«Η χαμένη σφραγίδα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού» του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, από τις Εκδόσεις Ψυχογιός (Εικονογράφηση: Λέλα Στρούτση, Πρώτη έκδοση: Φεβρουάριος 2007, Έβδομη ανατύπωση: Νοέμβριος 2016)
Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
Ο συγγραφέας Θοδωρής Παπαθεοδώρου μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί πολυγραφότατος: έχει δημοσιεύσει μέχρι στιγμής δεκατέσσερα μυθιστορήματα ενηλίκων, δύο νεανικά μυθιστορήματα και δύο βιβλία για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας, ενώ έχει συμμετάσχει σε τρεις συλλογές διηγημάτων.
Το παιδικό-νεανικό μυθιστόρημά του «Η χαμένη σφραγίδα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού» αποτελεί το πρώτο βιβλίο της σειράς «Τα κουλουβάχατα της Ιστορίας». Ήρωές του είναι τρία παιδιά και ένα… πλάσμα: ο Οδυσσέας, ο ξερόλας της παρέας, η Βέρα, μια τσιγγανοπούλα που υστερεί πολύ σε γενικές γνώσεις, ο Οσμάν, ένα προσφυγόπουλο από το Ιράκ, και ο Αζόφ, ένας μικρός καλικάντζαρος εκατό ετών – παιδί κι αυτός, για τα δεδομένα των καλικάντζαρων. Οι τέσσερίς τους γνωρίζονται ανά ζεύγη με επεισοδιακό τρόπο και κατά λάθος ταξιδεύουν όλοι μαζί στον χρόνο, με αποτέλεσμα να βρεθούν στην Κωνσταντινούπολη επί Ιουστινιανού (αυτοκράτορας από το 527 έως το 565). Κι εκεί, στο Βυζάντιο, αρχίζει να ξετυλίγεται μια περιπέτεια πραγματικά θεότρελη, για την οποία δε θέλουμε ν’ αποκαλύψουμε τίποτα, επειδή αξίζει να τη ζήσετε σελίδα τη σελίδα μαζί με τους πρωταγωνιστές.
Ωστόσο, οφείλουμε εδώ να πούμε ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, με ιδανική ισορροπία ανάμεσα στα διαλογικά και τα αφηγηματικά μέρη, το οποίο πετυχαίνει τον στόχο που προφανώς έθεσε ο συγγραφέας: να γνωρίσει σε μικρούς αλλά και μεγαλύτερους αναγνώστες τον κόσμο του Βυζαντίου. Και το πετυχαίνει τοποθετώντας τους ήρωές του σε ένα απολύτως πειστικό ιστορικό πλαίσιο, δίνοντας με μέτρο τις κατάλληλες ιστορικές πληροφορίες: «“…Αλλά δεν κατάλαβα ακριβώς σε ποιο έτος της βυζαντινής ιστορίας βρισκόμαστε…” συμπλήρωσε ο Αζόφ. “Και είναι μεγάλη, πανάθεμά την. […] Κράτησε πάνω από δέκα αιώνες…”» (σελ.73). Και λίγο παρακάτω: «Χίλια εκατό χρόνια κράτησε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία… Δεν είναι και λίγα…» (σελ.74-75). «“Ωραίος αυτοκράτορας…” ειρωνεύτηκε η Βέρα. “Άκου εκεί να τον αποκαλούν μάπα…” “Δεν εννοούν αυτό. Μάππα λεγόταν το λευκό μαντίλι που έριχνε ο αυτοκράτορας μέσα στην αρένα του Ιππόδρομου για να ξεκινήσουν οι αγώνες…” εξήγησε ο Οδυσσέας» (σελ.77-78). Πράσινοι και Βένετοι, εξκουβίτορες και κουβικουλάριοι, σιλεντιάριοι και σχολάριοι, όλοι παρελαύνουν από τις σελίδες του μυθιστορήματος, με αποτέλεσμα την εξοικείωση του αναγνώστη με τη βυζαντινή ορολογία. Ιδανικό για τα παιδιά της Ε’ δημοτικού, που διδάσκονται Βυζαντινή Ιστορία, απολαυστικό για μαθητές γυμνασίου και λυκείου, πολύ ευχάριστο και για ενήλικους αναγνώστες. Το συνιστούμε με χαρά.
Βρείτε το εδώ
Το δεύτερο μέρος της σειράς «Τα κουλουβάχατα της Ιστορίας», με τίτλο «Ποιος έκλεψε τον Χρυσό Αιώνα του Περικλή;», κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και μπορείτε να το βρείτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου