Κριτική της Ελένης Σαραντίτη για την "Παραλία για λύκους"

Η "Παραλία για λύκους" περιλαμβάνεται στις βιβλιοπροτάσεις της Ελένης Σαραντίτη για παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού (27-12-2012, www.diastixo.gr). Η κριτική της:

Παραλία για λύκους
Ράνια Μπουμπουρή
εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου
Βιβλιόφωνο
51 σελ.
Τιμή € 7,50

Έχει κάτι το ασυνήθιστο και ελκυστικό ο τίτλος του καλού –από πάσης απόψεως– βιβλίου. Παραλία για λύκους! Τι ωραία εικόνα, αν το καλοσκεφθείς – λύκοι να πλέουν και να παίζουν στα γαλανά νερά ευχαριστημένοι, και τα λυκάκια με μπρατσάκια ή σωσίβια παπάκια. Εικόνα, λοιπόν, ειδυλλιακή. Δεν είναι, όμως. Διότι οι λύκοι κατέλαβαν την παραλία και αυθαιρέτως ύψωσαν τριγύρω της φράχτη σαν οχυρό με σκοπό να εμποδίσουν την πρόσβαση στα άλλα ζώα τους δάσους. Πράξη σκληρή; Βεβαίως. Αλλά οι λύκοι, μέσω του αρχηγού τους, του Ζαν-Λικ, απευθύνθηκαν στα ζώα που διαμαρτύρονταν: «Αγαπητοί συμπολίτες, από σήμερα η παραλία περνάει στα χέρια των λύκων…»

Τους έφταιγαν οι τσιρίδες των μωρών, η φασαρία, τα σκουπίδια που ανέμελα και αδιάφορα άφηναν πίσω τους τα άλλα γένη. Τώρα στην περίκλειστη παραλία τους θα έβρισκαν την τάξη και τη γαλήνη. Είναι, βέβαια, τακτικοί οι λύκοι, αλλά ας το συζητούσαν πρώτα. Φίλοι χώρισαν, παιχνίδια σταμάτησαν, γείτονες έμειναν πίσω, συναγερμός στο δάσος. Περιπέτειες. Ωραίες. Παιδικές και χαρούμενες. Κι ένα μεγάλο δίδαγμα που βγαίνει χωρίς «διδαχή». Σεβασμός στη φύση που είναι η αληθινή πατρίδα του καθενός μας – έστω και λαβωμένη.

Πρέπει να αναφερθώ ιδιαιτέρως στην εικονογράφηση της Νίκης Λεωνίδου: είναι τόσο διαυγής και καθαρή και τόσο ταιριαστή στην ιστορία της Ράνιας Μπουμπουρή. Κείμενο και εικόνες αλληλοσυμπληρώνονται. Μια ευτυχής συνεργασία.

Πηγή: 

http://www.diastixo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=638:vivlia-gia-paidia&catid=47:pedika&Itemid=96

Κριτική της Μαρίας Αγγελίδου για τον "Φάλτσο νάνο"

Αν έχουμε μια «παιδική» συγγραφέα που να της ταιριάζει γάντι η μικρή φόρμα, το σύντομο, περιεκτικό, ουσιαστικό, λιγόλογο και όμορφο αφήγημα, αυτή είναι σίγουρα η Ράνια Μπουμπουρή. Γιατί η Ράνια Μπουμπουρή είναι παραμυθού. Ζει στον αδιανόητο κόσμο, που είναι ο κόσμος ο άχρονος και αναίτιος, που είναι ο παραμυθένιος. Στον κόσμο, δηλαδή, όπου ζουν όλοι οι πραγματικοί παραμυθάδες. Αλλά έχει την τύχη (ή την ατυχία;) της ισορροπίας: πατάει γερά με τα πόδια της στη γη, όπως όλοι οι επιμελητές. Χάρη στη διπλή αυτή ιδιότητα δεν κατορθώνει μόνο το θεατρικό στήσιμο των ιστοριών της με εντυπωσιακή άνεση. Επιμελείται με θαυμαστή επιμονή και λεπτομέρεια και τη γλώσσα τους, πρόταση-πρόταση, για να μην πω λέξη-λέξη. Το στοιχείο αυτό της γλωσσικής επιμέλειας τη διακρίνει από το πρώτο της κιόλας βιβλίο, ίσως επειδή η άλλη μισή δουλειά της την έχει εξασκήσει στην πειθαρχία – στην πειθαρχία, που εξασφαλίζουν η μετάφραση και η επιμέλεια λογοτεχνικών κειμένων, για παιδιά και όχι μόνο. Και όλοι πια ξέρουμε ότι οι μεταφραστές και οι επιμελητές κάνουν κάτι που δυστυχώς οι συγγραφείς δεν συνηθίζουν: μπαίνουν στη θέση του αναγνώστη.

Ο Φάλτσος Νάνος, ένα από τα τελευταία βιβλία της Ράνιας Μπουμπουρή, γράφτηκε για τη σειρά Μικρές Καληνύχτες των Εκδόσεων Μεταίχμιο. Πρόκειται για μια σειρά μικρών αλλά φιλόδοξων βιβλίων, που στήθηκε ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία απ’ αυτήν που συνήθως ακολουθούν τα βιβλία: ξεκίνησε ως εκδοτική πρόταση από τον εκδότη προς τους δημιουργούς και όχι από τους δημιουργούς προς τον εκδότη. Είχε (και έχει) δηλαδή συγκεκριμένες προδιαγραφές, στις οποίες καλείται να χωρέσει ο συγγραφέας (και ο εικονογράφος, φυσικά) τις ιδέες και την έμπνευσή του.

Η Ράνια Μπουμπουρή, λοιπόν, κατάφερε να πλάσει έναν ήρωα, που εντάχθηκε απόλυτα στη σειρά των υπολοίπων, και ταυτόχρονα ξεχώρισε. Γιατί αυτόν τον Φάλτσο Νάνο δεν μπορεί να μην τον αγαπήσει ο αναγνώστης. Δεν μπορεί να μην ταυτιστεί μαζί του. Πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η ζωή ενός Νάνου, που ονειρεύεται να τραγουδήσει – αλλά έχει δυστυχώς την πιο φάλτσα φωνή του κόσμου; Πόσο τραγική μπορεί να είναι η μοίρα ενός ανθρώπου, που λαχταρά να προσφέρει στους άλλους γύρω του κάτι που οι άλλοι δυστυχώς δεν θέλουν; Κάτι που την ομορφιά του δεν μπορούν να δουν;

«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας νάνος που του άρεσε να τραγουδά. Όλη την ώρα, “να να να” και “να να να” ο νάνος. Μόνο που ήταν φάλτσος. Φάλτσος όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. [...] Στην γκρίζα εκείνη πόλη, σε κανέναν δεν άρεσε το τραγούδι του».

Παρά τα ασφυκτικά όρια στην έκταση της Μικρής Καληνύχτας, που τηρούνται απαρεγκλίτως ώστε οι ιστορίες να διαβάζονται μέσα σε δέκα λεπτά, η Μπουμπουρή καταφέρνει να χτίσει απαντήσεις σε πολύ σοβαρά και θεμελιακά ερωτήματα και να δουλέψει ένα θέμα που την απασχολεί σταθερά, διαπερνώντας σαν κόκκινη κλωστή το έργο της: το μειονέκτημα, που γυρίζει και γίνεται πλεονέκτημα, φτάνει ο ήρωας να βρει το κατάλληλο κοινό, τον κατάλληλο «άλλο». Ο καημένος ο Νάνος το ήξερε ότι κανείς δεν εκτιμούσε το παράξενο τραγούδι του... κι όποτε του ερχόταν να τραγουδήσει, έκλεινε με το χέρι του το στόμα. Αλλά ούτε έτσι ένιωθε καλά... Ώσπου βρίσκει, ευτυχώς, τα λουλούδια που εκτιμούν τις φάλτσες μελωδίες του. Αυτά που ανθίζουν, όταν τον ακούνε. Όπως άλλωστε ανθίζει κι αυτός ο ίδιος, όταν τους τραγουδάει!

Η ωραιότατη εικονογράφηση της Νίκης Λεωνίδου συνοδεύει με αξιοθαύμαστο τρόπο το μικρό αλλά σημαντικό ταξίδι του Φάλτσου Νάνου. Ένα ταξίδι που τόσο από την άποψη του κειμένου, όσο και από την άποψη της εικόνας, θυμίζει την παλιά καλή εποχή των προφορικών παραμυθιών.

Δημοσιεύτηκε στο www.diastixo.gr στις 15/12/12:
http://www.diastixo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=604:o-faltsos-nanos&catid=47:pedika&Itemid=96

Ο φάλτσος νάνος
Ράνια Μπουμπουρή
εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου
Μεταίχμιο
32 σελ.
Τιμή € 3,70

Για τον Έπαινο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς

Όπως σε κάθε δημιουργική τέχνη, όπου κάτι άυλο –μια ιδέα, μια εντύπωση, ένα συναίσθημα, μια εμπειρία ή το πάντρεμά τους– μετουσιώνεται σταδιακά σε έργο απτό, έτσι και στη συγγραφή, πολύ σημαντικό ρόλο μετά τη γένεση του έργου παίζει το «μετά». Για ένα συγγραφέα, και ιδίως νέο, αυτό το «μετά» είναι συχνά άχαρο. Η υποβολή του έργου για θεώρηση, η αναμονή, η ανασφάλεια, η αμφιβολία – όλ’ αυτά θέλουν γερό στομάχι.

Κατά καιρούς ακούω από φίλους και γνωστούς: «Καλά, για σένα δεν ήταν και τόσο δύσκολα τα πράγματα, εσύ ήσουν ήδη στο χώρο», επειδή εργαζόμουν ως επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια προτού αρχίσουν να εκδίδονται τα δικά μου βιβλία. Αυτό εμπεριέχει μικρή δόση αλήθειας μόνο. Ναι, είχα το ελεύθερο να στέλνω τα κείμενά μου στους εκδότες με τους οποίους συνεργάζομαι με email και δε χρειαζόταν να ακολουθώ την τυπική διαδικασία μέσω ταχυδρομείου. Και λοιπόν; Αν δεν τους άρεσαν οι ιστορίες μου, απλώς δε θα τις εξέδιδαν ποτέ. Άσε που είχα κι ένα λόγο παραπάνω ν’ αγχώνομαι. Φαντάσου, σκεφτόμουν, να τους φανούν τελείως μάπα και να χάσουν και την εκτίμηση που μου έχουν επαγγελματικά.

Το συγκεκριμένο έργο που τιμήθηκε με τον Έπαινο Ποίησης της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς παμψηφεί, Μια τρελή, τρελή Αλφαβήτα, έχει κι αυτό την ιστορία του. Η συγγραφή του ήταν μια διαδικασία ασφαλώς ευχάριστη, αλλά και ιδιαίτερα επίπονη. Οι περιορισμοί που είχα θέσει στον εαυτό μου ήταν σαφείς και τους τήρησα αυστηρά: μία ιστορία των τεσσάρων στροφών για κάθε γράμμα, όπου σε κάθε στίχο θα έπρεπε το γράμμα αυτό να υπάρχει τουλάχιστον μία φορά. Λόγου χάρη:

Γάμα
Το γοργόν και χάριν έχει,
λέει το γάμα φωναχτά.
Το στομάχι γουργουρίζει,
θέλω γεύμα με τυριά.
            *
Φέρτε γάλα, φέρτε μέλι,
λέει και, θαρρείς, γκαρίζει.
Φέρτε και μια γαλοπούλα
γεμιστή με τόνους ρύζι.
            *
Φέρτε του πουλιού το γάλα,
φέρτε πίτα απ’ τη γιαγιά.
Φέρτε και χυμό μια γυάλα
και γιαούρτια και φαγιά.
            *
Θέλω γάργαρο νεράκι,
θέλω γάργαρο νερό.
Ο λαιμός με γαργαλάει.
Μήπως θέλω ένα γλυκό;

Κι αφού πια τελείωσα το τρελούτσικο αλφαβητάρι μου, άρχισα να έχω άλλη έγνοια: πώς θα φαινόταν το έργο μου σε έναν έμπειρο κριτικό παιδικής λογοτεχνίας; Αποφάσισα, λοιπόν, να το υποβάλω στο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, στην κατηγορία «Ποιητική συλλογή για παιδιά δημοτικού».

Γιώργης Γερονίκος ήταν το ψευδώνυμο με το οποίο υπέβαλα την Αλφαβήτα στο διαγωνισμό. Γιώργης από το όνομα του πατέρα μου, Γερονίκος από το επώνυμο της μητέρας μου. Κι επειδή πρώτη φορά στη ζωή μου συμμετείχα σε διαγωνισμό παιδικής λογοτεχνίας, μάλλον το ψευδώνυμο αυτό μου έφερε τύχη. Ο Έπαινος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, λοιπόν, αφιερώνεται στη μνήμη του πατέρα μου…

 Στην απονομή

Με την παρουσία τους με τίμησαν οι κύριοι της Πανευρυτανικής Ένωσης:

Κώστας Παπαδόπουλος, πρόεδρος (στο κέντρο), Ηλίας Λιάσκος, γραμματέας (αριστερά)

και Βασίλης Σιορόκος, ταμίας (δεξιά).

Μία μικρή γεύση από το κείμενό μου, τις ζωγραφιές της Χρύσας Σπυρίδωνος 

και τη μουσική του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου.

Έλα να διαβάσουμε, να ακούσουμε, να σου χαρίσω, να μου χαρίσεις βιβλία!

Μία γιορτή αφιερωμένη στο παιδί και στο βιβλίο στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων

Το Τaλκ, το πρώτο δωρεάν μηνιαίο έντυπο για γονείς που τα βλέπουν όλα, υποδέχεται τα Χριστούγεννα με μια γιορτή αφιερωμένη στο παιδί και στο βιβλίο. Την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου, από τις 11 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα, η αίθουσα «Άγγελος Σικιελιανός», (Κτίριο «Δ4»), της «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων, θα γεμίσει βιβλία, μουσική και χριστουγεννιάτικες μυρωδιές!
Τα παιδιά θα φέρουν μαζί τους βιβλία που δεν διαβάζουν πια, έτσι ώστε να τα ανταλλάξουν. Θα ακούσουν την ιστορία ενός δέντρου που είχε φτερά, θα ταξιδέψουν σε μια χώρα μουσική, θα φτιάξουν το δικό τους παραμύθι, θα φτιάξουν βιβλία χρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμα υλικά που θα φέρουν από το σπίτι τους. Θα ζωγραφίσουν ευχές για τα Χριστούγεννα που θα τις ανταλλάξουν μαζί με τα βιβλία τους! Θα συμμετέχουν σε διαδραστικά θεατρικά παιχνίδια, θα ακούσουν όμορφες μελωδίες από μικρούς μουσικούς, θα ζωγραφίσουν τα πρόσωπά τους και θα διαβάσουν τα αγαπημένα τους βιβλία σε μια γιορτή γεμάτη…Τaλκ!

Ο Δρόμος του Τσαγιού θα μας κεράσει τσάι και το Max Perry Γλυφάδας κουραμπιέδες και μελομακάρονα!
Οι Εκδόσεις Κόκκινο, οι Εκδόσεις Susaeta και οι Εκδόσεις Παπαδόπουλος θα είναι κοντά μας με τα υπέροχα βιβλία τους, τα οποία θα μπορείτε να ξεφυλλίσετε και να αγοράσετε!
Η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Ράνια Μπουμπουρή θα βρεθεί κοντά στα παιδιά και θα τα βοηθήσει να φτιάξουν όλα μαζί ένα δικό μας χριστουγεννιάτικο παραμύθι!

Στη γιορτή θα συμμετέχουν: O Κινητήρας Studio, η Ομάδα Playroom, Το Μουσικό Κουτί, το Ωδείο Φίλιππος Νάκας, τα Μουσικά Έπιπλα Baff, η Αστική Μη Κερδοσκοπική Πολιτιστική Εταιρεία Φρέον και η Ομάδα του Θεάτρου Ρετρό

Κάντε Join στο event μας στο facebook εδώ.

Πρόγραμμα

11:00	ΕΝΑΡΞΗ
11:30-12:00	TO ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ-Μουσική παράσταση από παιδιά
12:30-13:15	ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-Το δέντρο που είχε φτερά. Η συγγραφέας Αγγελική Δαρλάση διαβάζει το βιβλίο της και συζητά με μικρούς και μεγάλους.
13:15-14:15	Κινητήρας Family-Θεατρικό παιχνίδι
14:00-14:30	Baff-παιχνίδι με μουσικά έπιπλα
14:30-15:30	ΕΚΔΟΣΕΙΣ SUSAETA-Μία χώρα μουσική (θεατρική παράσταση)
15:30	Πολιτιστική Εταιρεία ΦΡΕΟΝ- Παιχνίδι με θέατρο σιλουετών
15:30-16:00	Ωδείο Φίλιππος Νάκας- Κουαρτέτο με τσέλο
15:00-17:00	Ομάδα Playroom-τα παιδιά φτιάχνουν βιβλία από ανακυκλώσιμα υλικά

Τα παιδιά πρέπει να φέρουν μαζί τους βιβλία που θέλουν να ανταλλάξουν αλλά και ανακυκlώσιμα υλικά (εφημερίδες, χαρτιά κλπ) για να κατασκευάσουν το δικό τους βιβλίο.

Είσοδος ελεύθερη

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου, 11:00-17:00

«Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων, Αίθουσα «Άγγελος Σικελιανός» (Κτίριο «Δ4»), Πειραιώς 100, Γκάζι

Πηγή:  http://www.talcmag.gr/Ftou-kai-vgaino/giorti-vivliou-talk

Για ν' ακούσετε τη συνέντευξή μου στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9.84:
http://www.athina984.gr/node/219194

 

Το πιο ωραίο φάλτσο μου!

Κυκλοφόρησε σήμερα Ο φάλτσος νάνος, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο:
http://www.metaixmio.gr/products/2138--.aspx

Καλοτάξιδος, φαλτσάκο μου!

Και η πρώτη μας κριτική, 11-12-12:

Όμορφο και έξυπνο βιβλίο. Ευκολοδιάβαστο, γρήγορο λόγω του μεγέθους του, που όμως φιλοξενεί στις σελίδες του βαθιά νοήματα. Ό,τι πρέπει για όλα τα πιτσιρίκια και κυρίως αυτά, με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Είναι πράγματι μια "μικρή καληνύχτα", που μπορεί τελικά να είναι και μια "μεγάλη καλημέρα".

Κατερίνα Πρωτοσυγγελίδου-Φλατσούση, π. Πρόεδρος Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αγίας Παρασκευής, Μουσείο Αλέκου Κοντόπουλου 

Πρόσκληση για εκδήλωση στον Ιανό, 20 Δεκεμβρίου

Από το newsletter των Εκδόσεων Μεταίχμιο, 17/12/12:

Οι Μικρές Καληνύχτες στον ΙΑΝΟ
Εκδηλώσεις για παιδιά

Μια φορά κι έναν καιρό… δηλαδή χτες ή σήμερα ή και αύριο…
Νάνοι και νεράιδες, δράκοι, μάγισσες και βασιλιάδες
πάνε κι έρχονται ανάμεσα στα παραμύθια και στην αλήθεια.
Δρόμο παίρνουν και δρόμο αφήνουν,

φτάνουν στις άκρες του κόσμου
κι ύστερα πάλι γυρίζουν πίσω.
Και τέλος ζούνε και ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ αυτοί καλά

κι εμείς καλύτερα!

• Τρίτη, 18 Δεκεμβρίου 2012, στις 6 το απόγευμα, η Σοφία Ζαραμπούκα σε περιμένει με Το νόστιμο ποντίκι της, ένα αλλιώτικο ποντικάκι που τρώει μαρμελάδα και κάνει μπάνιο στη λιακάδα.

• Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2012, στις 6 το απόγευμα, η Ράνια Μπουμπουρή μας συστήνει τον Φάλτσο νάνο της, που ψάχνει, ψάχνει, και επιτέλους βρίσκει κάποιους που εκτιμούν το τραγούδι του και τη φωνή του. Με μπουζούκι και κιθάρα μην χάσεις τον διαγωνισμό φαλτσαδούρας που θα σε κάνει να γελάσεις με την καρδιά σου.

• Παρασκευή, 21 Δεκεμβρίου 2012, στις 6 το απόγευμα, η Μαρία Αγγελίδου θα σου γνωρίσει την Τρίτη μάγισσα, και μαζί της θα ανακαλύψεις πού ζουν οι μάγισσες σήμερα, τι τρώνε, πού δουλεύουν, με ποιους κάνουν παρέα και τι μάγια κάνουν! Κι εάν έχεις περιέργεια τι θα ήθελες να κάνεις στη ζωή σου, ένα μικρό μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού σε περιμένει για να διαλέξεις το επάγγελμα που σου ταιριάζει!

• Παρασκευή, 21 Δεκεμβρίου 2012, στις 6:30 το απόγευμα, σε περιμένουμε με Το χατίρι του δράκου της Αγγελικής Βαρελλά, για να γνωρίσεις έναν δράκο ξεχωριστό, που δεν είναι άγριος και κακός, αλλά τρελαίνεται για τα βιβλία και αναζητά τη ζεστασιά της φιλίας.

Λίγο πριν το τέλος της ημέρας οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
σας περιμένουν αυτή την εβδομάδα
στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24, Αθήνα)
για την πιο γλυκιά ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!!

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ
Ιστορίες που διαβάζονται μέσα σε δέκα λεπτά!
Για παιδιά μικρά με μεγάλη φαντασία και για νέους γονείς με πολλή όρεξη!
Βιβλία μικρά με φιλοδοξίες μεγάλες. Ιστορίες και εικόνες για τη δύσκολη, γλυκιά ώρα της Καληνύχτας. Για το τέλος της ημέρας, την ώρα που τα παιδιά νυστάζουν και οι γονείς είναι κουρασμένοι.

Στη σειρά έχουμε διαλέξει ιστορίες που ξετυλίγονται ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα, ανάμεσα στην πραγματικότητα και στον μύθο. Οι ήρωες στις Καληνύχτες μας είναι οι ήρωες των Παραμυθιών. Εκείνοι που δεν έχουν όνομα, αλλά τους ξέρουμε όλοι και έχουμε ζήσει μαζί τους περιπέτειες πολλές. Σ’ αυτούς έχουμε αναθέσει πολλούς από τους φόβους μας και πολλά από τα όνειρά μας. Είναι η Νεράιδα και ο Βασιλιάς, ο Νάνος και η Μάγισσα, ο Λύκος και η Πριγκίπισσα, κι ένα σωρό ακόμα άλλοι... που κάθε βράδυ έρχονται να μας κρατήσουν την καλύτερη συντροφιά.
Όλα τα βιβλία της σειράς είναι γραμμένα από συγγραφείς που ξέρουν να γράφουν με ρυθμό και ομορφιά, και εικονογραφημένα από εικονογράφους που ξέρουν να ζωγραφίζουν με χαρά και φαντασία. Σε πολύ προσιτή τιμή.
Και το κυριότερο: Είναι σχεδιασμένα ώστε να διαβάζονται μέσα σε 10 λεπτά, αλλά να συζητιούνται ξανά και ξανά.

Τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Στην ίδια σειρά κυκλοφορούν επίσης:
• Ο βασιλιάς λύκος της Ιωάννας Μπαμπέτα
• Ο ραφτάκος των λέξεων του Αντώνη Παπαθεοδούλου

 

Πέμπτη 20.12.2012 / Ώρα 18:00
ΑΘΗΝΑ (ΣΤΑΔΙΟΥ 24) - ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΙΑΝΟΣ

	Μικρές καληνύχτες στον ΙΑΝΟ Ράνια Μπουμπουρή, Ο φάλτσος νάνος, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.

"Οι μικρές καληνύχτες" στον ΙΑΝΟ από τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.

''Μια φορά κι έναν καιρό… δηλαδή χτες ή σήμερα ή και αύριο… Νάνοι και νεράιδες, δράκοι, μάγισσες και βασιλιάδες πάνε κι έρχονται ανάμεσα στα παραμύθια και στην αλήθεια. Δρόμο παίρνουν και δρόμο αφήνουν, φτάνουν στις άκρες του κόσμου κι ύστερα πάλι γυρίζουν πίσω. Και τέλος ζούνε και ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Μία νέα σειρά για παιδιά μικρά με μεγάλη φαντασία και για νέους γονείς με πολλή όρεξη! Οι συγγραφείς θα είναι εκεί για να αφηγηθούν και να ζωγραφίσουν τις ιστορίες και όλοι μαζί να παίξουμε με τους ήρωες...''
Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ παρουσιάζουν το βιβλίο, Ο φάλτσος νάνος, της Ράνιας Μπουμπουρή από τη σειρά Εικονογραφημένα βιβλία / Μικρές καληνύχτες.

Για παιδιά από 3 ετών


Είσοδος Ελεύθερη


Στον κόσμο των τραγουδιστών ζούνε γίγαντες βαρύτονοι και καλικάντζαροι τενόροι, νεράιδες υψίφωνες και μάγισσες της μοντέρνας μουσικής. Κι όλοι τους τραγουδάνε με κέφι και με μπρίο. Ένας μόνο, ένας νάνος φάλτσος, δεν τολμάει να ανοίξει το στόμα του, γιατί ντρέπεται πολύ.
Ώσπου ψάχνοντας... ψάχνοντας... βρίσκει επιτέλους κάποιους που εκτιμούν το τραγούδι του - και τη φωνή του.
Μια γλυκιά και καθόλου "φάλτσα" ιστορία για την αισιοδοξία. Για την υπομονή και την επιμονή του μικρού τραγουδιστή να χαρεί με τον τρόπο του, με τη δική του φωνή, τη ζωή...

Σας περιμένουμε όλους εδώ να γνωρίσουμε από κοντά τον φάλτσο νάνο, να μας δώσει δύναμη, να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά και να τραγουδίσουμε με όλη μας τη δύναμη τα πιο ΦΑΛΤΣΑ κάλαντα.

Από τον ιστότοπο του Ιανού:
http://www.ianos.gr/ekdiloseis/rania-mpoumpouri-o-faltsos-nanos-ekdoseis-metaixmio/00799pp/

 

Lapsus Κλάψους ΙΙΙ: Αχ, αυτό το για!

Διαβάστε το γλωσσικό σημείωμά μου για την κατάχρηση της πρόθεσης "για"
στο ηλεκτρονικό περιοδικό BonusMallMag, τεύχος Δεκεμβρίου 2012, σελ. 17:

http://www.bonusmallmag.gr/009/index.html

ή εδώ:

Όταν τον είδε για πρώτη φορά, της κόπηκε η ανάσα και η καρδιά της έπαψε να χτυπά. Όταν τον είδε για δεύτερη φορά, μία από τα ίδια. Για τρίτη, για τέταρτη, για δέκατη, για εικοστή φορά, το ίδιο ξανά. Δε χόρταινε να τον κοιτά. Άφηνε το βλέμμα της να τον αγκαλιάζει για ώρα πολλή κι ο χρόνος κυλούσε σαν σε μια στιγμή. Άφηνε τη φωνή του να κατακλύζει την ύπαρξή της και χανόταν στα βαθιά. Για πρώτη φορά ένιωθε έτσι για κάποιον.

Έβγαιναν, λοιπόν, για όλο το φθινόπωρο. Και, εκεί κάπου στην τριακοστή φορά, άρχισε το ξενέρωμα. Για πρώτη φορά άρχισε να προσέχει το νόημα των λόγων του και όχι τη χροιά της φωνής του. Πώς μπορούσε να μιλά για τόση ώρα χωρίς να λέει τίποτα! Πώς χωρούσε τόση χοντροκοπιά σε μία φράση, τόση ακαλαισθησία σε μία αποστροφή του λόγου! Πώς δεν τα είχε προσέξει νωρίτερα όλ’ αυτά; Αλλά το περιτύλιγμα δεν μπορεί να κρύβει το περιεχόμενο για πάντα. Για πότε έγινε Λούης η εν λόγω, δε λέγεται!

For the first time, λένε οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Pour la première fois, οι Γάλλοι. Στη δική μας γλώσσα, όμως, η φράση «για πρώτη φορά» δεν έχει έννοια χρονική αλλά αιτιολογική: «Τον συγχώρησαν για πρώτη φορά», δηλαδή επειδή το έκανε πρώτη φορά. Η κατάχρηση του «για» όταν θέλουμε να δηλώσουμε το χρόνο ή τη χρονική διάρκεια είναι ενοχλητική και βαραίνει –χωρίς λόγο– το λόγο. Η απλή αιτιατική φτάνει και περισσεύει: «Μιλάει πολλή ώρα, δούλεψε στην εταιρεία δύο χρόνια, συναντήθηκαν πρώτη φορά…»

Άραγε, πώς θα ήταν το παραπάνω κείμενό μας χωρίς όλ’ αυτά τα περιττά «για»; Για σκεφτείτε το…