«Τα αδέλφια μου» είναι πολύ φρέσκα ακόμη,
μόλις κυκλοφόρησαν, ευελπιστώ όμως ότι θα βοηθήσουν τα παιδιά
να καταλάβουν πως τα αδέλφια μας είναι
ανεκτίμητος θησαυρός στη ζωή μας»
Η Ράνια Μπουμπουρή είναι δημοσιογράφος, επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια. Γεννήθηκε το 1974 στο Καρπενήσι, όπου πέρασε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια με πολλά γέλια και πολλούς καβγάδες με τις τέσσερις αδελφές της. Στις πανελλήνιες εξετάσεις πέρασε πρώτη στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Α.Π.Θ., όπου αρίστευσε στα μαθήματα λόγου και φιλοσοφίας με καθηγητές τους Δ.Ν. Μαρωνίτη και Γ. Βώκο αντίστοιχα.
Λατρεύει την παιδική λογοτεχνία και είναι μέλος του ελληνικού τμήματος της I.B.B.Y. (International Board on Books for Young People). Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν δεκαπέντε βιβλία της, μεταξύ των οποίων τα «Μια Τρελή τρελή Αλαβήτα» (Έπαινος Ποίησης της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς), «Ένα Τρελό Τρελό Αριθμητάρι» και «Ένα Τρελό Τρελό Αγρόκτημα», τα οποία συνοδεύονται από CDs σε μελοποίηση του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου, με τη συμμετοχή πολύ γνωστών και αγαπημένων καλλιτεχνών.
Σε α’ πρόσωπο
Είναι μεγάλη πρόκληση να μιλάς για θέματα ουσιαστικά σε πολύ μικρά παιδιά, που τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην αποκωδικοποίηση της κοινωνίας και του κόσμου – για θέματα που ίσως φαντάζουν δεδομένα, αλλά δεν είναι. «Οι γονείς μου», «Η γιαγιά μου και ο παππούς μου» και «Τα αδέλφια μου» (Εκδόσεις Ψυχογιός) είναι τρία βιβλία που έγραψα με τη σκέψη: «Τι θ’ άξιζε να πούμε σε πολύ μικρά παιδιά για την οικογένεια;»
Και τα τρία βιβλία απέχουν από την παραδοσιακή δομή μιας ιστορίας –δηλαδή αρχή μέση τέλος– και είναι χωρισμένα σε τρία μέρη.
Στους «Γονείς μου», το πρώτο μέρος είναι αφιερωμένο στη μαμά: αριστερά σε κάθε σελίδα δείχνουμε μια σούπερ μαμά –αστροναύτισσα, εξερευνήτρια, σπουδαία επιστήμονα, διάσημη τραγουδίστρια κ.λπ.– και δεξιά μια απλή, καθημερινή μαμά.
Η εικονογράφηση της Χρύσας Σπυρίδωνος είναι τρυφερή όσο και αστεία: σε κάθε σαλόνι έχει κρύψει ένα μικρό κατοικίδιο, το οποίο συμμετέχει στη δράση και τα παιδιά απολαμβάνουν να το ξετρυπώνουν.
Η μαμά μου…
…ποτέ δεν έχει ταξιδέψει στο φεγγάρι
αλλά φροντίζει να έχω πάντα καθαρά ρούχα στο συρτάρι.
…ποτέ δεν έχει κάνει συναυλία με χιλιάδες κόσμο να τη χειροκροτά
αλλά με νανουρίζει κάθε βράδυ με φωνή πολύ, πολύ γλυκιά.
Και ούτω καθεξής. Στην ίδια λογική, μιλάμε και για τον μπαμπά:
Ο μπαμπάς μου…
…ποτέ δεν έχει παίξει σε μια μεγάλη ομάδα μπάλα,
αλλά με πάει συχνά στο πάρκο για τσουλήθρα και τραμπάλα.
…ποτέ δεν έγινε στην όπερα διάσημος τενόρος,
αλλά συνέχεια μου γελά κι αστράφτει όλος ο χώρος.
Στο τέλος του βιβλίου, παρουσιάζω ό,τι θα ήθελα να μείνει στα παιδιά για τους γονείς τους, για παράδειγμα:
Οι γονείς μου…
…δε ζούνε σε παλάτια, με πλούτη και με μεγαλεία,
αλλά κοντά τους νιώθω σαν τους βασιλιάδες στη Γαλλία.
…δεν είναι σούπερ ήρωες γενναίοι, φοβεροί και τρομεροί,
αλλά είμαι ο δικός τους θησαυρός κι είναι οι δικοί μου θησαυροί!
Το δεύτερο βιβλίο, «Η γιαγιά μου και ο παππούς μου», χωρίζεται επίσης σε τρία μέρη – το πρώτο αφιερωμένο στη γιαγιά, το δεύτερο στον παππού, το τρίτο και στους δύο. Η Χρύσα Σπυρίδωνος πάλι προσθέτει τη δική της σπιρτόζικη πινελιά και με τις ζωγραφιές της καταφέρνει ν’ αφηγηθεί μια παράλληλη, αστεία ιστορία στα παιδιά. Από άποψη κειμένου, εστιάζω κυρίως στις δραστηριότητες που κάνουν οι γιαγιάδες-παππούδες με τα εγγόνια τους, στις στιγμές που χτίζουν τη σχέση τους και στις αναμνήσεις που δημιουργούν από κοινού. Παραδείγματος χάριν:
Η γιαγιά μου…
…με περιμένει όταν πάω να τη δω μ’ ανοιχτή την αγκαλιά της
κι εγώ σφίγγω τα χέρια στον λαιμό της και μυρίζω τα μαλλιά της.
…μου μαγειρεύει χίλια, μύρια ντολμαδάκια
και τα πιο νόστιμα του κόσμου γιουβαρλάκια.
Ο παππούς μου…
…δε βλέπει λέξη να διαβάσει αν δε φοράει τα γυαλιά του
αλλά αστράφτει όταν με βλέπει απ’ τη χαρά του.
…όταν διψάω, μου στύβει τον πιο νόστιμο χυμό
κι αν κάνει ζέστη, κρυφά απ’ όλους με κερνάει παγωτό.
Η γιαγιά μου και ο παππούς μου…
…δεν είναι πλούσιοι, σπουδαίοι, διάσημοι κι αστραφτεροί
μα νιώθω τυχερή γιατί τους έχω κι εκείνοι νιώθουν εξίσου τυχεροί!
Στο καινούργιο μου βιβλίο, «Τα αδέλφια μου», εστιάζω κυρίως στα συναισθήματα που γεννά στα παιδιά η συμβίωση, συναισθήματα που περνούν από μια μεγάλη γκάμα και σε κάθε σελίδα συνδέονται με διαφορετικό ζώο. Και πάλι η Χρύσα Σπυρίδωνος με τις ευφάνταστες εικόνες της αποτυπώνει θαυμαστά τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στ’ αδέλφια μέσα από τη χαρά και τη λύπη τους, μέσα από τις σκανταλιές και τα παιχνίδια τους:
Η αδελφή μου…
…σαν ελαφίνα χαρωπά τρέχει από δω, από κει γυρίζει
μα σαν πεισμώνει –πο, πο!– γαϊδουράκι μού θυμίζει!
…με νοιάζεται σαν μελισσούλα που φροντίζει τη φυλή της
μα όταν θυμώνει –οοοχ!– σαν σφήκα ετοιμάζει το κεντρί της!
Ο αδελφός μου…
…σαν πιγκουίνος περπατάει και πηδά, όποτε θέλει να με κάνει να γελάσω
μα σαν γορίλας φωνάζει δυνατά, αν κάποιο απ’ τα παιχνίδια του χαλάσω!
…σαν ψύλλος που πηδά εδώ κι εκεί, αχ! πόσο με ζαλίζει ώρες ώρες
μα σαν πολυταξιδεμένος πελαργός μού λέει ωραίες ιστορίες γι’ άλλες χώρες.
Τα αδέλφια μου κι εγώ…
…κι αν τσακωθούμε και μαλώσουμε, σε λίγο πάλι θα τα βρούμε
αφού «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε»!
Τα βιβλία «Οι γονείς μου» και «Η γιαγιά μου και ο παππούς μου» έχουν αγαπηθεί πολύ από τα παιδιά, γεγονός που αποτυπώνεται τόσο στα σχόλια που δεχόμαστε από γονείς κι εκπαιδευτικούς, όσο και στις πωλήσεις τους (έχουν ξεπεράσει τα 5.000 αντίτυπα μαζί). «Οι γονείς μου», μάλιστα, κυκλοφορούν και στην Τουρκία.
«Τα αδέλφια μου» είναι πολύ φρέσκα ακόμη, μόλις κυκλοφόρησαν, ευελπιστώ όμως ότι θα βοηθήσουν τα παιδιά να καταλάβουν πως τα αδέλφια μας είναι ανεκτίμητος θησαυρός στη ζωή μας και πως:
Πάντοτε μοιραζόμαστε τα πάντα – παιχνίδια, ρούχα, σπίτι, μυστικά
και, μάλιστα, το πιο σπουδαίο απ’ όλα: τη θέση στων γονιών μας την καρδιά!
Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Πηγή: https://intownpost.com/h-%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AE-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B1/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου