Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
«Το ξέρω ότι δεν είμαι ένα συνηθισμένο εννιάχρονο αγόρι! Θέλω να πω, φυσικά και κάνω συνηθισμένα πράγματα. Τρώω παγωτό. Κάνω ποδήλατο. Παίζω μπάλα. Έχω Xbox. Κάτι τέτοια πράγματα με κάνουν ένα συνηθισμένο παιδί. Έτσι νομίζω, τουλάχιστον. Επίσης, νιώθω συνηθισμένος. Μέσα μου. Ξέρω όμως πως τα συνηθισμένα παιδιά δεν τα κοιτάζουν παράξενα μόλις εμφανιστούν κάπου... ξέρω πως τα συνηθισμένα παιδιά δεν κάνουν τα άλλα παιδιά να φεύγουν φωνάζοντας από την παιδική χαρά…» Κάπως έτσι μας είχε συστηθεί ο Όγκι Πούλμαν στο βιβλίο Θαύμα της Ρ. Τζ. Παλάσιο (μτφρ. Μαρίζα Ντεκάστρο, Εκδόσεις Παπαδόπουλος 2013), το οποίο παρέμεινε για πάνω από 3 χρόνια στην πρώτη θέση των best seller της εφημερίδας NewYork Times.
Στο δεύτερο βιβλίο της Παλάσιο, Ο Όγκι & εγώ, παρακολουθούμε την ιστορία του Όγκι Πούλμαν από την πλευρά τριών άλλων παιδιών: του Τζούλιαν, του Κρίστοφερ και της Σάρλοτ. Όπως υπογραμμίζει η συγγραφέας, δεν ήθελε να γράψει τη συνέχεια του Θαύματος, ούτε και θα το κάνει ποτέ. Αποφάσισε να επεκτείνει τον κόσμο του Όγκι Πούλμαν παρουσιάζοντας τις ιστορίες τριών παιδιών, στη ζωή των οποίων ο Όγκι παίζει δευτερεύοντα ρόλο, αλλά τη ζωή των οποίων έχει αλλάξει για πάντα.
Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη σε κάθε ιστορία, πολύ πειστική στο πώς μπορεί να σκέφτεται ένα δωδεκάχρονο παιδί, αγόρι ή κορίτσι, με στιγμές περισυλλογής ή συζήτησης που προσφέρουν τροφή για σκέψη: «…ένα απ’ τα πράγματα που μαθαίνεις καθώς γερνάς, όπως εγώ, είναι πως μερικές φορές εμφανίζεται μια καινούργια κατάσταση και δεν έχεις ιδέα πώς να την αντιμετωπίσεις. Δεν υπάρχει, ξέρετε, βιβλίο με κανόνες που ορίζουν πώς να συμπεριφέρεσαι σε κάθε δεδομένη περίσταση στη ζωή. Αυτό που λέω, λοιπόν, πάντα είναι πως καλύτερα να κάνει κανείς λάθος με γνώμονα την καλοσύνη. Αυτό είναι το μυστικό. Αν δεν ξέρεις τι να κάνεις, να είσαι απλά καλός» (σελ.27-28).
Ο Τζούλιαν είναι το παιδί που προκαλεί συνεχώς προβλήματα στον Όγκι Πούλμαν στο σχολείο, αλλά θεωρείται καλό παιδί στο οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον, ο Κρίστοφερ είναι ο παλιότερος φίλος του Όγκι, αλλά δεν πάνε στο ίδιο σχολείο, η Σάρλοτ φέρεται πάντα καλά στον Όγκι, αλλά μήπως αυτό συμβαίνει κυρίως όταν τη βλέπουν οι καθηγητές, όπως την κατηγορεί μια συμμαθήτριά της; Τα τρία αυτά παιδιά, όπως και όλα τα παιδιά, όπως και πολλοί μεγάλοι, βρίσκονται μπροστά σε σημαντικά διλήμματα – δεν ξέρουν τι απόφαση να πάρουν, ποια στάση να κρατήσουν. Με τον ωραίο τρόπο της Ρ. Τζ. Παλάσιο, μπαίνει και ο αναγνώστης στη διαδικασία να σκεφτεί ποια στάση θα κρατούσε στη θέση τους.
Καλό βιβλίο, που πραγματεύεται σημαντικά θέματα με έμφαση στην ενσυναίσθηση. Δεν χρειάζεται να έχετε διαβάσει το Θαύμα για να το απολαύσετε.
Βρείτε το εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου