Σελίδες

Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Γιορτή Παιδικού Βιβλίου: 6 συγγραφείς στις 6 τάξεις!


Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου, που γιορτάζεται στις 2 Απριλίου, το σχολείο μας έχει προσκαλέσει 6 καταξιωμένους συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας, για να γνωριστούν με τα παιδιά, να συνομιλήσουν μαζί τους και να απαντήσουν στις ερωτήσεις και τις απορίες τους. 

Α’ τάξη, Δευτέρα 3 Απριλίου, ώρα 8.30: Ράνια Μπουμπουρή, «Μια τρελή τρελή ΑΒ»


Β’ τάξη, Τετάρτη 5 Απριλίου, ώρα 12.00: Μάκης Τσίτας, «Μια μικρή διάσημη»


Γ’ τάξη, Τετάρτη 5 Απριλίου, ώρα 8.30: Κατερίνα Κρις, «Καθαρίστρια Χάος»


Δ’ τάξη (2 τμήματα), Τετάρτη 5 Απριλίου, ώρα 12.00: Μαρία Αγγελίδου, «Ιστορίες που τις είπε ο πόλεμος» και «Ιστορίες που τις είπε ο δρόμος»

Ε’ τάξη, Δευτέρα 3 Απριλίου, ώρα 11.30: Αγγελική Δαρλάση, «Όταν έφυγαν τ’ αγάλματα»


ΣΤ’ τάξη (2 τμήματα), Δευτέρα 3 Απριλίου, ώρα 10.00: Γιώργος Παναγιωτάκης, «Μικρόκοσμος» και «Παράσταση για κλάματα»


Το βιβλίο είναι πλούτος που μπορεί ο καθένας να χαρεί, 
πιστή συντροφιά για όλη μας τη ζωή, 
ταξίδι που ξεκινά ανά πάσα στιγμή, 
καλλιέργεια για τον νου και την ψυχή. 
Ας το αγκαλιάσουμε μαζί με τα παιδιά μας! 

Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Υποψήφια για τα Βραβεία Βιβλίου Public

"Η Ροζώ" και "Η γιαγιά μου και ο παππούς μου" είναι υποψήφια για τα φετινά Βραβεία Βιβλίου Public. Εάν σας άρεσαν και θέλετε να τα ψηφίσετε, ακολουθήστε τα link:

Γιαγιά-Παππούς: http://www.publicbookawards.gr/2017/vote2017.php?auto=1&CatID=6&id=658

Ροζώ: http://www.publicbookawards.gr/2017/vote2017.php?auto=1&CatID=6&id=280

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

Φιλομήλα Λαπατά: συνέντευξη στη Ράνια Μπουμπουρή

Φιλομήλα Λαπατά: «Δεν έχουμε έλεγχο πάνω στα τραγικά γεγονότα, μπορούμε όμως να ελέγξουμε τον τρόπο αντιμετώπισής τους»

  • «Επαναλαμβάνεται εσαεί η παθογένεια του Έλληνα ότι πάντα οι άλλοι φταίνε.» 
  • «Προσπαθώ να δίνω στους αναγνώστες μου το γλωσσικό στίγμα της κάθε εποχής.»

Συνέντευξη της Φιλομήλας Λαπατά στη Ράνια Μπουμπουρή

Με αφορμή την επίσκεψη της Φιλομήλας Λαπατά στη Μυτιλήνη για την παρουσίαση του ιστορικού μυθιστορήματός της Η επιστροφή (Εκδόσεις Ψυχογιός), που θα γίνει την Πέμπτη 23 Μαρτίου στις 8 το βράδυ, στο βιβλιοπωλείο «Book & Art» (Κομνηνάκη 5, τηλ. 22510.37961), η δημοσιογράφος-συγγραφέας Ράνια Μπουμπουρή συζήτησε μαζί της για το τελευταίο της αυτό βιβλίο, για την Αθήνα και την Ελλάδα του 1800, καθώς και για την Ελλάδα του σήμερα

Κυρία Λαπατά, Η επιστροφή είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που αναφέρεται με εντυπωσιακές λεπτομέρειες στην Αθήνα του 1800 – η διαδρομή από τον Πειραιά έως το κέντρο της Αθήνας, οι συνοικίες, οι δρόμοι, τα πανδοχεία και τα μικρομάγαζα, τα σπίτια, τα ζώα στις αυλές, τα ονόματα και τα τοπωνύμια, τα πάντα. Πόσον καιρό σάς πήρε να ολοκληρώσετε την ιστορική έρευνα και πόσο δύσκολη ήταν;
Χρειάστηκε να κάνω μια μεγάλη, εκτενή και εξαντλητική διετή έρευνα, για να γράψω αυτό το μυθιστόρημα. Δεν χρειαζόμουν μόνο την ιστορία της Αθήνας, την οποία μπορεί να μελετήσει κανείς στη βιβλιογραφία που έχει γραφτεί για την πόλη και την οποία παραθέτω στο τέλος του μυθιστορήματος, εγώ χρειαζόμουν προπαντός το πολιτιστικό και πολιτισμικό στοιχείο της Αθήνας και της Ελλάδας γενικότερα, για να μπορέσω να καταγράψω την «ταυτότητα» της πόλης μέσα από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της. Ανέτρεξα σε κρατικά αρχεία, σε εφημερίδες της εποχής, αλλά και σε παλαιά συμβολαιογραφικά αρχεία, όπου μέσα από συμβόλαια αγοραπωλησιών, προικοσυμφώνων και κληροδοτημάτων μπόρεσα να πάρω τα στοιχεία που χρειαζόμουν για να ανασυνθέσω την «τοιχογραφία» εκείνης της εποχής. Πιστέψτε με, ήταν ένα συγκλονιστικό ταξίδι πίσω στις… ρίζες μου.

Τι σας εξέπληξε περισσότερο στη διάρκεια της έρευνάς σας; Υπήρξε ίσως κάποιο στοιχείο που δεν θα είχατε φανταστεί ποτέ, το οποίο να βρήκε τελικά τη θέση του στο έργο σας;
Γράφω ιστορικά μυθιστορήματα τα οποία χρειάζονται λεπτομερέστατη έρευνα. Έχω συνηθίσει πια να μη με εκπλήσσει τίποτα από το παρελθόν. Αυτή τη φορά όμως υπήρξε ένα στοιχείο, που δεν μπορώ να πω πως με εξέπληξε, μάλλον το περίμενα, αλλά που μου έδωσε τροφή για περαιτέρω σκέψη. Εκείνο που βρήκα να επαναλαμβάνεται εσαεί είναι η παθογένεια του Έλληνα ότι πάντα οι άλλοι φταίνε –οι ξένοι, ο γείτονας, η Πολιτεία, ο… μανάβης κ.ο.κ.– για τα παθήματά του και ποτέ ο ίδιος, καθώς και η λατρεία του στα σενάρια συνωμοσίας. Καμία ανάληψη ευθύνης από μέρους του. Καμία αυτογνωσία!

Το ιστορικό μυθιστόρημα είναι ένα είδος πολύ απαιτητικό και όσον αφορά τη γλώσσα. Εσείς εδώ, αλλά και στα προηγούμενα βιβλία σας, αποδίδετε πολύ πειστικά ντοπιολαλιές διάφορων περιοχών της χώρας. Πώς τα καταφέρνετε;
Είναι συνήθως προϊόν έρευνας ιστορικής και αυτό. Μελέτης σε βάθος. Για την Επιστροφή, συγκεκριμένα, μπαίνοντας σε παλαιά συμβολαιογραφικά αρχεία, ιδιαίτερα αυτά του Ελαιώνα της Αθήνας, ανακάλυψα πως παρουσίαζαν μεγάλο γλωσσικό ενδιαφέρον γιατί ήταν γραμμένα σε ένα ιδίωμα της εποχής το οποίο περιείχε πολλές λέξεις αρβανίτικες – γλωσσικό ιδίωμα της Αττικής το οποίο εκείνον τον καιρό μιλούσαν οι Έλληνες αγωνιστές με τα παλικάρια τους, τα οποία ήταν Αρβανίτες. Γενικά, όμως, προσπαθώ πάντα να δώσω στους αναγνώστες μου το γλωσσικό στίγμα της κάθε εποχής, δίχως να τους κουράσω ή να χρειάζονται λεξικό για να καταλάβουν το κείμενο.

Ποιες ήταν οι συνθήκες στην Αθήνα του 1800 για μια δυναμική γυναίκα σαν την Κοραλία Τζάβαλου, αλλά και για όλες τις γυναίκες;
Η γυναίκα εκείνης της εποχής ήταν υποτιμημένη και υποβαθμισμένη. Δεν επιτρεπόταν να κυκλοφορεί μόνη της στον δρόμο, ούτε ξεσκέπαστη. Το μαντίλι, η λεγόμενη μπόλια στο γλωσσικό ιδίωμα της εποχής, ήταν ο ελληνοπρεπέστατος φερετζές της! Δεν συμμετείχε στα κοινά, δεν μπορούσε ούτε η ίδια, αλλά ούτε και τα παιδιά της, να κληρονομήσει την περιουσία του συζύγου της όταν έμενε χήρα, έπρεπε πάντα να υπάρχει κάποιος άντρας της οικογένειας ως κηδεμόνας δικός της και των παιδιών της, μέχρι αυτά να ενηλικιωθούν. Και, βέβαια, ήταν αποκλεισμένη από οποιαδήποτε συμβολαιογραφική πράξη. Δεν είχε κανένα νομικό δικαίωμα, δηλαδή. Η λοκαντιέρα Κοραλία Τζάβαλου του μυθιστορήματός μου, όμως, ήταν μια από τις λιγοστές εξαιρέσεις του κανόνα. Κατ’ αρχάς, ήταν υπαρκτό πρόσωπο στην Αθήνα των μετεπαναστατικών χρόνων, με άλλο όνομα βέβαια. Έζησε εκατό χρόνια και αναστάτωσε την πόλη με τη συμπεριφορά της. Ήταν μια γυναίκα Ελληνίδα πολύ μπροστά από την εποχή που έζησε. Και δεν ήταν η μοναδική εκείνη την εποχή. Ανακάλυψα πως υπήρχαν και άλλες τρεις Αθηναίες αντικαθεστωτικές, οι οποίες είχαν λόγο –περιορισμένο, βέβαια– ακόμα και σε πολιτικές συγκεντρώσεις και είχαν λάβει μέρος και στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, όπου οι Αθηναίοι απαίτησαν Σύνταγμα από τον βασιλιά Όθωνα.

Νιώθετε πιο κοντά σε κάποιον από τους χαρακτήρες του μυθιστορήματός σας;
Νιώθω κοντά στην Κοραλία Τζάβαλου, όπως θα καταλάβατε ήδη. Στο μυθιστόρημά μου υπάρχει μια αλληγορία. Οι δυο βασικοί γυναικείοι χαρακτήρες, αυτός της Λέγκως Βαρβαρέσου και αυτός της Κοραλίας Τζάβαλου, συμβολίζουν τα δυο πρόσωπα της Ελλάδας. Τις δυο πλευρές της. Η Λέγκω Βαρβαρέσου συμβολίζει τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας, τη βασανισμένη, αυτή που έχει τη νοοτροπία του θύματος. Αντίθετα, η Κοραλία Τζάβαλου συμβολίζει τη φωτεινή πλευρά της πατρίδας μας. Αυτή που έχει περάσει τα μύρια όσα, αλλά δεν το βάζει κάτω ποτέ, αυτή που δέχεται τις ήττες της με το κεφάλι ψηλά. Τάσσομαι στο πλευρό της δεύτερης. Με εκφράζει απόλυτα.

Ο αναγνώστης μπαίνει στην ατμόσφαιρα της Αθήνας μιας άλλης εποχής, μιας Αθήνας που φαντάζει εξαιρετικά οικεία αλλά κι εξίσου άγνωστη. Τι θα θέλατε να συγκρατήσει κυρίως για το τότε και ποια σύνδεση θα του προτείνατε με το σήμερα;
Κατ’ αρχάς, θα ήθελα ο αναγνώστης να συγκρατήσει το πολιτισμικό στοιχείο της πόλης, όπως το περιγράφω, γιατί το καταγράφω και το αναβιώνω λεπτομερώς μέσα από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της Αθήνας, βάσει μελέτης αρχείων. Και δεύτερον, εκείνο που θα πρότεινα στον αναγνώστη είναι να «διαλογιστεί» πάνω στο γεγονός πως όποιος δεν γνωρίζει το παρελθόν του δεν μπορεί να έχει παρόν, αλλά και ούτε να προγραμματίσει σωστά το μέλλον του, γιατί πολύ πιθανό να πέσει στα ίδια λάθη.

Το βιβλίο κυκλοφορεί εδώ και ενάμιση χρόνο. Ποια είναι η υποδοχή του από το αναγνωστικό κοινό;
Οι κριτικές ήταν θετικότατες και το αναγνωστικό κοινό το λάτρεψε. Η πορεία του είναι ανοδική και ήδη θεωρείται πλέον long seller. Βλέπετε, ενώ για τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης έχουν γραφτεί, και συνεχίζουν να γράφονται και να εκδίδονται, αμέτρητα μυθιστορήματα, για τα τελευταία διακόσια χρόνια της ιστορίας της Αθήνας μας υπάρχουν ελάχιστα. Νομίζω ότι αυτό το εκτίμησε δεόντως το αναγνωστικό κοινό.

Σήμερα στη χώρα μας καταφθάνουν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες πασχίζοντας να ξεφύγουν από τον θάνατο. Θα σταματήσει, άραγε, ποτέ η μανία του ανθρώπου να εξοντώσει τον συνάνθρωπο;
Δεν το νομίζω, δυστυχώς. Η μανία αυτή, όπως πολύ σωστά την αποκαλείτε, έχει πια περάσει στο DNA του ανθρώπου. Πάντα θα υπάρχουν διώκτες και καταδιωκόμενοι. Δεν μπορούμε να το ελέγξουμε αυτό. Δεν έχουμε έλεγχο πάνω στη ζωή και τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν παγκοσμίως, πολλές φορές ακόμα και μέσα στο σπίτι μας! Εκείνο όμως που μπορούμε να ελέγξουμε είναι ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπίσει ο καθένας μας αυτά που του συμβαίνουν, του προσφυγικού προβλήματος συμπεριλαμβανομένου.

Δηλαδή, τι σκέφτεστε για το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα;
Η μετανάστευση ως αξία δεν αμφισβητείται. Ολόκληρη η γη μας διαμορφώθηκε από την εξάπλωση μεταναστευτικών ρευμάτων. Για το υπέρογκο όμως πρόβλημα του προσφυγικού ζητήματος, πιστεύω πως ήταν και είναι θέμα… αριθμητικής. Άλλο είναι ως χώρα να φιλοξενούμε χίλιους πρόσφυγες, άλλο δέκα χιλιάδες και άλλο ένα εκατομμύριο, τη στιγμή κατά την οποία ούτε οργάνωση υπάρχει από το Κράτος, ούτε σωστή υποδομή για να φιλοξενήσει τις ορδές των προσφύγων – εκ των οποίων, μην ξεχνάμε, οι περισσότεροι είναι οικονομικοί μετανάστες! Μόνο λαϊκισμός υπάρχει. Περισσεύει, εξάλλου, στην πατρίδα μας. Λοιπόν, ο λαϊκισμός δεν είναι αρκετός, ας το πάρουν απόφαση οι λάτρεις του. Δεν έφερε ποτέ καμιά πρόοδο ούτε έλυσε προβλήματα. Σε κανένα κράτος παγκοσμίως. Αντιθέτως, πρόσθεσε. Με τον λαϊκισμό δεν χόρτασε ποτέ κανένας. Ξεκαθάρισμα με τις μειονότητες των προσφύγων/μεταναστών σε κοινή πολιτική με την Ευρώπη –η Ιταλία το έχει ήδη εφαρμόσει εδώ και καιρό– και υπεύθυνη αντιμετώπιση του προβλήματος στην πατρίδα μας από φωτισμένους πολιτικούς, είναι το «φάρμακο» σήμερα και πάντα, κατά τη γνώμη μου.

Υπάρχει κάτι που σας δίνει ελπίδα στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης;

Για να υπάρξει ελπίδα αναγέννησης της Ελλάδας από τις στάχτες της, γιατί δυστυχώς σε αυτό το αισχρό σημείο βρισκόμαστε σήμερα, πρέπει πρώτα να αλλάξει ο Έλληνας νοοτροπία, πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλω. Κατά τη γνώμη μου, από εμάς τους ίδιους ξεκινούν όλα. Χρειάζεται θάρρος και αυτογνωσία για ν’ αλλάξει κανείς συμπεριφορές που δεν είναι υγιείς. Λένε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Πολλές φορές εγώ τη χάνω τη δική μου και απογοητεύομαι, κάποιες άλλες την ξαναβρίσκω – προπαντός όταν, σπάνια πια, συναντώ κάποιους ανθρώπους οι οποίοι με το ήθος, τη δύναμη χαρακτήρα και τις καλές τους προθέσεις και τις ενέργειές τους κάνουν τη διαφορά.

Έχετε επισκεφθεί άλλη φορά τη Λέσβο;
Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στη Λέσβο. Όπως όλα τα ελληνικά νησιά, θα πρέπει να είναι μαγευτική. Θα ήθελα να είχα περισσότερο χρόνο για να τη γυρίσω ολόκληρη, αλλά επιφυλάσσομαι…

Η επιστροφή ως ιστορικό μυθιστόρημα διαβάζεται αυτοτελώς, ωστόσο αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με τίτλο «Οι κόρες της Ελλάδας». Πότε να περιμένουμε το δεύτερο μέρος;
Αυτή την εποχή βρίσκομαι σε περίοδο συγγραφής του επόμενου μυθιστορήματος της σειράς. Δεν μπορώ με σιγουριά να προγραμματίσω πότε θα το τελειώσω, γιατί και αυτό εμπεριέχει μεγάλη ιστορική έρευνα και μελέτη.

Καλή συνέχεια, λοιπόν! Σας ευχαριστούμε θερμά!
Και εγώ σας ευχαριστώ για τις πρωτότυπες ερωτήσεις σας.

Η Φιλομήλα Λαπατά γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι ο καρπός μιας Μακεδόνισσας κι ενός πολίτη του κόσμου. Σπούδασε δημόσιες σχέσεις κι εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα. Παραμένει όμως μόνιμη μαθήτρια της ζωής. Η πολυπλοκότητα των διαπροσωπικών σχέσεων την απασχολεί από πολύ παλιά και αυτός της ο προβληματισμός αποτυπώνεται στα βιβλία της. Η επιστροφή είναι το έβδομο μυθιστόρημά της. Καθώς αγαπά την ποικιλία, ζει μεταξύ δύο κόσμων: της Ελλάδας και της Ιταλίας.

Βρείτε την Επιστροφή εδώ
Πηγή: http://www.lesvosnews.net/articles/news-categories/synenteyxeis/filomila-lapata-den-ehoyme-elegho-pano-sta-tragika-gegonota

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

"Μουσικοί ή Ποιητές;" στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, το ΚΠΙΣΝ διερευνά το κατά πόσο υπάρχουν όρια ή στεγανά μεταξύ ποίησης και μουσικής, αναθέτοντας σε μια ετερόκλητη και ταλαντούχα ομάδα μουσικών να διασκευάσει τραγούδια (ή μήπως ποιήματα;) τραγουδοποιών, των οποίων οι στίχοι υπήρξαν πρωτίστως ποιητικοί.
Μια συναυλία-αφιέρωμα στη μουσική ποίηση ή στην ποίηση της μουσικής, όπου, μεταξύ άλλων, θα παρουσιαστούν έργα των Ian Curtis (Joy Division), Adrian Borland (The Sound), Alan Vega (Suicide), Lou Reed (Velvet Underground), Jim Morrisson, Leonard Cohen, Nina Simone και David Bowie, με μια φρέσκια ματιά.


Γεωργία Καρύδη
Με τη συνολική ενορχήστρωση και ερμηνεία να αγγίζει με ανατρεπτική διάθεση το όριο της ποίησης, της στιχουργικής και της μουσικής, η Γεωργία Καρύδη θα διασκευάσει μια σειρά από ετερόκλητες επιλογές μουσικών και ποιητικών έργων, από δημιουργούς όπως οι David Bowie, Jim Morrison, Leonard Cohen, Laurie Anderson, Pablo Neruda, Λένα Πλάτωνος, Nina Simone. Οι μουσικές συνθέσεις συνδυάζουν ηχογραφήσεις πεδίου, ηχητικά εφέ, φυσικά και ψηφιακά μουσικά όργανα, απαγγελία και τραγούδι, διασχίζοντας το όριο ανάμεσα στη συναυλία και την performance.

Rattler Proxy
Αντλώντας έμπνευση και ήχο από τους Joy Division, τους The Sound και τους Suicide, οι Rattler Proxy θα παρουσιάσουν μια συναυλία που θα ξεκινήσει από το Λονδίνο του Adrian Borland, θα μεταφερθεί στο μουντό Manchester του Ian Curtis, για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ‘80, αποτυπώνοντας τις ιστορίες αστικής αποξένωσης που οδήγησαν και μορφοποίησαν το έργο του Alan Vega. Παραμένοντας πιστοί στο ηλεκτρονικό τους ύφος, οι Rattler Proxy θα επιχειρήσουν να φτάσουν ακόμα πιο κοντά σε μερικές από τις βασικές τους επιρροές, στηριζόμενοι στον επαναλαμβανόμενο ήχο των drum machines και εκφράζοντας τους στίχους τριών μεγάλων δημιουργών μέσα από κύματα reverb και distortion.

Gerard Παπασημακόπουλος: Φωνητικά, στίχοι
Λουκάς Σαββίδης: Σύνθεση

Lou ΄n΄ David
Μέλη των Libido Blume, Sigmatropic, Yeah!, Κεφάλαιο 24 και Doctor Atomik ενώνουν τις δυνάμεις τους στο project Lou ΄n΄ David για να μεταφέρουν στο ελληνικό κοινό την ποιητική πλευρά της τραγουδοποιίας  του Lou Reed και του David Bowie. Οι μουσικοί θα συνδυάσουν το λυρισμό με τη μουσική του δρόμου, την ατμοσφαιρικότητα με τον καταιγιστικό ρυθμό, αναδεικνύοντας με υπερηφάνεια τις επιρροές που τους σημάδεψαν.

Άκης Μπογιατζής: Φωνή, μπάσο
Αντώνης Λιβιεράτος: Φωνή, πλήκτρα
Γιάννης Ντρενογιάννης: Φωνή, ηλ. κιθάρα
Φοίβος Ζήτης: Κιθάρες
Τάσος Κάτσαρης: Σαξόφωνο, πλήκτρα
Γιάννης Τρυφερούλης: Τύμπανα


Τρίτη 21/3 | 19.00
ΦΑΡΟΣ
Πηγή:

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

"Στα παιδιά ο λόγος" με τον Γιάννη Ζουγανέλη

"Μια τρελή τρελή ΑΒ 2 με τον Άνθρωπο-Ορχήστρα" και "Αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα" στο στούντιο της ΕΡΤ, μετά το γύρισμα για τη νέα εκπομπή του Γιάννη Ζουγανέλη στην ΕΡΤ, "Στα παιδιά ο λόγος". Θα προβληθεί προς τα μέσα Απριλίου. :)
Με τον Σπασικλοαλφαβητούλη της παράστασής μας, Γιάννη Χατζηγεωργίου.

Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος: συνέντευξη στο tff.gr για την "Τρελή τρελή ΑΒ"

Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος είναι ένας πραγματικός άνθρωπος -ορχήστρα δεδομένης της εντυπωσιακής του ικανότητας να χειρίζεται πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους μουσικά όργανα. Αυτο το χάρισμα του το αξιοποιεί στο έπακρο στην παράσταση «Μια τρελή τρελή Αλφαβήτα 2 με τον Άνθρωπο-Ορχήστρα» στην παιδική σκηνή του θεάτρου Coronet, όπου μικροί και μεγάλοι διασκεδάζουν και μαθαίνουν σε ένα έργο που ξεχυλίζει απο μουσική και νότες.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, μας μίλησε για την παράσταση που πρωταγωνιστεί και που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Ράνιας Μπουμπουρή.
Μιλήστε μας για την παιδική  μουσικοθεατρική παράσταση «Μια τρελή τρελή Αλφαβήτα 2 με τον Άνθρωπο-Ορχήστρα».
Είναι μια διαδραστική μουσική παράσταση που έχει ως σκοπό να “συστήσει” στα παιδιά το ελληνικό αλφάβητο με διασκεδαστικό τρόπο και να τα κάνει να το δουν με άλλο μάτι, ως κάτι ζωντανό που μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές και να περιγράψει με τον πιο απίθανο τρόπο την καθημερινότητα, ό,τι βλέπουμε γύρω μας αλλά και ό,τι μπορούμε να φανταστούμε!
 Σε τι ηλικίας παιδιά απευθύνεται η παράσταση και τι πρόκειται να αποκομίσουν τα παιδιά από αυτήν;
Από παιδαγωγικής άποψης απευθύνεται κυρίως σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού. Εκτός από γνώσεις σκοπός μας είναι τα παιδιά να φεύγουν έχοντας αισθανθεί μέρος του κόσμου που αναπαριστούμε επί σκηνής και “φορτωμένα” με ήχους και εικόνες. Έτσι κατά τη διάρκεια της παράστασης υπάρχουν και βιντεο-προβολές με τους στίχους των τραγουδιών, ρυθμικές ασκήσεις και θεατρικό παιχνίδι έτσι ώστε να μπορούν και τα μεγαλύτερα παιδιά που γνωρίζουν να γράφουν και να διαβάζουν -ανάμεσα στα οποία και ...οι γονείς- να περνάνε καλά τραγουδώντας και χορεύοντας με τους ήρωες της παράστασης. Και τα μεγάλα μεγάλα “παιδιά” μπορούν να μας δουν στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο σε ένα μουσικό πρόγραμμα για ενήλικες με το Λευτέρη Ελευθερίου.
Ο Άνθρωπος Ορχήστρα Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος και μια Μια τρελή τρελή Αλφαβήτα [συνέντευξη]
Συστήστε μας τους ήρωες της παράστασης  ξεκινώντας από τον Άνθρωπο-Ορχήστρα.
Ο Άνθρωπος Ορχήστρα καλείται να βοηθήσει τις δύο Αλφαβητούλες, την σοβαρή Α και την  τρελούτσικη Β (που ενσαρκώνονται από την Βανέσα Αδαμοπούλου και την Νεφέλη Παπαδερού αντίστοιχα) και το επίδοξο μέλος της μπάντας του, Σπασικλοαλφαβητούλη (που τον υποδύεται ο Γιάννης Χατζηγεωργίου), μελετηρό, σχολαστικό αλλά ενθουσιώδη σπουδαστή βιολιού να βρουν τα μυστηριωδώς εξαφανισμένα γράμματα της Αλφαβήτας. Στη συνέχεια παρελαύνουν επί σκηνής όλα τα γράμματα, καθένα με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του και τις απίθανες ιδιότητές του.
Η μουσικοθεατρική  αυτή παράσταση βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Ράνιας Μπουμπουρή, το οποίο έχει τιμηθεί με τον Έπαινο Ποίησης της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Ποιες οι δυσκολίες να μεταφερθεί ένα τέτοιο βιβλίο στο θέατρο;
Η βασική δυσκολία είναι η δημιουργία μιας ιστορίας που να συνδέει τα ποιήματα που έχουν γραφτεί για κάθε γράμμα στο βιβλίο που να αποτυπώνει την αγάπη με την οποία η Ράνια έχει πλάσει αμέτρητες ευφάνταστες και μαγευτικές εικόνες αλλά και να διαλέξει ανάμεσα στους απίθανους και τρελούτσικους ήρωες που τριγυρίζουν στις σελίδες του βιβλίου αυτούς που τελικά θα πάρουν σάρκα και οστά επί σκηνής!
Τα παιδιά έρχονται σε επαφή και εξοικιώνονται  με τους ρυθμούς και τους ήχους των μουσικών οργάνων. Με πόσα και ποια όργανα έρχονται σε επαφή;
Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς να υπάρχει ζωντανή μουσική επί σκηνής. Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δουν τους μουσικούς αλλά και τον Άνθρωπο Ορχήστρα να παίζουν διαφορετικά όργανα ο καθένας: βιολί, τρομπόνι, μαντολίνο, κιθάρα, τύμπανα, κρουστά, σαξόφωνο, φλάουτο, κλαρίνο, πιάνο, ακορντεόν. Ταυτόχρονα παίρνουν και αυτά μέρος τραγουδώντας αλλά και παίζοντας ρυθμικά παιχνίδια μαζί τους με body percussion και παλαμάκια.

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

Νέο βιβλίο: "Το βιβλιοφιλαράκι μου"

Κυκλοφόρησε χθες, με την ελπίδα να συστήσει στα παιδιά τον θαυμαστό κόσμο του βιβλίου! Και, βέβαια, να γίνει ένα απ' τα βιβλιοφιλαράκια τους! 
Εικονογράφηση: Σίσυ Κυλερτζή
Εκδόσεις Ψυχογιός

Δείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ: 
http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1003853/to-bibliofilaraki-moy

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

«Καθαρίστρια Χάος» της Κατερίνας Κρις

«Καθαρίστρια Χάος» της Κατερίνας Κρις, από τις Εκδόσεις Πατάκη (Εικονογράφηση: Κατερίνα Κρις, Πρώτη έκδοση: Δεκέμβριος 2016)

Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή

Η Κατερίνα Κρις, αγαπημένη συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, αφού μας ταξίδεψε στον απίθανο κόσμο των Χμ (5 τίτλοι, Εκδόσεις Κέδρος) και μας απογείωσε στο Αστρικό χωριό (Εκδόσεις Πατάκη, 2015), μας παρουσιάζει με το νέο της βιβλίο μια καθαρίστρια αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Τη φοβερή και τρομερή καθαρίστρια Χάος! Και ένα παιδί σαν πολλά παιδιά που ξέρουμε, ή σαν κι εμάς που είμαστε μόνο απέξω μεγάλοι. Την Έρση.
H Έρση ζούσε μια χαρά στην τακτοποιημένη της ζωή.  Ήξερε πού ήταν η θέση για το καθετί κι ολημερίς τακτοποιούσε – λόγια, σκέψεις, σχόλια, στενοχώριες, ανησυχίες, όνειρα, ελπίδες… Τίποτα δεν μπορούσε να τη βγάλει από το πρόγραμμά της. Ούτε καν το παιχνίδι. Αφού είχε τόσες δουλειές κάθε μέρα και άλλες τόσες εκκρεμότητες! Που όμως δεν τελείωναν ποτέ.
H Έρση, λοιπόν, ζούσε μια χαρά χάλια στην τακτοποιημένη της ζωή. Με μετρημένες κινήσεις, αποκλεισμένη ανεμελιά, περιορισμένη φαντασία, παγωμένη τελειότητα και όνειρα που μύριζαν κλεισούρα. Όταν, βέβαια, το βιβλίο έχει τίτλο «Καθαρίστρια Χάος», είναι προφανές ότι μια περίεργη φυσιογνωμία θα εισβάλει στον κόσμο της μικρής πρωταγωνίστριας φέρνοντας το χάος. Ή μήπως αποκαθιστώντας το;
Με μεγάλη έγνοια να μη χαλάσουμε τη μαγεία για τους αναγνώστες, δεν θα πούμε περισσότερες λεπτομέρειες για το ευφάνταστο, πρωτότυπο και συμβολικό αυτό βιβλίο. Η εικονογράφηση, πολύ διαφορετική αλλά και εξαιρετικά οικεία για όσους γνωρίζουν ήδη τη δουλειά της Κατερίνας Κρις, έχει την ίδια σπιρτάδα με τα Χμ, το ίδιο όμορφο παιχνίδι με τα πινέλα και τα χρώματα όπως το Αστρικό χωριό, την ίδια συναρπαστική προοπτική που διατρέχει όλο της το έργο.
Με τη διπλή ιδιότητα της συγγραφέως και της εικονογράφου, η Κατερίνα Κρις πραγματικά μας έχει ξετρελάνει: είναι μία συγγραφέας που γράφει και με τις εικόνες, μία εικονογράφος που ζωγραφίζει και με τις λέξεις. Το τελευταίο της αυτό έργο είναι αφιερωμένο «Στην Έρση και σε κάθε Έρση». Δηλαδή σ’ εμάς. Το συνιστούμε θερμά!
Βρείτε το εδώ

Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017

Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος και ο Λευτέρης Ελευθερίου στο The 2Night Show



Ο Δημήτρης Σταρόβας, που τραγουδάει το Γάμα στο CD της "Τρελής τρελής ΑΒ", 
το τραγούδησε και από τηλεοράσεως με τον Αλκιβιάδη και τον Λευτέρη. :)


















Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου διαβάζει έκπληκτος τα ονόματα των καλλιτεχνών που μας έχουν τιμήσει με τις ερμηνείες τους στα τρία CD των βιβλίων, αλλά ο τηλεοπτικός χρόνος δεν αρκεί. Εμείς τους ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ: (αλφαβητικά) Βασιλική Ανδρίτσου, Σοφία Βογιατζάκη, Σαβίνα Γιαννάτου, Σπύρος Γραμμένος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Φοίβος Δεληβοριάς, Δώρος Δημοσθένους, Ευσταθία, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Ζουγανέλης, Βασιλική Καρακώστα, Κρατερός Κατσούλης, Idra Kayne, Τζώρτζια Κεφαλά, Νικήτας Κλιντ, Ελένη Κοκκίδου, Μάρκος Κούμαρης (Locomondo), Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Χρήστος Λούλης, Μπέσυ Μάλφα, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μανώλης Μητσιάς, Πάνος Μουζουράκης, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Σπύρος Μπιμπίλας, Γιάννης Μποσταντζόγλου, Γεωργία Νταγάκη, Άννα Παναγιωτοπούλου, Μάκης Παπαδημητρίου, Δήμητρα Παπαδοπούλου, Κατερίνα Παπουτσάκη, Διονύσης Σαββόπουλος, Σπύρος Σακκάς, Δημήτρης Σταρόβας, Μπάμπης Στόκας, Βικτωρία Ταγκούλη, Ελένη Τσαλιγοπούλου και Μάρθα Φριντζήλα. 

Περισσότερες πληροφορίες για την ΑΒ δείτε εδώ:
http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1002248/mia-trelh-trelh-alfabhta#prettyPhoto

Για το Αριθμητάρι εδώ:
http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1002636/ena-trelo-trelo-arithmhtari

Για το Αγρόκτημα εδώ: 
http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1003129/ena-trelo-trelo-agrokthma

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

«Πάμπλο Εσκομπάρ, ο πατέρας μου» του Χουάν Πάμπλο Εσκομπάρ

«Πάμπλο Εσκομπάρ, ο πατέρας μου» του Χουάν Πάμπλο Εσκομπάρ, από τις Εκδόσεις Μίνωας (Μετάφραση: Μαρία Παλαιολόγου, Πρώτη έκδοση: Σεπτέμβριος 2016)
Είκοσι τρία χρόνια μετά τον θάνατο του αρχηγού του καρτέλ του Μεδεγίν, του Κολομβιανού εγκληματία Πάμπλο Εσκομπάρ (1949-1993), υπεύθυνου για τη δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων και με περιουσία που ανερχόταν στα 9 δισεκατομμύρια δολάρια το 1989 (7ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο σύμφωνα με το περιοδικό Forbes), ο γιος του, Χουάν Πάμπλο Εσκομπάρ, ταξιδεύει σε ένα παρελθόν που δεν διάλεξε, με οικογενειακούς δεσμούς που επίσης δεν διάλεξε, για να καταθέσει τη δική του αλήθεια σχετικά με τις αδιαμφισβήτητες συνέπειες της βίας και της εγκληματικότητας στην ανθρώπινη ζωή και κοινωνία, φωτίζοντας κάθε πτυχή της διαδρομής και του χαρακτήρα του πατέρα του. 
Ο Πάμπλο Εσκομπάρ ήταν ένας άντρας διψασμένος για εξουσία, που το 1982 επιχείρησε να εισέλθει στην πολιτική ζωή της Κολομβίας, με την υπόσχεση μάλιστα να πληρώσει το δημόσιο χρέος της χώρας, ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στη βιογραφία του αυτή, που διαβάζεται σαν δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με συγκρούσεις πανίσχυρων καρτέλ, δολοφονίες, εκβιασμούς, απαγωγές κι εκτελέσεις δημοσιογράφων, δικαστικών και πολιτικών. Χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς οίκτο για κανέναν αντίπαλο, ο Εσκομπάρ έφτασε τη σκληρότητα στα άκρα, την ίδια στιγμή που εκδήλωνε απέραντη αγάπη για τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά.

Το αναγνωστικό κοινό της χώρας μας θα έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει για όλ’ αυτά με τον συγγραφέα, γιο και βιογράφο του Πάμπλο Εσκομπάρ, σε δύο εκδηλώσεις που θα γίνουν στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, την Τρίτη 21 και την Τετάρτη 22 Μαρτίου αντίστοιχα (Public Τσιμισκή, στις 7 το απόγευμα / Public Συντάγματος, στις 9 το βράδυ).
Βρείτε το βιβλίο εδώ
Πηγή: http://www.lesvosnews.net/articles/news-categories/lesviako-vivlio/pamplo-eskompar-o-pateras-moy-toy-hoyan-pamplo-eskompar

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

«Ο ηγεμόνας» του Νικολό Μακιαβέλι

«Ο ηγεμόνας» του Νικολό Μακιαβέλι, από τις Εκδόσεις Μίνωας (Μετάφραση: Άμπυ Ραΐκου-Σταύρου, Πρόλογος: Παύλος Τσίμας, Πρώτη έκδοση: Μάιος 2014)

Ο Νικολό Μακιαβέλι (Φλωρεντία, 1469-1527) ήταν πολιτικός, συγγραφέας και φιλόσοφος. Γραμματέας της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας, ανέλαβε διπλωματικές αποστολές και αναδιοργάνωσε τον στρατό. Απομακρύνθηκε από την εξουσία με την ανατροπή της δημοκρατίας από τους Μεδίκους (1513) και έκτοτε στράφηκε στη συγγραφή, επιθυμώντας όμως μέχρι το τέλος της ζωής του την ενασχόλησή του με τα κοινά.
Ο Ηγεμόνας είναι το πρώτο έργο του Μακιαβέλι: το έγραψε το 1513 και το αφιέρωσε αρχικά στον Τζουλιάνο των Μεδίκων και κατόπιν στον Λαυρέντιο, με τη μάταιη ελπίδα να επανακάμψει στην πολιτική ζωή. Στην αρχή το έργο κυκλοφόρησε σε στενό κύκλο, γραμμένο στο χέρι, και τελικά τυπώθηκε το 1532 στη Φλωρεντία και στη Ρώμη, προκαλώντας μεγάλο σάλο. Η ευρεία αναγνώριση του Ηγεμόνα ήρθε το 1546, με τη μετάφρασή του στα γαλλικά, αλλά από το 1577 μπήκε στην παπική λίστα των απαγορευμένων βιβλίων. Ο Τζοβάνι Μπατίστα Μπουζίνι, σύγχρονος του Μακιαβέλι, συνόψισε τη γενική αντίληψη για το βιβλίο ως εξής: «Όλοι μισούσαν τον Μακιαβέλι εξαιτίας του Ηγεμόνα. Οι πλούσιοι το θεωρούσαν ένα έργο που δίδασκε στους ηγεμόνες πώς να τους κλέψουν τις περιουσίες, ενώ οι φτωχοί το θεωρούσαν ένα μάθημα για το πώς να τους κλέψουν οι ηγεμόνες την ελευθερία. Οι οπαδοί του Σαβοναρόλα τον θεωρούσαν αιρετικό, οι καλοί άτιμο και οι κακοί πιο κακό ή πιο έξυπνο από τους ίδιους». Τους επόμενους αιώνες, η κριτική απέναντι στον Ηγεμόνα εξαρτιόταν ως επί το πλείστον από τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν σε κάθε χώρα και το έργο του Μακιαβέλι απασχόλησε σημαίνοντες πολιτικούς επιστήμονες και φιλοσόφους, όπως τον Αντόνιο Γκράμσι.
Στον Ηγεμόνα, αφού πρώτα κάνει μια σύντομη εισαγωγή σχετικά με τους διάφορους τύπους ηγεμονιών, ο Μακιαβέλι περνάει στην παρουσίαση των τρόπων διακυβέρνησης σε αυτές και εξετάζει την περίπτωση σπουδαίων ηγεμόνων, όπως ο Θησέας, ο Ρωμύλος, ο Κύρος, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Μωυσής, προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις σε ουσιώδη ερωτήματα, όπως λ.χ.: Για ποιο λόγο το βασίλειο του Δαρείου, που κατελήφθη από τον Μέγα Αλέξανδρο, δεν επαναστάτησε εναντίον των διαδόχων του μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου;
Κατόπιν, κεφάλαιο το κεφάλαιο απαντά σε μείζονα ερωτήματα που απασχολούν έναν ηγεμόνα: Με ποιον τρόπο μπορούν να μετρηθούν οι δυνάμεις της ηγεμονίας του; Τι πρέπει να κάνει με τον στρατό του; Πότε επαινείται και πότε κατακρίνεται ένας ηγεμόνας; Τι θα πρέπει να διαλέξει από τα δύο – γενναιοδωρία ή οικονομία; Σκληρότητα ή ευσπλαχνία; Θα πρέπει, άραγε, οι ηγεμόνες να κρατούν τον λόγο τους; «Επομένως, ένας συνετός ηγεμόνας δεν μπορεί ούτε πρέπει να τηρεί τον λόγο του όταν η τήρηση αυτή αποδεικνύεται πως είναι σε βάρος του και όταν έχουν πάψει να υπάρχουν οι αιτίες που τον έκαναν να υποσχεθεί κάτι» (σελ.134).
Πλούσιες και αμφιλεγόμενες οδηγίες προς έναν ηγεμόνα, όπως λ.χ. τι πρέπει να κάνει για να τον εκτιμούν ή πώς ν’ αποφεύγει τους κόλακες, διανθισμένες με άφθονα ιστορικά και μυθολογικά παραδείγματα: «Οι ηγεμόνες, κυρίως οι νέοι, συνάντησαν μεγαλύτερη πίστη και ωφέλεια σ’ εκείνους τους άνδρες οι οποίοι στην αρχή της εξουσίας τους θεωρήθηκαν ύποπτοι, παρά σ’ εκείνους που στην αρχή ήταν έμπιστοι» (σελ.157).
Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο θέμα της εξουσίας, και κατ’ επέκταση σε κάθε σχέση εξουσίας σε οποιονδήποτε τομέα της ανθρώπινης ζωής. Αξίζει να κατέχει μια θέση στη βιβλιοθήκη μας.
Βρείτε το εδώ
Πηγή: