Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019
Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019
21 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και για παιδιά!
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα, γιορτάζουμε και όσοι υπηρετούμε την ποίηση για παιδιά: 4 ποιητικές συλλογές, 64 ποιήματα που έχουν μελοποιηθεί εξαιρετικά από τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο και έχουν ερμηνευτεί από εξίσου θαυμάσιους καλλιτέχνες (αλφαβητικά):
Βανέσα Αδαμοπούλου, Βασιλική Ανδρίτσου, Σοφία Βογιατζάκη, Σαβίνα Γιαννάτου, Σπύρος Γραμμένος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Φοίβος Δεληβοριάς, Δώρος Δημοσθένους, Λευτέρης Ελευθερίου, Ευσταθία, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Ζουγανέλης, Βασιλική Καρακώστα, Ηλίας Καρελλάς, Κρατερός Κατσούλης, Idra Kayne, Τζώρτζια Κεφαλά (από τους Μπλε), Νικήτας Κλιντ, Ελένη Κοκκίδου, Θάνος Κοσμίδης, Μάρκος Κούμαρης (από τους Locomondo), Νίκος Κουρής, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Χρήστος Λούλης, Μπέσυ Μάλφα, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μανώλης Μητσιάς, Πάνος Μουζουράκης, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Σπύρος Μπιμπίλας, Γιάννης Μποσταντζόγλου, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Γεωργία Νταγάκη, Ορχήστρα Smyrna, Άννα Παναγιωτοπούλου, Νεφέλη Παπαδερού, Μάκης Παπαδημητρίου, Δήμητρα Παπαδοπούλου, Κατερίνα Παπουτσάκη, Διονύσης Σαββόπουλος, Σπύρος Σακκάς, Δημήτρης Σταρόβας, Μπάμπης Στόκας, Βικτωρία Ταγκούλη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μάρθα Φριντζήλα και Γιάννης Χατζηγεωργίου.
Μια τρελή τρελή ΑΒ (εικονογράφηση: Χρύσα Σπυρίδωνος),
Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι (εικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου),
Ένα τρελό τρελό Αγρόκτημα (εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου) κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και
Η μελω-δική μου Ορθογραφία (εικονογράφηση: Χρήστος Κούρτογλου) από τις Εκδόσεις Πατάκη.
Τους ευχαριστούμε όλους πολύ πολύ για την υπέροχη συνεργασία!
Τρίτη 19 Μαρτίου 2019
"Τα αδέλφια μου" στα Ευρυτανικά Νέα!
Και διαδικτυακά:
https://www.evrytanika.gr/index.php?option=com_content&id=1307617:2019-03-03-10-07-29&Itemid=170
Θερμές ευχαριστίες για το ενδιαφέρον!
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο δείτε εδώ:
https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1006005/ta-adelfia-moy
Στηρίζουμε τον αγώνα ζωής της 2χρονης Ελεονώρας, που πάσχει από νευροβλάστωμα 4ου σταδίου (23/3)
Πηγή: https://www.infokids.gr/paizoume-kai-stirizoume-ton-agona-zoi/?fbclid=IwAR0Zv2gCkXy6cb22_bPFoXxy3pCRu2TYPeu1Qiu_hT2CaTc4SG6eyqZ3y6Y
Μια εξ αυτών θα λΑβει χΩρα το ΣΑββατο 23 Μαρτίου και Ωρα 11:00-14:00, στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο ''Μίκης Θεοδωράκης''. Πρόκειται για την εκδήλωση '' Κάθε παιχνίδι... μια νίκη για την Ελεονώρα '' ένα διαδραστικό παιδικό φεστιβάλ που θα περιλαμβάνει εργαστήρια, αφηγήσεις παραμυθιών, την θεατρική παράσταση ''Ο μικρός Πρίγκιπας'' από την ομΑδα των πΕντε εποχΩν και πολλά δώρα και εκπληξεις για τα παιδιΑ.
Στο πλαίσιο της καμπάνιας ''Eleonorawins'' η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία - παράρτημα Αργυρούπολης σε συνεργασία με τον Δήμο Ελληνικού Αργυρούπολης διοργανώνει μια σειρά από εκδηλώσεις με στόχο την οικονομική στήριξη της οικογένειας της μικρής Ελεονώρας η οποία πάσχει από νευροβλάστωμα 4ου σταδίου, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί πρόσβαση σε θεραπείες στο εξωτερικό.
Μια εξ αυτών θα λΑβει χΩρα το ΣΑββατο 23 Μαρτίου και Ωρα 11:00-14:00, στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο ''Μίκης Θεοδωράκης''. Πρόκειται για την εκδήλωση '' Κάθε παιχνίδι... μια νίκη για την Ελεονώρα '' ένα διαδραστικό παιδικό φεστιβάλ που θα περιλαμβάνει εργαστήρια, αφηγήσεις παραμυθιών, την θεατρική παράσταση ''Ο μικρός Πρίγκιπας'' από την ομΑδα των πΕντε εποχΩν και πολλά δώρα και εκπληξεις για τα παιδιΑ.
Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων
Για παιδιά 3+
Πότε: Σάββατο 23 Μαρτίου από τις 11:00 -14:00
Κόστος: 10 ευρώ
Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο ''Μίκης Θεοδωράκης''
Κύπρου 68 Αργυρούπολη
Σάββατο 16 Μαρτίου 2019
"Μαθήματα σεξουαλικής άγνοιας" της Λένας Παπαδημητρίου
Μάρτιος 2017. Νεαρή μητέρα από τη Φιλοθέη ακούει την 14χρονη κόρη της, μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου να της αφηγείται τις εντυπώσεις της από το χορό ιδιωτικού σχολείου. «Ξέρεις αυτό που κάνουν πλέον πολλά αγόρια είναι να σε πλησιάζουν και να σου προτείνουν να φασωθείτε, μόνο όμως για τη διάρκεια του χορού. Μετά, είναι σαν να μη συνέβη τίποτα. Είναι όπως το οne night stand που κάνετε εσείς οι μεγάλοι».
Οι γονείς των εφήβων της κρίσης συνεχίζουν να ανταλλάσσουν ιστορίες τρόμου για την πρόωρη σεξουαλική δραστηριότητα των σημερινών παιδιών, για εξωτικές και ανοίκειες σε αυτούς πρακτικές που τους βρίσκουν (τους γονείς) παντελώς ανοχύρωτους. Την ίδια στιγμή, τα παιδιά (όντως) εξακολουθούν να σεξουαλικοποιούνται πρόωρα μέσα από τα media αλλά και τη νεοαφιχθείσα, ανεξέλεγκτα προσβάσιμη, τεχνολογία (Facebook, Snapchat, sexting, revenge porn, οnline πορνό κ.ο.κ). Όχι βέβαια μόνο στην Ελλάδα. Σύμφωνα π.χ. με έρευναΔιαβάστε τη μελέτη εδώ του 2008 του Νational Campaign to Prevent Unplanned Pregnancythenationalcampaign.org , το 20% των Αμερικανίδων ηλικίας 13 έως 19 ετών είχαν στείλει μέσω κινητού ημίγυμνες ή τελείως γυμνές ή με σεξουαλικά υπονοούμενα φωτογραφίες τους. Μόνο που στην Ελλάδα από sex education, γιοκ, καπούτ, τίποτα, είμαστε σταθερά στο μηδέν. Θέμα βραδυφλεγές, θέμα ταμπού, που καλό είναι μην το αγγίζεις, για να μην σκάσει στα χέρια σου.
Όσον αφορά στα ελληνικά σχολεία, το χρόνιο έλλειμμα σεξουαλικής αγωγής μοιάζει να διαιωνίζεται στο διηνεκές. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι πρόσφατα το καυτό ντιμπέιτ ήταν αν το κεφάλαιο της Αναπαραγωγής του Ανθρώπου στο μάθημα της Βιολογίας θα συμπεριληφθεί στη διδακτέα ύλη της Α’ ή της Β’ Γυμνασίου (μήπως και τα παιδιά με τα iPhone 7 υπό μάλης δεν είναι αρκετά ώριμα να ακούσουν πώς επιτέλους αναπαράγεται το καταραμένο είδος). Όσο για τις κατά καιρούς εξαιρετικά φιλότιμες προσπάθειες –όπως τα βιβλία Αγωγής Υγείας «Σεξουαλική Αγωγή-Διαφυλικές Σχέσεις» για μαθητές 11-14 ετώνΔιαβάστε το βιβλίο του καθηγητή εδώ και για εφήβους 15-18 ετώνΔιαβάστε το βιβλίο του καθηγητή εδώ του 2000– σκοντάφτουν είτε σε ανερυθρίαστα υποκριτικούς «συντηρητικούς κύκλους» (π.χ. συλλόγους γονέων που φοβούνται ότι η ενημέρωση για τη σεξουαλική δραστηριότητα εξωθεί στη σεξουαλική δραστηριότητα) είτε στην Εκκλησία η οποία ενίοτε τις αφορίζει"«Αφορίζουν» τη σεξουαλική αγωγή", Τα Νέα ως υπαγορευόμενες «εκ του πονηρού» με αποτέλεσμα να σαπίζουν στις αποθήκες του υπουργείου Παιδείας.
Έτσι, το όλο ζήτημα επαφίεται κατά κανόνα σε λίγους προοδευτικούς δασκάλους και καθηγητές που αναλαμβάνουν να προσεγγίσουν τα απαγορευμένα θέματα π.χ. στο πλαίσιο του προγράμματος Αγωγή Υγείας, το οποίο λαμβάνει χώρα μετά το τέλος του διδακτικού ωαρίου (και είναι προαιρετικό για τους μαθητές). Χαρακτηριστικό το παράδειγμα εξαιρετικής ευαισθησίας δασκάλας σε δημόσιο δημοτικό σχολείο του κέντρου της Αθήνας που πήρε την πρωτοβουλία να ενημερώσει τα παιδιά της Δ’ τάξης για τις αλλαγές που συντελούνται καθ’ οδόν προς την εφηβεία. Η εκπαιδευτικός δεν δίστασε να οργανώσει και χωριστή συνάντηση με τους γονείς και να τους ζητήσει να ενημερώσουν τα παιδιά τους –και τα κορίτσια και τα αγόρια– για την έμμηνο ρύση. Όπως εξήγησε, την πρωτοβουλία αυτή ενεργοποίησε μια τραυματική εμπειρία σε προηγούμενο σχολείο όπου είχε εργαστεί: μια 11χρονη μαθήτριά της είχε πέσει θύμα ανηλεούς bullying από συμμορία αγοριών που έμαθαν ότι έχει περίοδο.
Και δίπλα στην απαθή αποδοχή της απουσίας ενός οργανωμένου υποχρεωτικού προγράμματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα ελληνικά σχολεία, το υποκριτικό σοκ και το φαρισαϊκό δέος μπροστά στο ρεκόρ των αμβλώσεων. Οι αμβλώσεις στην Ελλάδα υπολογίζονται κατά προσέγγιση (διότι πρόκειται για μια σαφώς θολή στατιστικά ζώνη) στις 100.000 με 150.000 τον χρόνο, με το το 20-25% αυτών να αφορούν κορίτσια κάτω των 16 ετών (στοιχεία που ανακοινώθηκαν προ ολίγων εβδομάδων"25% των αμβλώσεων ετησίως γίνονται σε ανήλικες", Η Καθημερινή σε συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο του 6ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Γυναικολογικής Ενδοκρινολογίας).
Την ίδια στιγμή, ουδείς ασχολείται με το να διδάξει εγκαίρως τις υπάρχουσες μεθόδους αντισύλληψης. Το «εγκαίρως» εδώ φέρει ιδιαίτερη βαρύτητα δεδομένου ότι σύμφωνα με στοιχεία των ΗΠΑ (2004), οι οποίες ως γνωστόν έχουν από τα υψηλότερα ποσοστά εφηβικών γεννήσεων του δυτικού κόσμου (42 γεννήσεις ανά 1.000 έφηβες), οι έφηβοι συνήθως αναζητούν αποτελεσματική προστασία και αντισύλληψη ένα έτος μετά την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας. Όπερ σημαίνει ότι το 50% των ανεπιθύμητων κυήσεων προκύπτουν το πρώτο εξάμηνο μετά την πρώτη σεξουαλική επαφή!
Στην Ελλάδα, η άγνοια περί αντισύλληψης και προστασίας είναι συχνά εκκωφαντική. Σύμφωνα με μελέτη του 2010 της Μονάδας Εφηβικής ΥγείαςΗ ιστοσελίδα (Μ.Ε.Υ.) της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Παν/μίου Αθηνών που εδρεύει στο Νοσοκομείο Παίδων Παναγιώτη & Αγλαΐας Κυριακού σε σεξουαλικά δραστήριους εφήβους, το 10% δεν χρησιμοποιούν καμία αντισυλληπτική μέθοδο, ένα 40% χρησιμοποιούν άκρως αναξιόπιστες μεθόδους (υπολογισμός των γόνιμων ημερών ή διακεκομμένη επαφή), 50% χρησιμοποιούν προφυλακτικό και 5% το αντισυλληπτικό χάπι. Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, το 52% των εφήβων αναφέρουν σεξουαλική εμπειρία εκτός της διεισδυτικής επαφής (στοματικό σεξ, κολπική επαφή χωρίς πλήρη διείσδυση κ.λπ.), τις οποίες τα νέα παιδιά συχνά προτιμούν, θεωρώντας εσφαλμένα ότι είναι safe. Κρούσματα εφήβων που εξομολογούνται σε ειδικούς «Χρησιμοποιώ προφυλακτικό, απλά τού βάζω πρώτα νερό να δω αν έχει τρύπα» ή «Δεν κάνουμε κανονικά σεξ αφού δεν έχει σπάσει ο υμένας» είναι απλά ενδεικτικά αυτής της πανδημίας αμετροεπούς άγνοιας.
Φόβος και παράνοια (και) στο σπίτι
To έλλειμμα βέβαια ξεκινάει πρωτίστως από το σπίτι. Υπερσυντηρητικοί, φοβισμένοι ή απλά αδιάφοροι γονείς αποφεύγουν τα “τζιζ” θέματα μαζί με τις στιγμές αμηχανίας, τις χαοτικές σιωπές και τον υπερκερασμό προσωπικών ταμπού που οι συζητήσεις περί αυτών συνήθως εμπεριέχουν. Στην πλειονότητά τους περιμένουν να φτάσει η κόρη ή ο γιος τους τα 15 και τα 16 για να κάνουν την επίσημη, καταναγκαστική συζήτηση περί σεξ, προφύλαξης, αντισύλληψης κ.ο.κ. («Τhe talk»). Και ας επιμένουν οι ειδικοί ότι αυτά τα θέματα, ακόμα και τα πλέον ακανθώδη, πρέπει να συζητώνται από πολύ νωρίς με τα παιδιά (από την ηλικία των 2-3 ετών), πάντα βέβαια με τον κατάλληλο για το στάδιο της ανάπτυξής τους τρόπο.
Ο Κρις Νιούλιν, επικεφαλής του Νational Children's Advocacy CenterΗ ιστοσελίδα, του διεπιστημονικού κέντρου για σεξουαλικώς κακοποιημένα παιδιά στις ΗΠΑ, με τον οποίο είχα την τύχη να συνομιλήσω προ δύο ετών, όταν είχε έρθει ως προσκεκλημένος του «Χαμόγελου του Παιδιού», μου είχε χαρακτηριστεί αναφέρει: «Σκεφτείτε λίγο τι ζητούν οι γονείς από τα παιδιά τους να προσέχουν σε σχεδόν καθημερινή βάση, “Πρόσεξε πώς περνάς τον δρόμο”, “Μην πλησιάζεις τον αναμμένο φούρνο” κ.ο.κ. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα στίγμα σε αυτές τις προειδοποιήσεις αφού απώτερος στόχος είναι η ασφάλεια του παιδιού». Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τα μέρη του σώματος που είναι «δικά» του, τη σεξουαλικότητα του και την προστασία της. Η έγκαιρη θεμελίωση ενός συνεχούς και απενοχοποιημένου διαλόγου είναι ο πιο υγιής τρόπος επικοινωνίας, αποφαίνεται ο Νιούλιν. «Διότι πετυχαίνεις τη διάνοιξη μιας διαρκούς διόδου, το παιδί αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για ένα αποδεκτό θέμα και ότι μπορεί να σε προσεγγίσει αν π.χ. κάτι το ανησυχεί ή αν κάτι του φανεί περίεργο». Με άλλα λόγια, το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης δεν μπορεί να γίνει μια και έξω. Γιατί όταν λάβει τελικά χώρα εκείνη η περίφημη «συζήτηση» είναι πια πολύ αργά. Είναι σαν να κάθεσαι να εξηγήσεις σε έναν millennial τι εστί Διαδίκτυο.
Υπάρχουν βέβαια και οι πιο «ψαγμένοι», ολίγον new age γονείς συνήθως από ανώτερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα (ακριβώς επειδή έχουν κατά κανόνα την οικονομική δυνατότητα, τον χρόνο και την ενέργεια να ασχοληθούν με ένα τέτοιο «αμήχανο» θέμα), οι οποίοι σπεύδουν να προλάβουν, ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, την post truth ενημέρωση από την κολλητή φίλη στο σχολείο, τον μεγαλύτερο ξάδελφο ή το Pornhub. Συνήθως αναζητούν τη γνώμη ειδικών και συμβουλεύονται (ή ξεφυλλίζουν μαζί με τα παιδιά τους) τα σχετικά εγχειρίδια.
Αλλά και βιβλία για ακόμη πιο προχωρημένους γονείς και εφήβους. Αναφέρω ενδεικτικά μερικές από τις απορίες που απαντώνται με αμεσότητα και γλαφυρότητα στο εγχειρίδιο 100 ερωτήσεις που δεν θα έκανες ποτέ στους γονείς σουΑπό τις εκδόσεις Ψυχογιός των Ελίζαμπεθ Χέντερσον και Νάνσι Άρμστρονγκ: «Οι πλύσεις μετά την επαφή αποτρέπουν την εγκυμοσύνη;», «Μπορεί ένα αγόρι να φοράει προφυλακτικό κατά το στοματικό σεξ;», «Αιμορραγούν όλες οι κοπέλες την πρώτη φορά που κάνουν έρωτα;», «Πώς να πω στους γονείς μου την αλήθεια για τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό;»
Ειδικά για τους εφήβους, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι σε άλλες χώρες επιβεβλημένη. Λίαν εύγλωττο το βίντεο «Τι συμβαίνει με την εφηβεία»; από τη νορβηγική εκπαιδευτική σειρά Newton’s Puberty SessionsKαι τα 8 επεισόδια εδώ (υπάρχει υποτιτλισμένο στα αγλλικά στο YouTube και συνοδεύεται από προειδοποίηση ότι ενδέχεται να κάνει τους γονείς να νιώσουν «εξαιρετικά αμήχανα»). Η 29χρονη παρουσιάστρια Lire Janstrud δεν διστάζει όχι απλά να μιλήσει για όλα, αλλά να τα δείξει όλα, άμεσα και ακομπλεξάριστα. Ξεκινάει με τις αλλαγές στον ψυχισμό και τη διάθεση, προχωράει στο γαλλικό φιλί (κολλώντας το στόμα της σε μια δαγκωμένη ντομάτα), τις «πιπιλιές» (κολλώντας στο λαιμό της έναν σωλήνα ηλεκτρικής σκούπας) και πηγαίνει all the way, μέχρι τον αυνανισμό (δείχνοντας γκρο πλαν φωτογραφίες αιδοίου και πέους), τη διείσδυση, την χρήση του προφυλακτικού, τον οργασμό κ.ο.κ. Το τολμηρό βίντεο είναι διανθισμένο με χιούμορ, χρήσιμες πληροφορίες (π.χ. ότι στη Νορβηγία η ηλικία για τη συναίνεση στη σεξουαλική επαφή είναι τα 16) και καθησυχαστικές συμβουλές («δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι πότε θα κάνεις σεξ, κάποια στιγμή θα συμβεί»). Στο τέλος, η Jastrud σηκώνει το πουκάμισό της για να αποκαλύψει την προχωρημένη εγκυμοσύνη της, καθώς «όλα αυτά τελικά γίνονται για να κάνεις κάποια στιγμή μωρό».
Ο δαίμονας και τα μαθήματα του online πορνό
Με το έλλειμμα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο σχολείο και στο σπίτι να παραμένει –στην Ελλάδα τουλάχιστον– χαοτικό, η πορνογραφία έρχεται να αναλάβει σημαίνοντα ρόλο. Φτάνει να αντιληφθείς ότι στη σημερινή πολυμνημονιακή (τεχνολογικά κάμποσα βήματα πίσω από τον υπόλοιπο κόσμο) Ελλάδα μεγαλώνει η πρώτη γενιά εφήβων με απεριόριστη πρόσβαση (μέσα από smartphones, tablets κ.ο.κ.) στο online πορνό. Με όλες βέβαια τις σοβαρές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρξουν για την ψυχοκοινωνική υγεία τους και τη μελλοντική σεξουαλική υγεία τους. Και όμως γονείς και εκπαιδευτικοί όχι απλά δεν τούς ενημερώνουν αλλά προσποιούνται ότι το πορνό και τα 800 εκατομμύρια porn sites απλά δεν υπάρχουν ή ότι τα δικά τους παιδιά αποκλείεται να διασταυρωθούν ποτέ με τέτοια διαδικτυακή σαβούρα.
Την ίδια στιγμή, οι στατιστικές αποκαλύπτουν ότι η μέση ηλικία κατά την οποία ένα παιδί εκτίθεται για πρώτη φορά σε πορνογραφικό υλικό είναι πάνω κάτω τα 11-13 χρόνια. Σύμφωνα μάλιστα με έρευναΔιαβάστε τη μελέτη εδώ της Μονάδας Εφηβικής Υγείας σε εφήβους της Αττικής το 2012, περίπου 1 στους 5 ανέφεραν ότι χρησιμοποιούσαν ιστοσελίδες πορνογραφικού περιεχομένου (EU NET ADB 2012). Φαίνεται ότι σε αυτή τη χώρα η μαμά και ο μπαμπάς αρνούνται να αποδεχτούν ότι η εποχή του κρυμμένου κάτω από το πάπλωμα Playboy και των μικρών ωρών του RTL έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Αντιθέτως, στις ΗΠΑ όπου η γενιά (με την απεριόριστη προσβασιμότητα στο πορνό) έχει ήδη ενηλικιωθεί, παρέχει πολύτιμα μαθήματα για τους κινδύνους από τον εθισμό στο διαδικτυακό σεξ από μικρή ηλικία. Εξού και τα κινήματα που εμπνέει η γενιά αυτή όπως το κίνημα του rebootingΟδηγίες στο Your Brain On Porn (ολική αποχή από το πορνό) και του rewiring"Additional Techniques for Dealing with Flashbacks and Cravings", Your Brain on Porn(αποσυνδέεις τη σεξουαλικότητά σου από την οθόνη και την “επανακαλωδιώνεις” σε ένα ανθρώπινο σώμα). Από κοντά βεβαίως και τα ειδικά apps (π.χ. Τhe BrainbuddyΗ σελίδα του app) και τα εκπαιδευτικά βίντεο από νεαρούς αποτοξινωμένους ενηλίκους (δηλαδή πρώην εθισμένους στην online τσόντα εφήβους) που υπόσχονται να σε βοηθήσουν να ξεκολλήσεις από το YouPorn και τα συναφή sites.
Α, και μια παγκόσμια πρώτη από τη Γιούτα. Η ακραιφνώς τραμπική πολιτεία απέρριψε εσχάτως νομοσχέδιο που προωθούσε το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, επιβάλλοντας στους εκπαιδευτικούς την εμμονική διδασκαλία της αποχής και φυσικά της απαγόρευσης οιασδήποτε αναφοράς στην ομοφυλοφιλία, τις προγαμιαίες σχέσεις και –φευ! –την αντισύλληψη. Ποιος αντέδρασε σε αυτό το κύμα νεοσυντηρητικής υποκρισίας; Ένα porn site.
Το xHamster ανέλαβε μόνο του τα μαθήματα sex education. Άλλως ειπείν, όταν κάποιος κάτοικος της Γιούτα επισκεφθεί το εν λόγω site βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα pop up μήνυμα που τον ενημερώνει: «Οι κάτοικοι της Γιούτα καταναλώνουν το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν πορνογραφικό υλικό από οιαδήποτε άλλη πολιτεία, ωστόσο έχουν από τα χαμηλότερα επίπεδα σεξουαλικής αγωγής. Είμαστε εδώ για να το αλλάξουμε αυτό».
Με ένα «κλικ» το xHamster σε ανακατευθύνει αυτόματα"Utah rejects sex education bill, so porn site redirects to instructional videos", Τhe Guardian στο κανάλι The BoxΤο κανάλι του YouTube όπου δίνονται απαντήσεις σε ερωτήματα για το σεξ και τη σεξουαλικότητα.«Όσο και αν αγαπάμε το πορνό», γράφει το xHmaster, «δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αξιόπιστη πηγή σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, ακριβώς όπως το Star Wars δεν θα μπορούσε ποτέ να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο της Φυσικής».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η βιομηχανία πορνό χρησιμοποιείται ως sex education εμψυχωτής. Αντί δηλαδή το πορνό να δαιμονοποιείται ή να κρύβεται κάτω από το χαλάκι (και ας είναι ο 13χρονος κολλημένος μέχρι τα ξημερώματα στο PC, εν γνώσει της μαμάς και του μπαμπά που κοιμούνται μακαρίως στο διπλανό δωμάτιο), μπαίνει εν ψυχρώ μέσα στην τάξη. Στη Δανία, όπου, ας σημειωθεί, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι υποχρεωτική από το 1970, οι δάσκαλοι δεν διστάζουν να το εξαργυρώσουν. Όπως χαρακτηριστικά διευκρίνιζε προ καιρού στον Economist ο Κρίστιαν Γκράουγκαρντ"Porn belongs in the classroom, says Danish professor", Τhe Guardian, καθηγητής Σεξολογίας στο Πανεπιστήμιο του Άαλμποργκ, «η συντριπτική πλειονότητα των αγοριών και των κοριτσιών έχουν εκτεθεί σε πορνογραφικές εικόνες ήδη από την πρώιμη εφηβεία τους. Η πορνογραφία μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί ως αφορμή για να συζητηθούν η ισότητα των δύο φύλων, το ασφαλές σεξ, η έννοια της συγκατάθεσης και το πώς μπορείς να έχεις μια ευτυχισμένη σεξουαλική ζωή στο μέλλον. Δεδομένου ότι το πορνό τους βρίσκεται παντού γύρω τους, είναι σημαντικό τα παιδιά να είναι καταναλωτές με κριτική σκέψη».
Ίσως τελικά για να μπορέσει η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση να απενοχοποιηθεί σε μια πολιτισμικά φοβική σε τέτοια θέματα χώρα, όπως η Ελλάδα, πρέπει να καταργηθεί μια βασική παρανόηση γύρω από το τι τελικά συνιστά sex education. «Η σεξουαλική αγωγή δεν αφορά μόνο την ανατομία και τη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος» υπογραμμίζει η Άρτεμις Τσίτσικα, επίκουρη καθηγήτρια Παιδιατρικής-Εφηβικής Ιατρικής και επιστημονική υπεύθυνη στη Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β’ Παιδιατρικής Κλινικής του Παν/μίου Αθηνών. «Αφορά μια ολόκληρη διαδικασία σχέσεων, γνώσεων και σεβασμού του δικού μας σώματος και του άλλου. Μια δυναμική και διαδραστική διαδικασία που εξελίσσεται ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο και εξατομικεύεται αυστηρά. Δεν μπορεί να εξαντλείται σε ένα “Πρόσεχε, βάλε προφυλακτικό!” Πάνω από όλα χρειάζεται μια ολιστική respect-your-body προσέγγιση που να εμπεριέχει τη συμπεριφορά στο πλαίσιο της διαφυλικής σχέσης και το σεβασμό στη διαφορετικότητα». Μακριά από ψευδοπουριτανισμούς και υπερεντατικά μαθήματα σεξουαλικής άγνοιας.
Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019
Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019
Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος με 2 ιδιότητες και για 3 εμφανίσεις στη Μυτιλήνη!
- Σε όλους μας δίνει καθημερινά μάχη το καλό με το κακό, το εγώ με το εμείς, το θέλω με το πρέπει.
- «Η αποστολή μας πέτυχε, ο κόσμος θα παραμείνει όπως είναι!»
Συνέντευξη στη Ράνια Μπουμπουρή
Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος έρχεται στη Μυτιλήνη με δύο ιδιότητες και για τρεις εμφανίσεις:ως μέλος του θιάσου που θα παρουσιάσει την παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης το Σαββατοκύριακο 16 και 17 Μαρτίου και ως τραγουδοποιός σε μια live εμφάνιση το βράδυ της Παρασκευής 15 Μαρτίου στο «Πανελλήνιον». Η επικείμενη επίσκεψή του μας έδωσε την αφορμή για μια σύντομη αλλά περιεκτική συζήτηση μαζί του.
Αλκιβιάδη, ας αρχίσουμε από τις δύο παραστάσεις που θα δώσετε στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης αυτό το Σαββατοκύριακο: «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. 80 παραστάσεις στην Αθήνα, οι περισσότερες εκ των οποίων ήταν sold out. Πού αποδίδεις τη μεγάλη αυτή επιτυχία;
Είναι ένα έργο που μας αφορά όλους. Σε όλους μας δίνει καθημερινά μάχη το καλό με το κακό, το εγώ με το εμείς, το θέλω με το πρέπει. Ταυτόχρονα, είναι μια παράσταση φτιαγμένη με πολλή αγάπη και μεράκι απ’ όλους τους συντελεστές και αυτό πιστεύω βγαίνει στη σκηνή.
Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου, τρεις θεοί κατεβαίνουν στη γη αναζητώντας έναν καλό άνθρωπο – τον οποίο βρίσκουν στο πρόσωπο της πόρνης Σεν Τε. Πώς είναι η συνεργασία με την Πέγκυ Τρικαλιώτη; Με τους άλλους συντελεστές;
Για εμένα, που ως μουσικός δεν έχω μεγάλη εμπειρία στο θέατρο, ήταν μια εκπληκτική εμπειρία. Η Πέγκυ είναι φοβερά δοτικός άνθρωπος με θετική ενέργεια και αισθάνομαι πολύ τυχερός που δουλεύω μαζί της. H αλήθεια είναι ότι ο Νικορέστης Χανιωτάκης έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην επιλογή των ηθοποιών που ενσαρκώνουν τους διαφορετικούς χαρακτήρες του έργου, είναι όλοι χαρισματικοί και ταλαντούχοι ηθοποιοί, με τους οποίους τα περνάμε υπέροχα εντός και εκτός σκηνής.
Θα σταθώ λίγο περισσότερο στη Λήδα Πρωτοψάλτη και στον Γιάννη Καλατζόπουλο, καθώς είναι δυο ηθοποιοί δοκιμασμένοι επί δεκαετίες στο σανίδι και εξαιρετικά αγαπητοί στο κοινό. Ποια είναι η αίσθησή σου ως νεότερου καλλιτέχνη για τη θεατρική σας αυτή συνύπαρξη;
Εντάξει, τι να πεις για τη Λήδα και τον Γιάννη, προσπαθώ να μάθω όσα περισσότερα μπορώ από αυτούς και να τους απολαύσω κι εγώ όσο μπορώ μαζί με τους θεατές. Έχουν απίστευτη σκηνική ενέργεια ενώ δεν σταματούν να σε εκπλήσσουν και να σε κερδίζουν…
Στη διάρκεια της παράστασης, προκαλεί μεγάλη εντύπωση η ζωντανή μουσική που όλοι οι συντελεστές παίζετε επί σκηνής. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έγραψε τη μουσική ειδικά για την παράσταση αυτή, εσύ έκανες την ενορχήστρωση και τη μουσική διδασκαλία. Πώς πήγε η συνεργασία σας;
Έχω δουλέψει και στο παρελθόν με τον Βασίλη πολλές φορές, έχει συμμετάσχει και σε ένα δίσκο μου, όπου τραγούδησε μαζί με άλλους καλλιτέχνες το τραγούδι «Πόλεμος», οπότε χάρηκα που θα βρισκόμασταν ξανά καλλιτεχνικά και μάλιστα σε κάτι διαφορετικό, το οποίο ήταν πρόκληση και για τους δυο μας. Η μουσική που έγραψε για την παράσταση με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που την άκουσα και η εμπιστοσύνη που μου έδειξε κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας με τίμησε. Σε λίγους μήνες μάλιστα θα κυκλοφορήσει η μουσική της παράστασης σε CD, μια ιδέα του Βασίλη που δουλεύουμε με τον Οδυσσέα Κωνσταντόπουλο στο στούντιό μας, Arttings.
Πες μας μία αγαπημένη σου ατάκα από το έργο αυτό του Μπρεχτ.
Τρεις θεοί: «Η αποστολή μας πέτυχε, ο κόσμος θα παραμείνει όπως είναι!»
Κάποιο σχόλιο θεατή της παράστασης, που θα σου μείνει αξέχαστο;
«Εσύ τελικά εκτός από ηθοποιός είσαι και καλός μουσικός!»
Ας περάσουμε τώρα στο live της Παρασκευής στο «Πανελλήνιον». Τι θ’ ακούσουν όσοι τυχεροί παρευρεθούν;
Θα με ακούσουν σε ένα ακουστικό πρόγραμμα «με μια κιθάρα», εμπνευσμένο από τις μπουάτ από τις οποίες ξεκίνησα τις ζωντανές εμφανίσεις μου, που θα περιλαμβάνει τραγούδια δικά μου αλλά και αγαπημένα μου, ελληνικά και ξένα, τραγούδια φιλτραρισμένα ώστε να ακούγονται με το δικό μου ύφος. Η ιδέα είναι να γίνουμε μια παρέα: να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να νοσταλγήσουμε και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί «όπως παλιά».
Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφέρουμε ότι είσαι επαγγελματίας μουσικός, διπλωματούχος στο τρομπόνι και στο βιολί, και θα μπορούσες να παίζεις σε κάποια συμφωνική ορχήστρα του εξωτερικού, παρ’ όλα αυτά επέλεξες συνειδητά τις live εμφανίσεις. Γιατί;
Για εμένα, τίποτα δεν συγκρίνεται με την ενέργεια που παίρνεις από τον κόσμο σε μία ζωντανή εμφάνιση. Υπήρξε κάποια στιγμή βέβαια που σκεφτόμουν να ακολουθήσω την καριέρα του σολίστα, που έχει τις δικές της προκλήσεις και χαρές, συνειδητοποίησα όμως ότι αυτό που είχα στο μυαλό μου από μικρός όταν με φανταζόμουν να δουλεύω ως μουσικός ήταν η άμεση επαφή με τον κόσμο, να παίζω μουσική και να κοιτάω στα μάτια αυτούς που με ακούν, να αντιλαμβάνομαι αν αυτό που κάνω τους αρέσει ή όχι…
Τα τρία τελευταία χρόνια, αίσθηση έχει προκαλέσει και η συνεργασία σου με τον απίθανο Λευτέρη Ελευθερίου, επίσης με πολλές sold out εμφανίσεις τόσο με το πρόγραμμα «Αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα» όσο και με το πρόγραμμα «Με την όπισθεν». Σχεδιάζετε καμιά βόλτα και προς τη Λέσβο;
Με τον Λευτέρη ταιριάξαμε από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε, μουσικά και προσωπικά, σαν να γνωριζόμασταν και να δουλεύαμε μαζί από χρόνια. Και αυτό πιστεύω βγαίνει στη σκηνή. Αγαπάμε και το νησί σας, οπότε αν υπάρξει πρόσκληση δεν θα χάσουμε την ευκαιρία να σας έρθουμε!
Τώρα, σχετικά με τη διδασκαλία. Διδάσκεις πολλά χρόνια σε ωδεία, πριν από λίγους μήνες μάλιστα άνοιξες και το δικό σου ωδείο, «Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος», στο Μαρκόπουλο Αττικής. Γιατί να πάει ένας γονιός το παιδί του στο ωδείο και ποια είναι η κατάλληλη ηλικία ν’ αρχίσει ένα παιδί τη μουσική;
Η μουσική είναι ένας ολόκληρος κόσμος, που δίνει τη δυνατότητα σε ένα παιδί να εξασκήσει ποικίλες δεξιότητες, όπως π.χ. η μνήμη, ο συντονισμός και η αντίληψη, το μαθαίνει να μελετά, του δίνει αυτοπεποίθηση, αλλά και ένα μέσο να εκφράζει τα συναισθήματα και τις ιδέες του. Ταυτόχρονα, η συναναστροφή με άλλους μαθητές στο ωδείο και τις συναυλίες του το βοηθάει στην κοινωνικοποίηση. Τι άλλο να πω; Με μεθόδους μάλιστα για προσχολικές ηλικίες, όπως π.χ. η Orff, τα παιδιά μπορούν από πολύ νωρίς να έρθουν σε επαφή με τη μουσική. Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος είναι το παιδί να αγαπήσει τη μουσική ως κάτι ενιαίο που περιέχει τη θεωρία αλλά και την πράξη, την κλασική αλλά και την παραδοσιακή και μοντέρνα μουσική.
Ποια είναι η πιο απρόσμενη ατάκα που έχεις ακούσει ποτέ από μαθητή;
Ατάκα μαθητή Α’ Λυκείου: «Εγώ φταίω, κύριε, που δεν ξέρω τους Τρύπες ή εσείς που είστε του 1821 και μας βάζετε αυτά τα τραγούδια;»
Τέλος, ξέρουμε ότι ετοιμάζεις την 3η προσωπική δισκογραφική σου δουλειά (ενώ έχουν κυκλοφορήσει και 4 παιδικά σου CD). Πότε υπολογίζεις ότι θα κυκλοφορήσει; Θα παίξεις κάποιο απ’ τα καινούργια σου κομμάτια και στο live στο «Πανελλήνιον»;
Είναι πολλά πράγματα που πρέπει να συντονίσω προς το παρόν, οπότε δεν μπορώ να πω ακόμη ακριβή ημερομηνία. Θα έχει όμως μια πιο ρομαντική και συναισθηματική αύρα, οπότε πέρα από κάποιο τραγούδι που θα πω, πιστεύω ότι γενικά ότι αυτό το live μου θα έχει κατά κάποιον τρόπο την αισθητική του νέου μου δίσκου…
Ευχαριστούμε πολύ και καλή επιτυχία!
Κυριακή 10 Μαρτίου 2019
H Ράνια Μπουμπουρή μιλάει με την Τίνα Πανώριου σε α’ πρόσωπο
«Τα αδέλφια μου» είναι πολύ φρέσκα ακόμη,
μόλις κυκλοφόρησαν, ευελπιστώ όμως ότι θα βοηθήσουν τα παιδιά
να καταλάβουν πως τα αδέλφια μας είναι
ανεκτίμητος θησαυρός στη ζωή μας»
Η Ράνια Μπουμπουρή είναι δημοσιογράφος, επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια. Γεννήθηκε το 1974 στο Καρπενήσι, όπου πέρασε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια με πολλά γέλια και πολλούς καβγάδες με τις τέσσερις αδελφές της. Στις πανελλήνιες εξετάσεις πέρασε πρώτη στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Α.Π.Θ., όπου αρίστευσε στα μαθήματα λόγου και φιλοσοφίας με καθηγητές τους Δ.Ν. Μαρωνίτη και Γ. Βώκο αντίστοιχα.
Λατρεύει την παιδική λογοτεχνία και είναι μέλος του ελληνικού τμήματος της I.B.B.Y. (International Board on Books for Young People). Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν δεκαπέντε βιβλία της, μεταξύ των οποίων τα «Μια Τρελή τρελή Αλαβήτα» (Έπαινος Ποίησης της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς), «Ένα Τρελό Τρελό Αριθμητάρι» και «Ένα Τρελό Τρελό Αγρόκτημα», τα οποία συνοδεύονται από CDs σε μελοποίηση του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου, με τη συμμετοχή πολύ γνωστών και αγαπημένων καλλιτεχνών.
Σε α’ πρόσωπο
Είναι μεγάλη πρόκληση να μιλάς για θέματα ουσιαστικά σε πολύ μικρά παιδιά, που τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην αποκωδικοποίηση της κοινωνίας και του κόσμου – για θέματα που ίσως φαντάζουν δεδομένα, αλλά δεν είναι. «Οι γονείς μου», «Η γιαγιά μου και ο παππούς μου» και «Τα αδέλφια μου» (Εκδόσεις Ψυχογιός) είναι τρία βιβλία που έγραψα με τη σκέψη: «Τι θ’ άξιζε να πούμε σε πολύ μικρά παιδιά για την οικογένεια;»
Και τα τρία βιβλία απέχουν από την παραδοσιακή δομή μιας ιστορίας –δηλαδή αρχή μέση τέλος– και είναι χωρισμένα σε τρία μέρη.
Στους «Γονείς μου», το πρώτο μέρος είναι αφιερωμένο στη μαμά: αριστερά σε κάθε σελίδα δείχνουμε μια σούπερ μαμά –αστροναύτισσα, εξερευνήτρια, σπουδαία επιστήμονα, διάσημη τραγουδίστρια κ.λπ.– και δεξιά μια απλή, καθημερινή μαμά.
Η εικονογράφηση της Χρύσας Σπυρίδωνος είναι τρυφερή όσο και αστεία: σε κάθε σαλόνι έχει κρύψει ένα μικρό κατοικίδιο, το οποίο συμμετέχει στη δράση και τα παιδιά απολαμβάνουν να το ξετρυπώνουν.
Η μαμά μου…
…ποτέ δεν έχει ταξιδέψει στο φεγγάρι
αλλά φροντίζει να έχω πάντα καθαρά ρούχα στο συρτάρι.
…ποτέ δεν έχει κάνει συναυλία με χιλιάδες κόσμο να τη χειροκροτά
αλλά με νανουρίζει κάθε βράδυ με φωνή πολύ, πολύ γλυκιά.
Και ούτω καθεξής. Στην ίδια λογική, μιλάμε και για τον μπαμπά:
Ο μπαμπάς μου…
…ποτέ δεν έχει παίξει σε μια μεγάλη ομάδα μπάλα,
αλλά με πάει συχνά στο πάρκο για τσουλήθρα και τραμπάλα.
…ποτέ δεν έγινε στην όπερα διάσημος τενόρος,
αλλά συνέχεια μου γελά κι αστράφτει όλος ο χώρος.
Στο τέλος του βιβλίου, παρουσιάζω ό,τι θα ήθελα να μείνει στα παιδιά για τους γονείς τους, για παράδειγμα:
Οι γονείς μου…
…δε ζούνε σε παλάτια, με πλούτη και με μεγαλεία,
αλλά κοντά τους νιώθω σαν τους βασιλιάδες στη Γαλλία.
…δεν είναι σούπερ ήρωες γενναίοι, φοβεροί και τρομεροί,
αλλά είμαι ο δικός τους θησαυρός κι είναι οι δικοί μου θησαυροί!
Το δεύτερο βιβλίο, «Η γιαγιά μου και ο παππούς μου», χωρίζεται επίσης σε τρία μέρη – το πρώτο αφιερωμένο στη γιαγιά, το δεύτερο στον παππού, το τρίτο και στους δύο. Η Χρύσα Σπυρίδωνος πάλι προσθέτει τη δική της σπιρτόζικη πινελιά και με τις ζωγραφιές της καταφέρνει ν’ αφηγηθεί μια παράλληλη, αστεία ιστορία στα παιδιά. Από άποψη κειμένου, εστιάζω κυρίως στις δραστηριότητες που κάνουν οι γιαγιάδες-παππούδες με τα εγγόνια τους, στις στιγμές που χτίζουν τη σχέση τους και στις αναμνήσεις που δημιουργούν από κοινού. Παραδείγματος χάριν:
Η γιαγιά μου…
…με περιμένει όταν πάω να τη δω μ’ ανοιχτή την αγκαλιά της
κι εγώ σφίγγω τα χέρια στον λαιμό της και μυρίζω τα μαλλιά της.
…μου μαγειρεύει χίλια, μύρια ντολμαδάκια
και τα πιο νόστιμα του κόσμου γιουβαρλάκια.
Ο παππούς μου…
…δε βλέπει λέξη να διαβάσει αν δε φοράει τα γυαλιά του
αλλά αστράφτει όταν με βλέπει απ’ τη χαρά του.
…όταν διψάω, μου στύβει τον πιο νόστιμο χυμό
κι αν κάνει ζέστη, κρυφά απ’ όλους με κερνάει παγωτό.
Η γιαγιά μου και ο παππούς μου…
…δεν είναι πλούσιοι, σπουδαίοι, διάσημοι κι αστραφτεροί
μα νιώθω τυχερή γιατί τους έχω κι εκείνοι νιώθουν εξίσου τυχεροί!
Στο καινούργιο μου βιβλίο, «Τα αδέλφια μου», εστιάζω κυρίως στα συναισθήματα που γεννά στα παιδιά η συμβίωση, συναισθήματα που περνούν από μια μεγάλη γκάμα και σε κάθε σελίδα συνδέονται με διαφορετικό ζώο. Και πάλι η Χρύσα Σπυρίδωνος με τις ευφάνταστες εικόνες της αποτυπώνει θαυμαστά τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στ’ αδέλφια μέσα από τη χαρά και τη λύπη τους, μέσα από τις σκανταλιές και τα παιχνίδια τους:
Η αδελφή μου…
…σαν ελαφίνα χαρωπά τρέχει από δω, από κει γυρίζει
μα σαν πεισμώνει –πο, πο!– γαϊδουράκι μού θυμίζει!
…με νοιάζεται σαν μελισσούλα που φροντίζει τη φυλή της
μα όταν θυμώνει –οοοχ!– σαν σφήκα ετοιμάζει το κεντρί της!
Ο αδελφός μου…
…σαν πιγκουίνος περπατάει και πηδά, όποτε θέλει να με κάνει να γελάσω
μα σαν γορίλας φωνάζει δυνατά, αν κάποιο απ’ τα παιχνίδια του χαλάσω!
…σαν ψύλλος που πηδά εδώ κι εκεί, αχ! πόσο με ζαλίζει ώρες ώρες
μα σαν πολυταξιδεμένος πελαργός μού λέει ωραίες ιστορίες γι’ άλλες χώρες.
Τα αδέλφια μου κι εγώ…
…κι αν τσακωθούμε και μαλώσουμε, σε λίγο πάλι θα τα βρούμε
αφού «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε»!
Τα βιβλία «Οι γονείς μου» και «Η γιαγιά μου και ο παππούς μου» έχουν αγαπηθεί πολύ από τα παιδιά, γεγονός που αποτυπώνεται τόσο στα σχόλια που δεχόμαστε από γονείς κι εκπαιδευτικούς, όσο και στις πωλήσεις τους (έχουν ξεπεράσει τα 5.000 αντίτυπα μαζί). «Οι γονείς μου», μάλιστα, κυκλοφορούν και στην Τουρκία.
«Τα αδέλφια μου» είναι πολύ φρέσκα ακόμη, μόλις κυκλοφόρησαν, ευελπιστώ όμως ότι θα βοηθήσουν τα παιδιά να καταλάβουν πως τα αδέλφια μας είναι ανεκτίμητος θησαυρός στη ζωή μας και πως:
Πάντοτε μοιραζόμαστε τα πάντα – παιχνίδια, ρούχα, σπίτι, μυστικά
και, μάλιστα, το πιο σπουδαίο απ’ όλα: τη θέση στων γονιών μας την καρδιά!
Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Πηγή: https://intownpost.com/h-%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AE-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B1/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)