Σελίδες

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Διαγωνισμός ζωγραφικής για παιδιά 4-12 ετών από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης καλεί τους μικρούς του φίλους, ηλικίας 4-12 ετών, να πάρουν μέρος στον διαγωνισμό ζωγραφικής που διοργανώνει για 5η συνεχή χρονιά, από τις 2 Οκτωβρίου 2017 έως τις 28 Φεβρουαρίου 2018.
Στον φετινό διαγωνισμό ταξιδεύουμε μαζί με το Κυπριακό Σανιδόμορφο Ειδώλιο της 2ης χιλιετίας π.Χ.


ΕΣΥ ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ;
Είναι όντως άνθρωπος; Βάλε τη φαντασία σου να δουλέψει. Θα μπορούσε να είναι αεροπλάνο; Κάκτος ή μήπως μέλισσα;



Υποβολή έργων από 02/10/2017 μέχρι 28/02/2018


• Τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιήσουν ό,τι υλικά θέλουν: ξυλομπογιές, μαρκαδόρους, χαρτιά για κολλάζ, κλωστές, κλπ.

• Οι τρεις νικητές (4-6, 7-9, 10-12) θα επιλεγούν από επιτροπή του Μουσείου.
• Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης θα επιλέξει ένα μέρος από τα έργα για την καθιερωμένη έκθεση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
• Σε περίπτωση συμμετοχής στο διαγωνισμό ως σχολική ομάδα, απαιτείται όνομα και κινητό τηλέφωνο του εκπαιδευτικού.
• Δεν θα υπάρχει η δυνατότητα επιστροφής των έργων.
• Τα έργα μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε άλλες εφαρμογές για τις ανάγκες του Μουσείου ή των χορηγών.

Για περισσότερες πληροφορίες: https://www.cycladic.gr/page/des-to-idolio-allios


Ημέρα γνωριμίας στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Θες να φτιάξεις παραμυθένια παζλ με βότσαλα;
Να γίνεις «Μουσειοταξιδευτής» χτίζοντας φανταστικά μουσεία;

Την Κυριακή 1η Οκτωβρίου 2017, από τις 11.00 μέχρι τις 14.00, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Νεοφύτου Δούκα 4, Αθήνα) ανοίγει τη νέα σεζόν εκπαιδευτικών προγραμμάτων, καλωσορίζοντας γονείς και παιδιά! 
Λίγο πριν ξεκινήσουν τα προγράμματα του Σαββατοκύριακου για τη νέα χρονιά, το Μουσείο υποδέχεται με ελεύθερη είσοδο τα παιδιά με τους γονείς τους σε ένα συναρπαστικό τρίωρο, όπου η φαντασία, η δημιουργικότητα και το παιχνίδι θα συναντήσουν τα παραμύθια και τις εικαστικές δράσεις!
Τα παιδιά 2-5 ετών θα φτιάξουν παραμυθένια παζλ με τα βότσαλα, ενώ τα παιδιά 5-10 ετών θα γίνουν «Μουσειοταξιδευτές» φτιάχνοντας φανταστικά μουσεία με χαρτιά, χρώματα και διάφορα υλικά. Οι μικροί μας φίλοι θα παίξουν και θα πειραματιστούν με διάφορες τεχνικές και θα φτιάξουν ένα μικρό έργο που θα πάρουν μαζί τους. 
Παράλληλα, οι γονείς θα ενημερωθούν για το νέο πρόγραμμα της χρονιάς, θα προμηθευτούν τα ενημερωτικά έντυπα για κάθε ηλικία και θα γνωρίσουν τους υπεύθυνους των εργαστηρίων.

Περισσότερες πληροφορίες: https://www.cycladic.gr/page/open-day-2017


Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Παζάρι βιβλίου στις εκδόσεις του ΜΙΕΤ και του ΕΛΙΑ


Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
σας προσκαλεί στο Παζάρι βιβλίου
που θα πραγματοποιηθεί στην αυλή του ΜΙΕΤ (Θουκυδίδου 13), στην Πλάκα,
το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου και την Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017.
Ώρες λειτουργίας: 11.00-18.00.
Στο Παζάρι θα διατεθεί ένα μεγάλο μέρος των εκδόσεων του ΜΙΕΤ και του ΕΛΙΑ, με έκπτωση 50% έως 70%. Το κοινό μπορεί να επιλέξει βιβλία μέσα από μια μεγάλη ποικιλία πρωτότυπων και μεταφρασμένων μελετών που καλύπτουν θεματικά όλο σχεδόν το φάσμα των επιστημών του ανθρώπου (ιστορία, αρχαιολογία, φιλοσοφία, κλασική, βυζαντινή και νεότερη φιλολογία, γλωσσολογία, ιστορία των επιστημών, τέχνη κλπ.) και όχι μόνο.
Το Παζάρι θα λειτουργεί μόνο στο χώρο του ΜΙΕΤ (Θουκυδίδου 13). Δεν υπάρχει δυνατότητα για παραγγελίες ή κρατήσεις μέσω τηλεφώνου ή διαδικτύου.
Χώρος: ΜΙΕΤ- Πλάκα
Διεύθυνση: Θουκυδίδου 13
Εγκαίνια: 30 Σεπ 2017
Διάρκεια: 30 Σεπ 2017 - 01 Οκτ 2017
Ωράριο λειτουργίας: 11.00-18.00
Πληροφορίες: 210 3221 335

Διαγωνισμός έως 4/10 για το βιβλίο «Πορφυρό ποτάμι»


Το lesvosnews.net, σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Ψυχογιός, προσφέρει στους αναγνώστες του 3 αντίτυπα από το μυθιστόρημα «Πορφυρό ποτάμι» της Σόφης Θεοδωρίδου, με την ευκαιρία της επίσκεψης της συγγραφέως στη Μυτιλήνη για την παρουσίασή του. 

Η προθεσμία του διαγωνισμού λήγει την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου, στις 12 το μεσημέρι, και οι τυχεροί θα ενημερωθούν εντός 48 ωρών με προσωπικό μήνυμα στο προφίλ τους στο facebook. Για να λάβετε μέρος, αφήστε ένα σχόλιο (π.χ. «συμμετοχή στον διαγωνισμό») κάτω από τη δημοσίευση αυτή στη σελίδα μας στο facebook και κάντε δημόσια κοινοποίηση στο προφίλ σας. Κάθε σχόλιο μετά από λίγο χρονικό διάστημα λαμβάνει απάντηση με τον αριθμό συμμετοχής στο διαγωνισμό.Διπλά σχόλια του ίδιου αναγνώστη θα διαγράφονται. Η κλήρωση θα γίνει με τη βοήθεια της ιστοσελίδας random.org. 
 
(Προσοχή: το σχόλιο το γράφετε ΜΟΝΟ στη σελίδα μας στο facebook - καμία άλλη συμμετοχή δεν θα είναι δεκτή)
Οι νικητές που κατοικούν στην Αττική θα παραλάβουν το αντίτυπό τους από τον Πολυχώρο των Εκδόσεων Ψυχογιός (Εμμ. Μπενάκη 13-15, Αθήνα, τηλ. 210.36.18.654). Οι νικητές που κατοικούν στην υπόλοιπη Ελλάδα θα το λάβουν ταχυδρομικά κατόπιν συνεννόησης, αφού δώσουν την ταχυδρομική τους διεύθυνση και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας, με έξοδα αποστολής των Εκδόσεων Ψυχογιός.
 
 
Μια πρώτη γεύση από το μυθιστόρημα:
 
Μάρτης του 1902. Σ’ έναν παραποτάμιο οικισμό της Καππαδοκίας, την ώρα που ο καϊκτσής Δημητρός βλέπει τα νερά του ποταμού να βάφονται κόκκινα, γεννιέται η κόρη του, η ασθενική Νιόβη. Οι συντοπίτες της θα τη χαρακτηρίσουν ισκιερή και θα της χαρίσουν ελευθερίες ανάρμοστες για ένα θηλυκό, πιστεύοντας ότι για λίγο μόνο είναι γραφτό να ζήσει ανάμεσά τους. Μα το κορίτσι τούς διαψεύδει.
 
Ο καιρός κυλά, έρχονται οι Βαλκανικοί κι ο Μεγάλος Πόλεμος, και οι αρμονικές σχέσεις Ρωμιών και Τούρκων δοκιμάζονται. Η μεγάλη φτώχεια κατατρύχει τον οικισμό και περισσότερο την οικογένεια της Νιόβης. Ώσπου μια μέρα, κι ενώ η Αυτοκρατορία βογκά σαν τον δράκο κάτω απ’ το δόρυ του Αϊ-Γιώργη από την ελληνική κυριαρχία στη Σμύρνη, ένας επιφανής Τούρκος μαγεύεται απ’ τα μαβιά της μάτια και φλέγεται να την αποκτήσει.
 
Εκείνη έχει δώσει από μικρή την αγάπη της στον ατίθασο Φιλίπ, που ανοίγει την πόρτα σέρτικα, σαν κατακτητής. Μα ο νέος έχει από χρόνια χαθεί κυνηγώντας τα δικά του όνειρα στην Πόλη, στην Οδησσό και σε πεδία μαχών, κι αυτή έχει μόνο ένα μενταγιόν να τη δένει μυστικά μαζί του.
 
Κι ύστερα έρχεται η Καταστροφή κι η Ανταλλαγή… Ένα καράβι σαλπάρει χωρίζοντας στα δύο την ψυχή της. Το ένα κομμάτι πίσω, στην παλιά πατρίδα· το άλλο στη νέα, την αρχέγονη, όπου η ζωή καραδοκεί να δοκιμάσει διπλά τις αντοχές της, συνάμα όμως και του Φιλίπ.
 
Η ζωή των τελευταίων Ελλήνων σε μια μικρή γωνιά της Καππαδοκίας και παράλληλα η ιστορία μιας ακατάλυτης μα αδιέξοδης αγάπης στη σκιά της Μικρασιατικής Καταστροφής και της ανταλλαγής των πληθυσμών.
 
Βρείτε το εδώ 
 
 
Πρόσκληση:
 
Το Βιβλιοπωλείο Book & Art (Κομνηνάκη 5, Μυτιλήνη, τηλ.: 22510.37961) και οι Εκδόσεις Ψυχογιός σάς προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της Σόφης Θεοδωρίδου, την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου, στις 8 το βράδυ, στον χώρο του βιβλιοπωλείου. Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.


Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
 
Η Σόφη Θεοδωρίδου κατάγεται από την Αλμωπία, μια μικρή επαρχία του Νομού Πέλλας. Σπούδασε νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη κι εγκαταστάθηκε κατόπιν στην περιοχή καταγωγής της, όπου διαμένει μέχρι σήμερα με την οικογένειά της. Λατρεύει τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία, και πιστεύει πως η αγάπη της για την τελευταία την οδήγησε τελικά στη συγγραφή. Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της: Η νύφη φορούσε μαύρα, Πες μου αν με θυμάσαι, Τ’ αχνάρια των ξυπόλυτων ποδιών, Η αμαρτία της ομορφιάς, Το κορίτσι απ’ τη Σαμψούντα, Στεφάνι από ασπάλαθο, Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας και Πορφυρό Ποτάμι.

