Lapsus Κλάψους XII: Δωσίλογοι σε δόσεις

Διαβάστε το γλωσσικό σημείωμά μου για την ορθή γραφή της λέξης "δωσίλογος", στο ηλεκτρονικό περιοδικό magaz!ne (BonusMallMag), τεύχος Οκτωβρίου 2013, σελίδες 16-17:

http://www.bonusmallmag.gr/019/

ή εδώ:

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα, απ' τους πιο πατριώτες
να ’χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή… [«Πατρίδα», Αλκίνοος Ιωαννίδης]

Είναι πικρή ιστορία για τη χώρα μας ο δωσιλογισμός, θλιβερή. Κι αυτό γιατί σε ευρεία κλίμακα δεν υπήρξε τιμωρία για τους Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τους προδότες. Φάνηκαν χρήσιμοι στη διάρκεια του Εμφυλίου και πήραν άφεση αμαρτιών. Κι υπάρχει κάτι ακόμα πιο θλιβερό: τα παιδιά τους –που στολίζουν σήμερα τη Βουλή– ντύνονται πατριώτες και υπερπατριώτες, ιδιοποιούνται ένδοξες στιγμές της ελληνικής Ιστορίας, ασχημονούν σε βάρος της σε μικρές δόσεις που όλο και μεγαλώνουν, σαν να δοκιμάζουν λίγο λίγο τη συλλογική μνήμη και αντοχή. Αλλά δεν θα τους περάσει.

Ασχημονούν σε βάρος της Ιστορίας και σε βάρος της γλώσσας. Όμως τα βρίσκουν σκούρα όταν κάποιος γνωρίζει καλά την Ιστορία του και τη γλώσσα του. Όσο μπορούμε, ας βελτιωθούμε και στα δύο. Κι ας αρχίσουμε με κάτι απλό: τη λέξη δωσίλογος ας μάθουμε να τη γράφουμε σωστά, με ωμέγα.