Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
Στο βιογραφικό σημείωμα της Σουν-Μι Χουάνγκ (γενν. 1963, Νότια Κορέα) υπάρχει ένα στοιχείο πιο εντυπωσιακό από τα 2 εκατομμύρια αντίτυπα που έχει πουλήσει παγκοσμίως το βιβλίο της Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει: η Νοτιοκορεάτισσα συγγραφέας δεν μπορούσε λόγω φτώχειας να φοιτήσει στο Γυμνάσιο, όμως χάρη σε έναν καθηγητή, ο οποίος της έδωσε το κλειδί μιας αίθουσας για να πηγαίνει να διαβάζει όποτε μπορούσε, τα κατάφερε. Μπήκε στο Λύκειο με γραπτές εξετάσεις, αποφοίτησε από το Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Ινστιτούτου Τεχνών της Σεούλ, πήρε και δεύτερο πτυχίο, έκανε μεταπτυχιακό και σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους δημοφιλείς και πολυβραβευμένους συγγραφείς της χώρας της.
Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει είναι η ιστορία της Μπουμπουκίτσας, μιας κότας που ήταν προορισμένη να γεννάει αυγά κλεισμένη σ’ ένα κοτέτσι. «Δεν μπορούσε να τριγυρίζει ανέμελα, ούτε να πλαταγίζει τα φτερά της, ούτε καν να καθίσει στα ίδια της τα αυγά. Δεν είχε ξεμυτίσει απ’ το κοτέτσι ποτέ» (σελ.16). Κρυφοκοιτάζοντας από το κλουβί της τον έξω κόσμο, είχε δει κάποτε μια κότα να σουλατσάρει στην αυλή με τα αξιολάτρευτα κλωσόπουλά της και από τότε γεννήθηκε μέσα της η λαχτάρα να κλωσήσει κι αυτή τουλάχιστον ένα από τ’ αυγά της, που ο αγρότης και η γυναίκα του της άρπαζαν μόλις τα γεννούσε. Έτσι ξεκινάει αυτή η σαγηνευτική ιστορία που κερδίζει τον αναγνώστη με τον ρυθμό και την αυθεντικότητά της, με το πάντρεμα των απανωτών περιπετειών με τις στιγμές περισυλλογής και την καταβύθιση στην ουσία της ζωής. Είναι μια ιστορία συμβολική και βαθύτατα συγκινητική, στιγμές στιγμές σπαρακτική, με πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Εξαιρετικός και ο συνδυασμός του κειμένου με τα αφαιρετικά σχέδια της Γιαπωνέζας εικονογράφου Νομόκο. Ένα βιβλίο που δικαίως έχει αγαπηθεί πολύ και στην Ελλάδα, αν κρίνουμε από την επιτυχία που έχει σημειώσει: παρότι εκδόθηκε μέσα στην οικονομική κρίση, το 2014, βρίσκεται σήμερα στην 27η χιλιάδα κυκλοφορίας.
Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί είναι η ιστορία της Μαλλιαρούλας, μιας ξεχωριστής σκυλίτσας που μεγαλώνει στην αυλή του Παππού Στριγκλιά και της Γιαγιάς. Αντίθετα από την κοτούλα της προηγούμενης ιστορίας, η Μαλλιαρούλα έχει γευτεί τη χαρά της μητρότητας, μόνο που στην περίπτωσή της η χαρά αυτή δε διαρκεί πολύ, αφού ο Παππούς Στριγκλιάς πουλάει τα κουταβάκια της. Άλλη μια ιστορία όπου συμπλέκονται και συγκρούονται οι δύο κόσμοι, των ανθρώπων και των ζώων, των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευομένων. Κλείνοντας και αυτό το βιβλίο, ο κόσμος γύρω μας φαντάζει λίγο διαφορετικός, οι γάτες και τα σκυλιά, αδέσποτα ή όχι, τα πουλιά στα δέντρα, όλα σαν να μας κοιτούν στα μάτια και σαν κάτι να θέλουν να μας πουν. Η ενσυναίσθηση είναι κοινό στοιχείο των δύο βιβλίων, όπως και ο προβληματισμός σε σχέση με την ηθικότητα της συμπεριφοράς μας απέναντι στα ζώα. Πολύ δυνατό και αυτό το μυθιστόρημα, αν και όχι εξίσου σαγηνευτικό με το πρώτο. Πιο αστείο, όμως, με την κότα την Κουνιάδα να κλέβει αρκετές φορές την παράσταση. Εξαιρετικά πάλι τα σχέδια της Ναμόκο, όπως και η μετάφραση της Αναστασίας Καλλιοντζή και στα δύο βιβλία. Τα συνιστούμε θερμά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου