Η Ράνια Μπουμπουρή στην τρελή τρελή χώρα της Αλφαβήτας

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Η Ράνια Μπουμπουρή στην τρελή τρελή χώρα της Αλφαβήτας

Γράφει η Τίνα Πανώριου στο: http://www.postmodern.gr/i-rania-boubouri-stin-treli-treli-chora-tis-alfavitas/

Η Ράνια Μπουμπουρή είναι δημοσιογράφος, επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια. Γεννήθηκε το 1974 στο Καρπενήσι, όπου πέρασε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια με πολλά γέλια και πολλούς καβγάδες με τις τέσσερις αδελφές της. Στις πανελλήνιες εξετάσεις πέρασε πρώτη στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Α.Π.Θ., όπου αρίστευσε στα μαθήματα λόγου και φιλοσοφίας με καθηγητές τους Δ.Ν. Μαρωνίτη και Γ. Βώκο αντίστοιχα. Λατρεύει την παιδική λογοτεχνία και είναι μέλος του ελληνικού τμήματος της IBBY (International Board on Books for Young People). Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει είκοσι ένα βιβλία της για παιδιά, μεταξύ των οποίων ξεχωριστή θέση κατέχει η «τρελή τρελή σειρά» της στις Εκδόσεις Ψυχογιός: «Μια τρελή τρελή ΑΒ» (Έπαινος Ποίησης της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς), «Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι» και «Ένα τρελό τρελό Αγρόκτημα», τα οποία συνοδεύονται από CD σε μελοποίηση του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου, με τη συμμετοχή πολύ αγαπημένων και γνωστών καλλιτεχνών. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε το ιστολόγιό της: Raniouska.blogspot

Μα τι γίνεται, Ράνια, με την «Τρελή τρελή Αλφαβήτα 2»; Τι έχει αυτός τελικά ο Άνθρωπος – Ορχήστρα και μαγεύει τα παιδάκια;

Ο Άνθρωπος-Ορχήστρα, ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος δηλαδή, είναι χαρισματικός. Μαγεύει μικρούς και μεγάλους θεατές με το ταλέντο του ως μουσικός (στη διάρκεια της παράστασης παίζει βιολί, τρομπόνι, κιθάρα, μπουζούκι, μαντολίνο… σίγουρα και κάτι ξεχνάω), αλλά και ως ερμηνευτής. Παράλληλα, διαθέτει το χάρισμα της επικοινωνίας, όπως κάθε σωστός δάσκαλος, αφού είναι καθηγητής μουσικής σε ωδείο με πολλούς μαθητές, μεταξύ των οποίων και πολύ μικρά παιδιά, οπότε ξέρει ακριβώς πώς ν’ αλληλεπιδρά μαζί τους! Σημειωτέον ότι ο Αλκιβιάδης όχι μόνο έχει γράψει τη μουσική της «Τρελής τρελής ΑΒ», στο CD που συνοδεύει το βιβλίο (Εκδόσεις Ψυχογιός), αλλά συνυπογράφει το κείμενο της παράστασης και τη σκηνοθεσία. Πώς να μην τον χαρακτηρίζω χαρισματικό;

Και καλά ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος που τo ’χει το χάρισμα. Μαθαίνω ότι δεν πάνε πίσω και οι απίθανοι Αλφαβητούληδες…

Ναι, ακριβώς! Στην παράσταση συμμετέχουν δύο νεραϊδένιες Αλφαβητούλες (η τραγουδίστρια Βανέσα Αδαμοπούλου και η ηθοποιός Νεφέλη Παπαδερού), τρεις Αλφαβητούληδες μουσικοί (ο Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος σε πιάνο, πλήκτρα, ακορντεόν, ο Χάρης Κωνσταντόπουλος σε σαξόφωνο, φλάουτο, κλαρινέτο, και ο Στέλιος Πασχάλης στα τύμπανα), και ο Σπασικλοαλφαβητούλης μας, ο ηθοποιός και τραγουδιστής Γιάννης Χατζηγεωργίου. Βγάζουν απίστευτη ενέργεια όλοι αυτοί μαζί επί σκηνής, όπως και όταν τραγουδούν και χορεύουν με το κοινό!

Αλλά βάλε μας λίγο στο «τριπ», στην ιστορία…

Βρισκόμαστε στη θαυμαστή χώρα της Αλφαβήτας, όπου ένας διαπεραστικός ήχος έχει ταράξει την αρμονική ζωή των 24 γραμμάτων, τα οποία διασκορπίστηκαν τρομαγμένα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Πώς όμως θα ξανασυγκεντρωθούν όλα μαζί, ώστε να μπορούν και πάλι οι άνθρωποι να σχηματίζουν λέξεις, φράσεις και ιστορίες; Μα με τη βοήθεια του Ανθρώπου-Ορχήστρα και της παρέας του που, μαζί με τους μικρούς θεατές της παράστασης και μέσα από διαδρομές απρόβλεπτες και ξεκαρδιστικές, φασαριόζικες αλλά και μελωδικές, θα προσπαθήσουν να ενώσουν ξανά αυτή τη θεότρελη παρέα, την Αλφαβήτα!

Το έργο αυτό εκτός των άλλων –ακούω– εισάγει τα παιδιά και στον χώρο της μουσικής, τα εισάγει σε ήχους παράξενους;

Τα παιδιά εντυπωσιάζονται πολύ από την αρχή της παράστασης, όταν ο Αλκιβιάδης μπαίνει στο θέατρο φορώντας το «πολυόργανό» του ακολουθούμενος από τους μουσικούς, κι ανεβαίνουν όλοι μαζί στη σκηνή παίζοντας μουσική. Είναι σαν συναυλία, στη διάρκεια της οποίας τα παιδιά ακούνε περίπου 15 διαφορετικά μουσικά όργανα. Πολλά παιδιά φεύγοντας κάνουν ότι παίζουν κάποιο μουσικό όργανο, μια μαμά μάλιστα μας είπε ότι ο γιος της στο σπίτι ένωσε δυο-τρία παιχνίδια του για να φτιάξει το «πολυόργανο» του Αλκιβιάδη. Τα παιδιά προσεγγίζουν, εξοικειώνονται, ξετρελαίνονται με τη μουσική στην παράσταση αυτή.

Και καλά εδώ στο κλεινόν άστυ. Ανεβαίνετε, λέει, και στην παγωμένη συμπρωτεύουσα; Πώς θα συντονιστούν οι δυο παραστάσεις;

Η «Τρελή τρελή ΑΒ» θα ανέβει στη Θεσσαλονίκη χωρίς εμάς, αλλά με μία άλλη παρέα, εξίσου τρελή μ’ εμάς: το Θέατρο του Βορρά. Είναι δηλαδή διαφορετική παράσταση, και πάλι βασισμένη στο βιβλίο μου και στη μουσική του Αλκιβιάδη, αλλά σε διασκευή της σκηνοθέτριας Μπίλιως Κωνσταντοπούλου, όπου παίζουν οι ηθοποιοί: Ηλιάνα Αντωνιάδου, Κυριάκος Δανιηλίδης, Αλεξία-Μαρίνα Ιακωβίδου και Ηλίας Καπούλας. Παίχτηκε στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, στην Κύπρο αρχές Δεκεμβρίου, έκανε ένα διάλειμμα για ν’ ανεβεί μια χριστουγεννιάτικη παράσταση, και θα ανεβεί ξανά τώρα «Μια τρελή τρελή ΑΒ» από το Θέατρο του Βορρά, για τους φίλους μας στον βορρά!

Εδώ στην Αθήνα, στο Coronet, τι αίσθηση έχετε από τους μικρούς φίλους σας στο τέλος της παράστασης; Βγαίνουν γελαστά τα παιδάκια; Ίσως και οι συνοδοί τους, που μπορεί να γουστάρουν και περισσότερο;

Φοβάμαι ότι αν σας περιγράψω πόσο χαρούμενα βγαίνουν τα παιδιά, θα με θεωρήσετε υπερβολική. Όμως, για να είμαι ειλικρινής, απολαμβάνω περισσότερο να παρακολουθώ τις αντιδράσεις των μεγάλων: πολλοί έρχονται κάπως βαριεστημένα, δύσπιστα, κι ύστερα το βλέπουμε αλλά και μας το λένε ότι πέρασαν εξίσου καλά με τα παιδιά τους, αν όχι καλύτερα!

Γράφεις για παιδιά απ’ το 2003. Πότε αισθάνθηκες πως «το ’χεις»;

Όντως, το 2003 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο μου, όμως μέχρι τότε είχα ήδη επιμεληθεί-διορθώσει πολλά παιδικά βιβλία και είχα μεταφράσει αρκετά από αγγλικά και γαλλικά. Ήξερα δηλαδή ότι, απ’ όλα τα είδη, το παιδικό ήταν η μεγάλη μου αγάπη. Αισθάνθηκα ότι «το ’χω» βλέποντας την ανιψιά μου, 4-5 ετών τότε, ν’ απολαμβάνει τα κείμενά μου που της διάβαζα.

Και τι σου δίνει έναυσμα για μια ακόμα ιστορία; Ίσως τα δικά σου παιδάκια με τα όσα απίθανα ξέρουν –όπως σχεδόν όλα τους– να λένε;

Ναι, οι κόρες μου πάντα με εμπνέουν με όσα λένε ή ζουν στην καθημερινότητά τους. Αλλά και κάτι που θα συζητήσω μ’ έναν άλλο γονιό. Ή η επικαιρότητα. Ερεθίσματα υπάρχουν άφθονα, αρκεί να έχουμε μάτια και αυτιά.

Παράλληλα, εξακολουθείς να εργάζεσαι και ως επιμελήτρια εκδόσεων αλλά και μεταφράστρια λογοτεχνίας. Και αναρωτιέμαι απλοϊκά: Μια μπεστ σελερ συγγραφέας όπως εσύ, δεν θα μπορούσε να ζήσει –αν ήθελε, φυσικά– ωραιότατα από τα βιβλία της, όπως στον κόσμο όλον;

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι σημαίνει μπεστ σέλερ συγγραφέας στο παιδικό, και μάλιστα στην Ελλάδα. Η «Τρελή τρελή ΑΒ» βρίσκεται στη 10η χιλιάδα κυκλοφορίας και το CD έχει γίνει χρυσό – και αυτό είναι πράγματι κάτι εξαιρετικό στον χώρο του παιδικού, και μάλιστα μέσα στην κρίση. Τα 3-4 άλλα βιβλία μου που εμφανίζονται σε λίστες μπεστ σέλερ δεν έχουν προσεγγίσει αυτό το νούμερο. Οπότε ασφαλώς και δε θα μπορούσα να ζήσω μόνο από τα πνευματικά δικαιώματα, πρέπει να εργάζομαι, έχω να πληρώνω τις εισφορές μου στον ΟΑΕΕ κάθε δίμηνο, την Εφορία και όλα τα συναφή. Αν η Ελλάδα ήταν πιο μεγάλη χώρα-αγορά ή τα ελληνικά πιο διαδεδομένη γλώσσα, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Τώρα ούτε να μεταφράσουμε το μπεστ σέλερ μας δεν μπορούμε – αφού είναι η ελληνική αλφαβήτα! (γέλια)

Αυτόν τον παγωμένο χειμώνα γράφεις κάτι νέο, ή περιμένεις πιο ανοιξιάτικες μέρες για να ξεκινήσεις πάλι;

Έχω ιδέες, χρόνο πολύ δεν έχω να τους αφιερώσω και να τις ξεσκαρτάρω. Αν όμως κάποια ανάμεσά τους αξίζει πολύ ν’ αναπτυχθεί, θα το απαιτήσει – κι εγώ θα στρωθώ να το κάνω, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών.