούσε και τι με πλήγωνε ως παιδί, κι αυτά με βοηθούν να μπαίνω στη θέση των ηρώων που δημιουργώ στα βιβλία μου. Από την άλλη, σκεφτείτε ότι στο βιβλίο μου «Στο γιογιό με τη γιαγιά» η ιστορία διαδραματίζεται στο Καρπενήσι, όπου η γιαγιά βοηθά την εγγονούλα της στην εκπαίδευση στο γιογιό λέγοντάς της και μία ιστορία από τα χρόνια τα παλιά. Και βέβαια διατηρώ επαφή με τον τόπο μου, άλλωστε ζει μόνιμα στο Καρπενήσι η μικρότερη αδελφή μου και άλλοι συγγενείς μου. Ερχόμαστε οικογενειακώς όσο πιο συχνά μας επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μας.

Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων; Πώς ξεκίνησε όλο αυτό;

Νομίζω ότι ο καθένας μας έχει μια αίσθηση της κλίσης του από την παιδική του ηλικία. Από μικρή, όταν με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω, απαντούσα: «Συγγραφέας». Και υπήρχαν διάφορα σημάδια στην πορεία. Στην Έκτη Δημοτικού, για παράδειγμα, το σχολείο μας συμμετείχε σ’ έναν πανελλήνιο διαγωνισμό έκθεσης με θέμα τα δάση. Εγώ όμως εκείνη τη μέρα βαριόμουν να γράψω έκθεση και έγραψα ένα μεγάλο ποίημα. Μετά ένιωθα πολύ άσχημα, επειδή δεν έκανα αυτό που μας είχαν ζητήσει, αλλά ο δάσκαλός μας, ο κ. Γιάννης Σταθόπουλος, έστειλε το ποίημα στον διαγωνισμό και το αποτέλεσμα ήταν να πάρω το πρώτο βραβείο – 5.000 δρχ. τότε! Αργότερα, στις Πανελλήνιες, δήλωσα το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ επειδή μου φαινόταν ό,τι πιο κοντινό σε αυτό που μου άρεσε να κάνω: να διαβάζω και να γράφω. Παίρνοντας το πτυχίο μου στράφηκα επαγγελματικά στον χώρο του βιβλίου κι έπειτα, ενώ εργαζόμουν ως επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια, διαπίστωσα ότι από όλες τις κατηγορίες βιβλίων, τα παιδικά ήταν αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ.

Πόσο δύσκολο είναι να γράφεις ένα παιδικό βιβλίο σε σχέση με τα βιβλία για ενήλικες; Τι αποτελεί έμπνευση και τι θέματα πραγματεύονται τα βιβλία σας;

Αυτό καλύτερα ίσως θα το απαντούσε κάποιος που γράφει και για μεγάλους και για παιδιά. Εγώ δεν το έχω επιχειρήσει. Μπορώ όμως να πω με βεβαιότητα ότι δεν θα πρέπει να ξεγελά η μικρή φόρμα των παιδικών βιβλίων -παρότι τα κείμενα είναι σύντομα, για να είναι το αποτέλεσμα αξιόλογο απαιτείται σοβαρή δουλειά, προεργασία, δομή και, βέβαια, αυτό που είπατε: έμπνευση. Η οποία μπορεί να έρθει από την έκφραση ενός παιδιού, από κάτι αναπάντεχο που θα μου πει, από ζητήματα που αντιμετωπίζω ως μητέρα, από μια εικόνα στον δρόμο – κάθε στοιχείο της ζωής μπορεί να πυροδοτήσει τη φαντασία. Και μ’ αρέσει να παρουσιάζω θέματα που είναι πολύ σοβαρά για τα παιδιά, όπως είναι η εξάρτηση από την πιπίλα, η εκπαίδευση στο γιογιό, η προσκόλληση σ’ ένα αγαπημένο αντικείμενο, η νυχτερινή ανασφάλεια στον ύπνο, η απροθυμία τους να καθίσουν στο παιδικό κάθισμα του αυτοκινήτου, η άρνησή τους να φάνε, η αμηχανία τους επειδή φορούν γυαλιά... Στο βιβλίο μου «Ο μπαμπάς είναι άνεργος», που θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο, πραγματεύομαι –όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο– ένα δύσκολο θέμα, με τρόπο που ελπίζω ότι θα αγγίξει και θα βοηθήσει τα παιδιά.

Μόλις κυκλοφόρησε το τελευταίο σας βιβλίο, «Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι», που συνοδεύεται από CD με τη συμμετοχή πολύ γνωστών καλλιτεχνών. Μιλήστε μας λίγο για αυτό. 

Το  «Τρελό τρελό Αριθμητάρι» είναι το δεύτερο βιβλίο αυτής της σειράς. Προηγήθηκε η «Τρελή τρελή Αλφαβήτα», που κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο, αγαπήθηκε πολύ και είναι όλο αυτό το διάστημα ανάμεσα στα best seller των Εκδόσεων Ψυχογιός. Στο Αριθμητάρι ακολουθήσαμε τη λογική της Αλφαβήτας, ένα ποίημα-τραγούδι για κάθε αριθμό. Η διαφορά είναι ότι, ενώ στην Αλφαβήτα κάθε γράμμα είναι ένας χαρακτήρας, δηλαδή το Α είναι το ατακτούλι μας, το Β το βιαστικό μας και ούτω καθεξής, στο Αριθμητάρι κάθε αριθμός συνδέεται με μία ιστορία. Για το 1, ας πούμε: «Ένας κλέφτης, ένα βράδυ, χώθηκε σε ένα σπίτι/ και να κλέψει, ήθελε, έναν θησαυρό./ Μα τον είδε μία γάτα, ένα φίδι, ένα σπουργίτι/ και το είπαν και σε έναν πελαργό...».

Είναι μία ολόκληρη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, ώστε να εξοικειωθούν τα παιδιά με την έννοια των αριθμών με τρόπο ευχάριστο και… πολύ τρελό. Και σε αυτό το CD η μελοποίηση είναι του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου και μας τιμούν με τη φιλική συμμετοχή τους εξαιρετικοί καλλιτέχνες. Για παράδειγμα, τον αριθμό 6 τραγουδά ο Μανώλης Μητσιάς με τη συμμετοχή του Δημήτρη Σταρόβα, το 4 ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και τρεις αγαπημένες ηθοποιοί –η Μπέσυ Μάλφα, η Κατερίνα Παπουτσάκη και η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου–, το 5 ο Μάρκος Κούμαρης από τους Locomondo με τον Γιάννη Ζουγανέλη, το 11 η Ελένη Τσαλιγοπούλου… συμμετέχουν συνολικά 14 υπέροχοι καλλιτέχνες. Επίσης, έχουμε τη συμμετοχή 12 μουσικών και της 60μελούς παιδικής χορωδίας Viva Voce. 

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον του παιδικού βιβλίου; Υπάρχουν νέοι ταλαντούχοι συγγραφείς;

Και νέοι ταλαντούχοι συγγραφείς υπάρχουν και γονείς όλο και πιο απαιτητικοί σε ό,τι έχει να κάνει με τα παιδιά τους. Οπότε, ναι, είμαι αισιόδοξη στο θέμα αυτό.

Για το τέλος: Ποιο είναι -διαχρονικά- το αγαπημένο σας βιβλίο;

Η «Περηφάνια και προκατάληψη» της Τζέιν Όστιν. Το διάβασα πρώτη φορά όταν ήμουν περίπου 12 ετών και αυτό που μου κέντρισε αρχικά το ενδιαφέρον ήταν ότι η πρωταγωνίστρια είναι η δεύτερη από τις πέντε κόρες μιας οικογένειας – όπως κι εγώ, δηλαδή. Έπειτα με κέρδισε η υπόθεση, οι έξυπνοι διάλογοι, η ανάλυση των χαρακτήρων – είναι ένα υποδειγματικό μυθιστόρημα από κάθε άποψη. Φοιτήτρια, πια, το απέκτησα και σε αγγλική έκδοση και μπόρεσα να απολαύσω τη γραφή της Όστιν χωρίς τη μεσολάβηση της μετάφρασης. Πρέπει να το έχω διαβάσει ολόκληρο πάνω από 20 φορές στη ζωή μου.

---

Η μάχη της Οδοντόβουρτσας: 2η ανατύπωση

Η αρχοντοπούλα Οδοντόβουρτσα και ο πρίγκιπας Χαμόγελος βγαίνουν σε λίγο φρέσκοι φρέσκοι από το τυπογραφείο, σε 2η ανατύπωση! Και η κυρα-Ουλίτιδα ας τραγουδά:

Κυρα-Ουλίτιδα με λένε
και το έχω κάνει τάμα
τον Χαμόγελο να δω
με την κόρη μου αντάμα.

Στην υψίστη κοινωνία
θενά δω την Τερηδόνα
στου Χαμόγελου το πλάι
κι όχι αυτή την τσαπερδόνα.

Το παιδί μου θα κολλήσει
μια χαρά στο πριγκιπάτο
και η Οδοντόβουρτσά του
θα βρεθεί μεμιάς στον πάτο.

Εκδόσεις Ψυχογιός
Εικονογράφηση: Χρύσα Σπυρίδωνος
http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1001631/h-maxh-ths-odontoboyrtsas

Μια τρελή τρελή Αλφαβήτα: παρουσίαση στο elniplex.com

Είκοσι τέσσερις αλλόκοτοι κόσμοι. Είκοσι τέσσερα ποιητικά παραμύθια, σε τέσσερα τετράστιχα το καθένα. Η Ράνια Μπουμπουρή έπλασε αυτοτελείς ιστορίες με βασιλιά στην καθεμιά ένα γράμμα της ελληνικής…αλφαβήτας!

Μα που κρύφτηκε το άλφα;
Μήπως στ’ αστέρι τ’ ουρανού;
Μήπως στ’ αλέτρι, στο αλώνι
ή στο αμόνι του παππού;

Τα ποιήματα μπορούν να γίνουν αφορμή για όμορφα ταξίδια, όχι μόνο στα γράμματα του ελληνικού αλφάβητου αλλά και στον κόσμο των πρωταγωνιστών τους. Τα γράμματα που πρωταγωνιστούν φωτίζονται χρωματικά στο κείμενο κάθε ιστορίας βοηθώντας το παιδί να τα αναγνωρίσει, να δει τη θέση τους, τη συχνότητά τους, τη λειτουργία τους.

Το άλφα κρύφτηκε και το αναζητούμε, το βήτα βιάζεται να πάει βόλτα, το γάμα θέλει να γευματίσει, το δέλτα μας δείχνει τα βιβλία που διαβάζει, το έψιλον ξυπνά από φασαρία και κάθε γράμμα έχει τη δική του μοναδική ιστορία.

Τα είκοσι τέσσερα, προσεγμένα και ευφάνταστα, μπορώ να πω ποιήματα συνοδεύονται από ισάριθμες μελοποιήσεις του εξαιρετικού τραγουδοποιού Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου που ερμηνεύουν γνωστοί ερμηνευτές. Το επιπροσθέτως ιδιαίτερο που παρατήρησα είναι ότι μέσα από τα 25 τραγούδια (υπάρχει και ένα ορχηστρικό για όλα τα γράμματα της αλφαβήτας) προσεγγίζουν πάρα πολλά μουσικά είδη, από λαϊκό μέχρι ροκ και ρέγγε. Δε θα αντισταθώ στον πειρασμό να δηλώσω αδυναμία στα τραγούδια του Γ (Δ. Σταρόβας-Α. Κωνσταντόπουλος), του Δ (Δ. Σαββόπουλος), του Ο (Μπάμπης Στόκας), του Σ (Σ. ραμμένος-Α. Κωνσταντόπουλος) και του Τ (Φοίβος Δεληβοριάς).

Τραγουδούν λοιπόν οι Διονύσης Σαββόπουλος, Δημήτρης Σταρόβας, Γιάννης Ζουγανέλης, Δώρος Δημοσθένους, Φοίβος Δεληβοριάς, Μπάμπης Στόκας, Πάνος Μουζουράκης, Βασιλική Καρακώστα, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Νίκος Ζιώγαλας, Μάρκος Κούμαρης (Locomondo), Χρήστος Λούλης, Σπύρος Σακκάς, Σαββίνα Γιαννάτου, Βικτώρια Ταγκούλη, Σπύρος Γραμμένος, Νικήτας Κλιντ.

Το βιβλίο έχει τιμηθεί με τον έπαινο ποίησης της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς.

Το βιβλίο μπορεί να γίνει άνετα ένα οπτικοποιημένο αλφαβητάρι όπως αυτά που φτιάχνουμε στο νηπιαγωγείο. Κάθε ιστορία θα γίνει το ταξίδι μας στο γράμμα, στις λέξεις του. Αυτοσχέδιες καρτέλες με τις λέξεις που σκεφτόμαστε εμείς ότι ξεκινούν ή εμπεριέχουν το γράμμα μπορούν να τοποθετούνται κάτω από το ποίημα κάθε γράμματος, σχηματίζοντας σταδιακά, μέχρι το τέλος της χρονιάς, το αλφαβητάρι της τάξης ή καλύτερα ένα οπτικοποιημένο λεξικό τοίχου από το οποίο θα αντλούμε λέξεις, ιστορίες, παιχνίδια.

Απόστολος Πάππος

Πηγή: http://www.elniplex.com/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AE-%CE%B1%CE%B2-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85/

Μάγγη Μίνογλου: συνέντευξη στη Ράνια Μπουμπουρή

Η Μάγγη Μίνογλου, επικεφαλής των Εκδόσεων Κριτική, συνεχίζει τη σειρά συνεντεύξεων του diastixo.gr με μερικούς από τους πιο αξιόλογους Έλληνες εκδότες: Πώς αντιμετωπίζουν την κρίση; Τι πιστεύουν για την αλλαγή του νόμου περί ενιαίας τιμής του βιβλίου; Ποια είναι η σχέση τους με το e-book; Αλλά και: Τι διάβαζαν όταν ήταν παιδιά; Υπάρχει κάποιο βιβλίο που τους άλλαξε τη ζωή; Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία τους;

Πού γεννηθήκατε; Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για τα παιδικά σας χρόνια;

Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα σε περιβάλλον Μικρασιατών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: ιστορίες ξεριζωμού και νοσταλγίας για την κοσμοπολίτικη ζωή που άφησαν πίσω και όλα όσα κατάφεραν με μόχθο να δημιουργήσουν, τη συναναστροφή με Λεβαντίνους, Τούρκους και Αρμένιους, συναρπαστικές εμπειρίες από εμπορικά ταξίδια και νόστιμα φαγητά.

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν ήσασταν παιδί;

Ιούλιος Βερν και Μικρός Πρίγκιπας, αργότερα Georges Simenon και Κοσμάς Πολίτης – Εroica.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σας άλλαξε τη ζωή;

Ενηλικιώθηκα με Καπετάν Μιχάλη του Καζαντζάκη και Τζόις, Το πορτρέτο του καλλιτέχνη (που με δυσκολία και επιμονή διάβασα). Αυτά άλλαξαν τη ματιά μου σε πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις. Όχι τη ζωή μου.

Εντιμότητα. Αυτή τη συμβουλή μού την έδωσαν. Επίμονη προσπάθεια και μέτρο, είναι αυτή που θέλω να δώσω στους νεότερους εγώ.

Πόσα χρόνια δραστηριοποιείστε ως εκδότρια;

Ξεκίνησα την Κριτική με φίλους το '87. Τότε που το δοκίμιο ήταν στις δόξες του, κάναμε μεγάλη επιτυχία με Χορκχάιμερ, Έκλειψη του Λόγου, και Λούκατς, Αστική ή Σοσιαλιστική Δημοκρατία – σε παγκόσμια πρώτη έκδοση! Ύστερα είχαμε την τύχη του Σλινκ με το Διαβάζοντας στη Χάννα το '97.

Πόσα άτομα απασχολεί η επιχείρησή σας και πόσους τίτλους εκδίδετε ετησίως;

Σήμερα εκδίδουμε γύρω στους 30 τίτλους τον χρόνο, μισούς πανεπιστημιακούς και μισούς δοκίμιο και λογοτεχνία. Συνολικά στην Κριτική απασχολούνται 15 άτομα.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το σπουδαιότερο βιβλίο που έχετε εκδώσει μέχρι σήμερα;

Δύσκολο να πω, όλα έχουν το ειδικό βάρος τους, όλα τα αγαπώ. Φτιάχνουν τον καμβά μιας εικόνας που με εκφράζει απόλυτα. Από τα πιο πρόσφατα, θα έλεγα ότι η τριλογία του Κορνήλιου Καστοριάδη Ελληνική ιδιαιτερότητα έχει ένα ευκρινές μήνυμα για τον σύγχρονο Έλληνα αναγνώστη.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο στο οποίο να πιστέψατε πολύ, αλλά η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού να μην ήταν αυτή που αναμένατε;

Συμβαίνει κι αυτό μερικές φορές, οι επιλογές του εκδότη να μη συμπίπτουν με τις αναζητήσεις του κοινού. Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες – απ' αυτούς άλλοι εξηγούνται κι άλλοι είναι τυχαίοι.

Πόσα βιβλία διαβάζετε τον μήνα; Πόσα χειρόγραφα υποψήφιων συγγραφέων λαμβάνετε τον μήνα και πόσα από αυτά διαβάζετε η ίδια;

Προσπαθώ να έχω άποψη για όλα όσα έρχονται, που μέχρι στιγμής δεν είναι καταιγιστικά. Βιβλία διαβάζω συγχρόνως 2-3 μαζί, όσα προλαβαίνω. Στις καλοκαιρινές διακοπές, περισσότερα.

Ποια είναι η σχέση σας με το ηλεκτρονικό βιβλίο;

Εξαιρετική, θα έλεγα. Δεν με φοβίζει, αν αυτό εννοείτε. Είναι η φυσική εξέλιξη του έντυπου.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία σας μετά την αλλαγή του νόμου περί ενιαίας τιμής του βιβλίου;

Ο άκρατος ανταγωνισμός μεταξύ των καλών βιβλιοπωλείων. Αυτό θα κάνει ζημιά σε όλους, στους εκδότες και τους βιβλιοπώλες, και ειλικρινά με στενοχωρεί.

Πόσο έχετε επηρεαστεί από την κρίση και πώς την αντιμετωπίζετε;

Επηρεαστήκαμε, όπως όλοι. Έκανα το απολύτως προφανές: προσπάθησα να περιορίσω τις δαπάνες, χωρίς να απολύσω κανέναν συνεργάτη. Φυσικά, περιόρισα αρκετά και την παραγωγή. Επεδίωξα ένα όσο το δυνατό πιο ευέλικτο σχήμα, έχοντας ταυτόχρονα εναλλακτικό σχέδιο για το χειρότερο σενάριο.

Πότε προβλέπετε ότι θα ξεπεράσουμε την κρίση;

Ελπίζω να την ξεπεράσουμε σύντομα, εκτός απροόπτου, στον βαθμό που εξαρτάται από μας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας;

Να ζήσει η Κριτική περισσότερο από μένα.

Μοιραστείτε μαζί μας μία χρήσιμη συμβουλή που σας έδωσαν κάποτε.

Εντιμότητα. Αυτή τη συμβουλή μού την έδωσαν. Επίμονη προσπάθεια και μέτρο, είναι αυτή που θέλω να δώσω στους νεότερους εγώ.

Πηγή: http://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/2902-minoglou

Κερδίστε το "Τρελό τρελό Αριθμητάρι" στον διαγωνισμό του Τaλκ

ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΕΝΑ ΤΡΕΛΟ ΤΡΕΛΟ ΑΡΙΘΜΗΤΑΡΙ»

Κείμενο: Taλκ Team

15/9/2014 

Το Τaλκ και οι Εκδόσεις Ψυχογιός διοργανώνουν διαγωνισμό και προσφέρουν σε δυο τυχερούς επισκέπτες της ιστοσελίδας μας από ένα αντίτυπο του νέου βιβλίου της Ράνιας Μπουμπουρή «Ένα τρελό τρελό αριθμητάρι», σε εικονογράφηση Αιμιλίας Κονταίου. Το βιβλίο συνοδεύει CD με 13 τραγούδια σε μουσική του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου. Η διαδικασία συμμετοχής στον διαγωνισμό είναι απλή. Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.talcmag.gr/other/contests/arithmitari/

Ο διαγωνισμός λήγει την Πέμπτη 2.10.2014 στις 12 το βράδυ και η σχετική με αυτόν κλήρωση θα γίνει την επόμενη μέρα στα γραφεία του Τaλκ στο Νέο Ψυχικό. Οι νικητές θα λάβουν το βιβλίο τους από το βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Ψυχογιός (Μαυρομιχάλη 1) ή ταχυδρομικά αν είναι από την επαρχία.