Επιμέλεια στήλης: Ράνια Μπουμπουρή

Για συμμετοχή στον διαγωνισμό ακολουθήστε τις οδηγίες στην Πηγή: 

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

«Εικόνες της μεγάλης σου αγάπης» του Βόλφγκανγκ Χέρντορφ – Εκδόσεις Κριτική

«Εικόνες της μεγάλης σου αγάπης» του Βόλφγκανγκ Χέρντορφ, από τις Εκδόσεις Κριτική 
(Μετάφραση – Επίμετρο: Απόστολος Στραγαλινός, Πρώτη έκδοση: Μάρτιος 2017)
Γράφει η Τούλα Ρεπαπή
Στις σελίδες ενός προηγούμενου βιβλίου του συγγραφέα Βόλφγκανγκ Χέρντορφ, Βερολίνο, γεια, η Ίζα, ένα παράξενο αγοροκόριτσο, σ’ έναν χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων βλέπει δύο αδέξια αγόρια, τον Ρώσο Τσικ και τον ξανθόψειρα Μάικ –έτσι τους αποκαλεί– να προσπαθούν με ένα λάστιχο να κλέψουν για το γαλάζιο Lada τους βενζίνη από ένα παρκαρισμένο Golf. Άσχετοι όπως είναι και οι δύο, ξετρυπώνει από την κρυψώνα της για να τους βοηθήσει, αφήνοντάς τους κατάπληκτους. Ο Τσικ και ο Μάικ, έχοντας κλέψει το Lada που οδηγούν και έχοντας ουσιαστικά δραπετεύσει από τις προηγούμενες ζωές τους, δεν θέλουν την Ίζα μαζί τους. Δεν θέλουν να μοιραστούν τα μυστικά τους – και ιδίως μ’ ένα κορίτσι! Κλειδαμπαρώνονται στο Lada και περνούν τη νύχτα τους εκεί. Η Ίζα διανυκτερεύει πίσω από μια προστατευτική μπάρα κοιτώντας τον ουρανό και αναγνωρίζοντας αστέρια και αστερισμούς. Τα ήξερε όλα! Τελικά, την επομένη το πρωί φεύγει μαζί τους, σε ένα οδοιπορικό όπου κι οι τρεις μαζί θα διανύσουν την απόσταση που χωρίζει την παιδικότητα από την εφηβεία. Θα συναντήσουν την ελευθερία και την ενηλικίωση, γοητεύοντας και συγκινώντας κάθε αναγνώστη.
Το Βερολίνο, γεια έγινε και ταινία με τον τίτλο Βερολίνο, αντίο σε σκηνοθεσία Φατίχ Ακίν, γοητεύοντας και κατακτώντας και το κινηματογραφικό κοινό.
Τώρα, αυτό το νεαρό ατίθασο αγοροκόριτσο, η δεκατριάχρονη Ίζα, που έμαθε να γράφει και να διαβάζει μόνη και που είναι ασαφές από πού έχει δραπετεύσει, από το σπίτι της ή από κάποιο ίδρυμα, στο βιβλίο αυτό του Βόλφγκανγκ Χέρντορφ, Εικόνες της μεγάλης σου αγάπης, είναι πλέον μόνη. Πρωταγωνίστρια! Συνεχίζοντας το δικό της οδοιπορικό.
Ο συγγραφέας χτίζει την εικόνα της μέσα από σκέψεις και εκφράσεις που δηλώνουν την ορμητικότητα της εφηβείας, αλλά και την αδιαφορία για το τι σκέφτονται οι άλλοι. Γοητευτική, τολμηρή, με ιδιαίτερες γνώσεις, μέσα από καταπληκτικούς, ευφυείς διαλόγους αντιμετωπίζει όλους αυτούς τους περιθωριακούς τύπους που συναντά στον δρόμο της. Ένα ελεύθερο, ασυμβίβαστο μυαλό με λογική, γνώσεις και απαντήσεις μιας άλλης, πιο εξελιγμένης νοημοσύνης και ηλικίας, διαφοροποιεί τους καθημερινούς διαλόγους εξηγώντας και στον αναγνώστη το ασυμβίβαστο της προσωπικότητάς της. Έτσι τη θέλει ο συγγραφέας. Να του μοιάζει!
Κατά την περιπλάνησή της κάνει διαρρήξεις σε μαγαζιά και αρπάζει τρόφιμα. Σοκολάτες, πατατάκια, βάζα με νουτέλα –είναι ακόμη παιδί–, ενώ υπόσχεται νοερά όταν γίνει πλούσια να πάει να τους τα ξεπληρώσει. Ό,τι δεν χρειάζεται το πετά στη λίμνη. Η Ίζα, ένα παιδί που λήστευε. Ό,τι ήθελε το έπαιρνε μόνη της. Ακόμα και την παρθενία της. Ήξερε να διαφεύγει. Δεν μπορούσε να την πιάσει κανείς. Έτρεχε σαν τον άνεμο και, όταν ήθελε να ξεφύγει από την αστυνομία, έτρεχε αντίθετα από το ρεύμα των αυτοκινήτων. Ανάμεσά τους. Τώρα, περπατά ξυπόλυτη. Ένα οδοιπορικό – προς τα πού; Γύρω ένα τοπίο σκληρό, άγονο, εχθρικό, αφιλόξενο, γεμάτο λάσπες και θολά νερά, γεμάτο φραγμούς, ανάμεσα σε σίδερα, κάγκελα, κούτσουρα, ξερά καλάμια, ομίχλη – δρόμοι στενοί, εικόνα βιομηχανικής περιοχής. Βαδίζει σ’ έναν έρημο, εγκαταλελειμμένο, ετοιμοθάνατο κόσμο που δεν έχει την ομορφιά της ζωής. Της άνθισης. Της ελπίδας. Σαν λίγο πιο κάτω στην πορεία της να συναντήσει μια επιγραφή με τη λέξη ΤΕΛΟΣ.
Και η Ίζα δεν χωρά μέσα στον κόσμο αυτό. Στο μυαλό της η φυγή και το βλέμμα της εκεί ψηλά, στο χάος τ’ ουρανού! Ίσως εκεί να σχεδιάζει ένα επόμενο οδοιπορικό. Δικό της, άραγε;
Η γραφή του Βόλφγκανγκ Χέρντορφ κινείται στην αποτύπωση δύο διαφορετικών τρόπων, αυτή των διαλόγων και αυτή της αφήγησης, κάνοντας το κείμενο ανάγλυφο. Οι διάλογοι έξυπνοι, με κρυμμένα νοήματα δημιουργούν ασάφειες σαν ο συγγραφέας να βάζει γρίφους και να παίζει ιντριγκάροντας την ευφυΐα του αναγνώστη. Μικρές κοφτές προτάσεις δημιουργούν ένα λαχάνιασμα, μια γραφή χωρίς ανάσα, σαν να θέλει να προλάβει να εκφραστεί. Ποιος απ’ όλους; Η Ίζα; Τι ασκεί πίεση; Η έλλειψη αντοχής; Ή ο χρόνος που απομένει; Κατά την αφήγηση, μεμονωμένες ασύνδετες στιγμές παρουσιάζονται σαν κομμάτια σπασμένου καθρέφτη ή εικόνες μιας γκρίζας ταινίας. Η αφήγηση παρουσιάζεται στεγνή, χωρίς καλαισθητικά στοιχεία και χωρίς συναισθήματα. Το μόνο που υπάρχει είναι: φραγμοί άκαμπτοι, απροσπέλαστοι και η επιθυμία για περιπλάνηση, εγκατάλειψη. Φυγή.
Ωστόσο, αν και η γραφή βρίθει από εικόνες ενός άνυδρου, εγκαταλελειμμένου κόσμου, υπάρχουν και εικόνες ομορφιάς, ιδιαίτερα αυτές που προεκτείνονται στο χάος του έναστρου ορίζοντα.
Δίπλα στην Ίζα, άνθρωποι παράταιροι, αλκοολικοί, μοναχικοί, περιδιαβαίνουν στους δρόμους. Παιδιά με χαμένο προσανατολισμό, που καμιά πυξίδα ή εξάντας δεν μπορεί να τα βοηθήσει κι οι συναντήσεις τους τυχαίες, χωρίς ρίζωμα στη ζωή του άλλου. Ένας ληστής, ένα κωφάλαλο παιδί με τα χείλη του άηχα μιλά. Ήρωες, στιγματισμένοι και περιθωριακοί, «παιδιά ενός κατώτερου θεού» βιώνουν το αίσθημα του παράταιρου και της φυγής. Κουβαλούν μια βαριά κληρονομιά. Τι φταίει άραγε, ο περιορισμένος χρόνος της συνάντησής τους ή η τάση για φυγή; Ακόμα και τα ζευγάρια, παράταιρα και αυτά, με τον έρωτα ανάμεσά τους να μοιάζει σαν επικείμενη απειλή. 
Από το κεφάλαιο 17 και μετά το κείμενο «μυρίζει» εγκατάλειψη, μέταλλο, θάνατο. Η απειλή του θανάτου κάθε στιγμή. Άλλοτε σαν αναφορά προς άλλους και άλλοτε σαν σχεδιασμός. Η σκέψη για αυτοκτονία εκφράζεται πλέον απροκάλυπτα. Γίνεται μια αναδρομή σε παιδικά χρόνια. Ποιου είναι αυτά τα παιδικά χρόνια; Είναι και αυτό μια φυγή; Από το σημείο αυτό του βιβλίου και μετά, οι ρόλοι έχουν αλλάξει. Λύπη διακατέχει τον αναγνώστη. Ξέρει! Βλέπει τον συγγραφέα που τόσο έξυπνα κρύβεται πίσω από την Ίζα.
Ωστόσο, οι διάλογοι εξακολουθούν να παραμένουν ένας γρίφος για τον αναγνώστη κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του. Ταυτόχρονα, ο πόνος του βαθαίνει. Αναγνωρίζει τον συγγραφέα πίσω από κάθε λέξη της Ίζα. Και κάπου λέει: «Ο δρόμος είναι μακρύς και μοναχικός. Καλύτερα να γυρίσεις πίσω». «Α, κατάλαβα. Έχεις επίσκεψη στη Γη;» «Πείτε το κι έτσι. Όπως όλοι μας», περιγράφοντας το εφήμερο της παρουσίας του ανθρώπου, αλλά και το αναπόφευκτο του θανάτου. 
Ο θάνατος, μια μοιραία αναπόφευκτη κατάληξη.
«Ο φόνος παραγράφεται;» ρωτά η Ίζα τον συγγραφέα, που έπεισε για λίγα χρήματα να κουρέψει το γκαζόν του. «Ο φόνος δεν είναι νομικός όρος, άρα δεν μπορεί να παραγραφεί». «Και η ανθρωποκτονία;» «Ύστερα από είκοσι χρόνια», της απαντά. Μια στιχομυθία όπου ο αναγνώστης αρχίζει πλέον να βεβαιώνεται όχι μόνο για το τρίτο σκέλος της ερώτησης, αλλά να βεβαιώνεται πως πλέον το όπλο, ο φόνος, η αυτοχειρία είναι μέσα στο μυαλό του. Τον έχει σχεδιάσει με πολλούς τρόπους στις σελίδες του και τον έχει βιώσει νοερά βλέποντας την κίνηση/πορεία της σφαίρας προς τον στόχο της. Το έχει περιγράψει δυστυχώς, τέλεια! Ήταν προσχεδιασμένο.
Ο Βόλφγκανγκ Χέρντορφ κάνει αποτίμηση και της συγγραφικής του ποιότητας προσδίδοντας επιπλέον ενδιαφέρον στην ανάγνωση, αφού ο αναγνώστης βρίσκεται να συνομιλεί ξεκάθαρα πλέον μαζί του· μαζί του, λίγο πριν στοχεύσει. Του μιλά για τον πόνο, την αδικία, τους παράλληλους κόσμους σε σχέση με την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, εκφράζοντας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου τη δική του πορεία ζωής και θανάτου. Την περιπέτεια της δικής του φυγής. Αυτοκτονία, μια ξεκάθαρη φυγή. Όχι φυσιολογική, αλλά μια φυγή βιαστική από το παράθυρο. Επιβεβλημένη. Με σχεδιασμό. Χάπια, αίμα, όπλα, άστρα. Όλα μαζί στο μυαλό του κομμάτια ενός παζλ και ενός γεγονότος. Κι όταν έρχεται η νύχτα, γαληνεύει μαζί της κοιτώντας τ’ άστρα.
Μια συνεχής σκηνοθεσία αυτοκτονίας με πολλές πρόβες και αναφορές προς το τέλος του βιβλίου –στο 33ο κεφάλαιο– εκεί στην άκρη του γκρεμού, σαν να βρίσκεται μέσα σε ομίχλη και σύννεφα. Όλα όμως τα έχει ξαναδεί κι έχει ξαναβρεθεί εκεί. Βλέπει τα αυτοκίνητα στους δρόμους και οι αναμνήσεις μπλέκουν με το τώρα, βάζοντας τα παιδικά του αυτοκινητάκια σε αυτούς, ταυτόχρονα κρατάει το πιστόλι, ανοίγει το στόμα και στοχεύει. Σκηνοθετεί και δοκιμάζει, ζει το ΤΕΛΟΣ.
«Η Ίζα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ!»
Η μετάφραση του Απόστολου Στραγαλινού έχει δύο στοιχεία που την κάνουν τόσο ξεχωριστή. Την εξαιρετική γνώση της γλώσσας, που του επιτρέπει να αποτυπώνει ασυνήθιστες περιγραφές και σπάνιες λέξεις, έτσι όπως ακριβώς τις σκέφτηκε ο συγγραφέας και, με τον τρόπο αυτό, λειτουργώντας καταλυτικά –χωρίς ν’ αφήνει τα δικά του μεταφραστικά ίχνη– υποχωρεί, επιτρέποντας να συνομιλούν μεταξύ τους συγγραφέας και αναγνώστης. Καταφέρνει, επίσης, να βγάλει στην επιφάνεια αυτόν τον ύπουλο, βουβό πόνο που υπάρχει κάτω από τις αράδες και να διαποτίσει τον αναγνώστη με όλα αυτά που πονούν τον συγγραφέα, ελευθερώνοντας έτσι όλη τη γοητεία και ουσία του βιβλίου. Εν ολίγοις, εξαιρετικός! Και η μετάφραση είναι τέχνη! 
Βρείτε το εδώ 
Επιμέλεια στήλης: Ράνια Μπουμπουρή


Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Η Ελένη Βιτάλη και ο Νίκος Ζιώγαλας στον Κορυδαλλό!

Με μια μεγάλη συναυλία με την Ελένη Βιτάλη και τον Νίκο Ζιώγαλα, ο Δήμος Κορυδαλλού και η Περιφέρεια Αττικής γιορτάζουν ένα ιστορικό γεγονός για την πόλη: την κατεδάφιση της μάντρας των πρώην γυναικείων φυλακών στη λεωφόρο Γρ. Λαμπράκη και την παραχώρηση της έκτασης των 10 στρεμμάτων, η οποία θα μετατραπεί σε χώρο πρασίνου και αναψυχής. 

Την Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου, 8.30 το βράδυ, στον χώρο του Δημοτικού Πάρκινγκ, Γρ. Λαμπράκη και Πλαταιών, δίπλα στην παραχωρημένη έκταση, το κοινό θα απολαύσει τους δυο εκλεκτούς καλλιτέχνες σε ένα πρόγραμμα με επιλογές τραγουδιών από όλες τις μεγάλες δισκογραφικές τους επιτυχίες. Παράλληλα, θα υπογραμμίσουν ότι ο αγώνας συνεχίζεται έως την πλήρη και οριστική απομάκρυνση των φυλακών από την πόλη. 

Η συναυλία συνδιοργανώνεται με την Περιφέρεια Αττικής / Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά. 
Είσοδος ελεύθερη. 

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.korydallos.gr/

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Η παράσταση "Μια τρελή τρελή ΑΒ 2 με τον Άνθρωπο-Ορχήστρα" ταξιδεύει στα σχολεία!


Η «Τρελή τρελή Αλφαβήτα», μια παράσταση με πολλή μουσική, τραγούδι, κέφι και χορό, που αγαπήθηκε από τα παιδιά σε όλη την Ελλάδα, επιστρέφει δυναμικά, για τρίτη χρονιά, σε μια ανανεωμένη προσέγγιση που αξίζει να δείτε και... να ξαναδείτε!

Ο Άνθρωπος-Ορχήστρα (Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος) ξεκινάει μια τρελή μουσική περιπέτεια αναζητώντας τα χαμένα γράμματα της Αλφαβήτας με τη βοήθεια των τρελών και απίθανων Αλφαβητούληδων. Στο πλευρό του βρίσκεται η γνωστή τραγουδίστρια Βανέσα Αδαμοπούλου, η γνωστή ηθοποιός Νεφέλη Παπαδερού (η Αγγέλα από την επιτυχημένη σειρά Daddy Cool) και ο τρελομαέστρος Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος. Ακούγονται επίσης οι φωνές του Μάρκου Κούμαρη των Locomondo, της Σαβίνας Γιαννάτου και του Διονύση Σαββόπουλου.

Το θεατρικό βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Ράνιας Μπουμπουρή (Εκδόσεις Ψυχογιός), που έχει τιμηθεί με τον Έπαινο Ποίησης της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα best seller της παιδικής λογοτεχνίας!

Η υπόθεση του έργου:

Στη θαυμαστή χώρα της Αλφαβήτας, ένας ήχος μυστηριώδης και διαπεραστικός έρχεται να ταράξει την αρμονική ζωή των 24 γραμμάτων, τα οποία διασκορπίζονται τρομαγμένα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα! Και τώρα, πώς θα ξανασυγκεντρωθούν όλα μαζί, ώστε να μπορούν και πάλι οι άνθρωποι να σχηματίζουν λέξεις, φράσεις και ιστορίες; Τη λύση θα κληθεί να δώσει ο Άνθρωπος-Ορχήστρα με την παρέα του: μια νεραϊδένια Αλφαβητούλα, μια Αλφαβητούλα γκαφατζού κι έναν θεότρελο μαέστρο! Αυτοί, μαζί με τους μικρούς θεατές της παράστασης, θα προσπαθήσουν μέσα από διαδρομές απρόβλεπτες και ξεκαρδιστικές, φασαριόζικες αλλά και μελωδικές, να ενώσουν ξανά τα γράμματα της Αλφαβήτας. Άραγε, θα τα καταφέρουν;

Μια εκπληκτική διαδραστική παράσταση που συνδυάζει ζωντανή μουσική (πιάνο, πλήκτρα, βιολί, μαντολίνο, κιθάρα, ακορντεόν, τρομπόνι, μπουζούκι, κρουστά), τραγούδι, χορό, θεατρικό παιχνίδι και κουκλοθέατρο!

Ιδανικό για παιδιά από 3 μέχρι 8 ετών!

Δώστε στα παιδιά την ευκαιρία να μάθουν διασκεδάζοντας στον μαγικό κόσμο της μουσικής και του θεάτρου!

Συντελεστές:

Πρωταγωνιστούν: Βανέσα Αδαμοπούλου, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Νεφέλη Παπαδερού
Μαέστρος: Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος 
Σκηνοθεσία – Μουσική: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος
Κείμενο: Ράνια Μπουμπουρή, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Νεφέλη Παπαδερού
Χορογραφίες: Άννα Αθανασιάδη
Κούκλες – Επιμέλεια σκηνικού χώρου και κοστουμιών: Αντωνία Φερεντίνου
Σχεδιασμός – Κατασκευή γυναικείων κοστουμιών: Μαρία Τάγκαλου
Εικόνες βίντεο: Χρύσα Σπυρίδωνος (από την εικονογράφηση του βιβλίου)
Video Art: Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος
Φωτογράφιση: Αντώνης Συμεωνάκης

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Πέννυ Λυκούδη Τηλ.: 698 596 2000 E-mail: arttings.ps@gmail.com

Περισσότερα για το βιβλίο-CD της "Τρελής τρελής ΑΒ", μπορείτε να δείτε εδώ:



Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

"Ιστορίες πόλεων" στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο

Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2017

24 Σεπτεμβρίου 2017

Τι κοινό θα μπορούσαν να έχουν μεταξύ τους πήλινα πιθάρια, μια παλαιοχριστιανική βασιλική, ένας «δίδυμος» τάφος, ένας θησαυρός από την Μυτιλήνη, φορητές ξύλινες εικόνες και πολλά άλλα εκθέματα του μουσείου;

Ελάτε να γνωρίσετε μαζί μας πτυχές από τη ζωή στις πόλεις των περασμένων αιώνων…

Το πρόγραμμα πραγματοποιείται στο πλαίσιο των δράσεων των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς με θέμα: «ΠΟΛ(ε)ΙΣ».

Για μικρούς (από 10 ετών) και μεγάλους.
Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017
Ώρες έναρξης: 10.00 και 12.00

Η συμμετοχή στα προγράμματα είναι δωρεάν. Ο αριθμός των παιδιών που μπορούν να συμμετάσχουν στο κάθε πρόγραμμα είναι περιορισμένος  γι’ αυτό είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο 2132139507 (από Δευτέρα έως Παρασκευή, ώρες 09:00-15:00).



Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.byzantinemuseum.gr/?nid=2248

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

"Από ζάχαρη κι αλάτι" της Βανέσας Αδαμοπούλου: παρουσίαση στο Public Συντάγματος


Λευτέρης Ελευθερίου, Ράνια Μπουμπουρή, Βανέσα Αδαμοπούλου και Ελένη Καρακάση, 
σε μια πολύ όμορφη βραδιά στο Public Συντάγματος!

Ακολουθεί το σκεπτικό της παρουσίασής μου, πέρα από τις ερωτήσεις που υπέβαλα στη Βανέσα Αδαμοπούλου: 

Η Βανέσα Αδαμοπούλου σπούδασε Ιστορία, Μεθοδολογία και Θεωρία της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά στράφηκε επαγγελματικά στο τραγούδι. Η πρώτη της εμφάνιση στο εκδοτικό τοπίο έγινε το 2011 με το μυθιστόρημα Αθώοι στον έρωτα από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, ενώ το δεύτερό της μυθιστόρημα, Από ζάχαρη κι αλάτι, μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
Το μυθιστόρημα αυτό, δοσμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, είναι η εξομολόγηση του Αντρέα, ενός διακεκριμένου πανεπιστημιακού καθηγητή, ο οποίος «ξετυλίγει θαρρετά τον μίτο της ύπαρξής του με ιδιαίτερο ζήλο και νοσταλγία, αγκαλιάζει όλα εκείνα που τον έθρεψαν και τον στοίχειωσαν, εκείνα που αγάπησε κι άγγιξε με τα δάχτυλά του. Αναμετριέται με θεριά και δαίμονες, δίνει φωνή σε όσους έφυγαν, για να στήσει από την αρχή τους σταθμούς της πολυτάραχης ζωής του», όπως διαβάζουμε στο κείμενο του οπισθοφύλλου. Και πράγματι, γεννημένος τη δεκαετία του ’30 σ’ ένα μικρό χωριό της Ηπείρου, ο Αντρέας ζει ως παιδί το έπος του ’40 –περπατάει μαζί με τη μάνα, τη γιαγιά του και άλλους συγχωριανούς δύο μέρες μες στο χιόνι μεταφέροντας εφόδια για τους φαντάρους στο βουνό–, ζει την ιταλική και γερμανική Κατοχή, την Απελευθέρωση, τον Εμφύλιο, ενώ η ζωή ξανοίγεται μπροστά του σε μεγαλουπόλεις πια – Αθήνα, Ρώμη, Χαϊδελβέργη…
Η ιστορία, λοιπόν, ξεκινά στην Ήπειρο του ’40 και γλωσσικά το πλαίσιο δίνεται απολύτως πειστικά, τόσο ως προς το λεξιλόγιο, όσο και ως προς τη συντακτική δομή, ενώ ο ρυθμός του κειμένου είναι νοσταλγικός αλλά στιβαρός, κάπως νωχελικός αλλά οπωσδήποτε δυναμικός: «Κοντοζύγωναν τα Χριστούγεννα του ’41, τα πρώτα της Κατοχής. Στο σπίτι δε στολίσαμε, μονάχα εγώ με τα παιδιά κονομήσαμε κάμποσες κουκουνάρες απ’ το βουνό. Βαλθήκαμε να τις βουτήξουμε σε μπογιά, να γίνουν χρωματιστές, και πήραμε να τις κοτσάρουμε σε διάδρομο και σάλα. Τις απλώσαμε στο σκρίνιο της τραπεζαρίας, στα σεμεδάκια του σερβάν, στα κοφίνια με τα κούτσουρα, στην είσοδο του σπιτιού. Η Αργυρώ έφτιαξε ανθρωπάκια από χαρτί, σφιγμένα χέρι χέρι, άνοιγαν σαν βεντάλιες, πέντ’-έξι ανθρωπάκια στη σειρά, σαν έτοιμα να στήσουν χορό, σαν καμωμένα να δρασκελίσουν την πόρτα, να βγουν στην αυλή να παίξουνε το “γύρω γύρω όλοι”. Τα κρεμάσαμε στα παραθύρια, μπροστά απ’ τα χαρτόνια – ήλιο δε θα μπορούσανε να βλέπουν, μα ήταν κι εκείνα ανθρωπάκια της Κατοχής, όφειλαν να προσαρμοστούνε στις συνθήκες» (σελ.139).
Ως προς το ιστορικό πλαίσιο, η επιλογή των στοιχείων έχει γίνει με τέτοιον τρόπο ώστε το μυθιστόρημα να μην επιβαρύνεται από καμιά περιττή πληροφορία – κι αυτό είναι αποτέλεσμα όχι μόνο χωνεμένης γνώσης, αλλά και του ξεκάθαρου στόχου της συγγραφής εδώ, που είναι η μυθοπλασία και όχι η παράταξη ιστορικών στοιχείων. Ο μικρός Αντρέας, όπως ίσως τα περισσότερα παιδιά, αναζητά ενστικτωδώς τη χαρά της ζωής, ακόμα και μες στον πόλεμο. Μία με τη συνομήλική του Αργυρώ, την άλλη με μια μεγαλύτερή του κοπέλα, τη Χάνα, μια Εβραιοπούλα που βρέθηκε να κρύβεται στο ορεινό χωριό του. Είναι ένα καλό συγγραφικό εύρημα η γνωριμία του Αντρέα με τη Χάνα και τον αδελφό της, τον Ιζάκ, ώστε να γίνει η αναφορά στον αφανισμό του εβραϊκού πληθυσμού στα Γιάννενα και στη Θεσσαλονίκη – απαραίτητη αναφορά όταν μιλάμε για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά που δίνεται στον ίδιο ρυθμό της αφήγησης, χωρίς να φαντάζει ξένο σώμα σε αυτή. Στο μυθιστόρημα υπάρχουν κάποιες σκληρές εικόνες –και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού αφορά τις γενιές που έζησαν στο πετσί τους τον πόλεμο– αναμεμειγμένες όμως με την αισιοδοξία και την αγνή χαρά του έρωτα.
Ο Αντρέας είναι ένας άνθρωπος ξεχωριστός, που πολλές φορές ξεφεύγει από την πεπατημένη, και το αξιόλογο αυτό μυθιστόρημα, με αφορμή τον απολογισμό της ζωής του, επιχειρεί να εμβαθύνει στις ουσιαστικές παραμέτρους αλλά και στις υπόγειες διαδρομές της ανθρώπινης ζωής.


Το PUBLIC (Καραγεώργη Σερβίας 1, Πλ. Συντάγματος) και οι Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της Βανέσας Αδαμοπούλου, στο Public Café, τη Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017, στις 9 το βράδυ. Για το βιβλίο θα μιλήσει η συγγραφέας Ράνια Μπουμπουρή, ενώ αποσπάσματα θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Λευτέρης Ελευθερίου και Ελένη Καρακάση. Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε εδώ: 

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

«Ας είμαστε όλοι φεμινιστές» της Τσιμαμάντα Νγκόζι Αντίτσι – Εκδόσεις Μεταίχμιο

«Ας είμαστε όλοι φεμινιστές» της Τσιμαμάντα Νγκόζι Αντίτσι, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο (Προλογικό σημείωμα – Μετάφραση – Σημειώσεις: Μαρία Ξυλούρη, Πρώτη έκδοση: Φεβρουάριος 2017)

Η βραβευμένη συγγραφέας Τσιμαμάντα Νγκόζι Αντίτσι γεννήθηκε το 1977 στη Νιγηρία, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε δύο χρόνια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νιγηρίας και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ. Το μυθιστόρημά της Μενεξεδένιος ιβίσκος (μτφρ. Μπελίκα Κουμπαρέλη, Εκδόσεις Ψυχογιός, 2005) τιμήθηκε με το Commonwealth Writers’ Prize for Best First Book και ήταν υποψήφιο για το Orange Prize. Το μυθιστόρημά της Δακρυσμένος ήλιος (μτφρ. Κυριάκος Μαργαρίτης, Εκδόσεις Ψυχογιός, 2008) τιμήθηκε με το Orange Prize 2007.  Το 2010, το περιοδικό New Yorker την κατέταξε στη λίστα με τους 20 καλύτερους συγγραφείς κάτω των 40 ετών. Το 2015, το περιοδικό Time τη συμπεριέλαβε στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως.

Ήταν ήδη, λοιπόν, καταξιωμένη ως συγγραφέας το 2013, όταν αποσπάσματα της διάλεξής της με θέμα «Ας είμαστε όλοι φεμινιστές» χρησιμοποιήθηκαν αυτούσια από την Μπιγιονσέ στο τραγούδι «***Flawless», προσελκύοντας το ενδιαφέρον ευρύτερου κοινού στο πρόσωπό της. Ακούμε, λόγου χάρη, στο τραγούδι την Αντίτσι να λέει: «Μαθαίνουμε στα κορίτσια να συρρικνώνονται, να γίνονται μικρότερα. Λέμε στα κορίτσια: “Μπορείτε να είστε φιλόδοξες, αλλά όχι πάρα πολύ. Να έχετε μεν στόχο να πετύχετε, αλλά όχι πάρα πολύ, ειδάλλως θα απειλείτε τον άντρα”» (σελ.41-42). Το βιβλίο Ας είμαστε όλοι φεμινιστές βασίζεται στη διάλεξή της αυτή στο TEDxEuston – διάλεξη η οποία, μόνο στο κανάλι του TED στο youtube έχει ξεπεράσει τα 4 εκατομμύρια προβολές.

Στην έντυπη μορφή της, η ομιλία ήδη κυκλοφορεί σε πολλές γλώσσες, όπως διαβάζουμε στο προλογικό σημείωμα της Μαρίας Ξυλούρη: «Ίσως η πιο συζητημένη ξένη έκδοση να είναι η σουηδική, καθώς ο Σουηδός εκδότης, σε συνεργασία με το Σουηδικό Λόμπι Γυναικών, ανακοίνωσε στα τέλη του 2015 τη διανομή του βιβλίου στα λύκεια της χώρας, με σκοπό να ανοίξει μια συζήτηση περί φεμινισμού και ισότητας των φύλων, και με την ελπίδα οι καθηγητές να εντάξουν το βιβλίο στη διδασκαλία τους. “Είμαι φεμινίστρια επειδή θέλω να ζω σε έναν κόσμο πιο δίκαιο. Είμαι φεμινίστρια επειδή θέλω να ζω σε έναν κόσμο όπου ποτέ δεν θα λένε στις γυναίκες ότι μπορούν ή δεν μπορούν, ότι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουν κάτι επειδή είναι γυναίκες. Θέλω να ζω σε έναν κόσμο όπου άνδρες και γυναίκες είναι πιο ευτυχισμένοι. Όπου δεν περιορίζονται από έμφυλους ρόλους. Θέλω να ζω σε έναν κόσμο όπου άντρες και γυναίκες είναι πραγματικά ίσοι. Και γι’ αυτό είμαι φεμινίστρια”, είπε η συγγραφέας σε μαγνητοσκοπημένο χαιρετισμό της προς τους μαθητές της χώρας κατά τη συνέντευξη τύπου για την πρωτοβουλία» (σελ.8-9).

Η Αντίτσι ήταν δεκατεσσάρων ετών, όταν ένας φίλος της την αποκάλεσε φεμινίστρια στη διάρκεια ενός καβγά. Το πρώτο πράγμα που έκανε εκείνη γυρίζοντας σπίτι ήταν να αναζητήσει στο λεξικό την άγνωστη αυτή λέξη. Αργότερα, διαπίστωσε ότι η συγκεκριμένη λέξη έχει πολύ βαρύ και αρνητικό φορτίο. Σε μια πόλη όπου, όταν μια γυναίκα δίνει φιλοδώρημα, εισπράττει το ευχαριστώ ο άνδρας που τη συνοδεύει, όταν μπαίνει μόνη στο λόμπι ενός ξενοδοχείου, θεωρείται οπωσδήποτε επαγγελματίας του σεξ, όπου δεν μπορεί να μπει χωρίς συνοδό στα κλαμπ και, όταν πηγαίνει για φαγητό, οι σερβιτόροι στο εστιατόριο απευθύνουν χαιρετισμό μόνο στους άνδρες, η συζήτηση περί φεμινισμού προκαλεί πάντα αμηχανία, έως και εκνευρισμό: «Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες αποφεύγουν να μιλήσουν για το φύλο ή σπεύδουν να απορρίψουν τα προβλήματα του φύλου. Επειδή το να σκέφτεσαι για την αλλαγή του status quo είναι πάντα άβολο» (σελ.56).

Αλλά τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί η Αντίτσι και τα στοιχεία που αντλεί δεν αφορούν μόνο τη Νιγηρία – αφορούν και τον εργασιακό τομέα στις ΗΠΑ, όπου η κατάσταση δεν είναι διόλου ευοίωνη. Βασισμένη στις προσωπικές της αυτές εμπειρίες, εξηγεί γιατί το χάσμα των φύλων βλάπτει σοβαρά άντρες και γυναίκες εξίσου, προσφέροντας στους αναγνώστες έναν μοναδικό ορισμό του φεμινισμού στον 21ο αιώνα. «Το πρόβλημα με το φύλο είναι ότι ορίζει πώς θα έπρεπε να είμαστε αντί να αναγνωρίζει πώς είμαστε. Φανταστείτε πόσο πιο ευτυχισμένοι θα ήμασταν, πόσο πιο ελεύθερα θα εκφράζαμε τον πραγματικό, μοναδικό μας εαυτό, αν δεν μας βάραιναν οι έμφυλες προσδοκίες» (σελ.48). Και παρακάτω: «Μερικοί ρωτούν: “Γιατί φεμινίστρια; Γιατί δεν λες απλώς ότι πιστεύεις στα ανθρώπινα δικαιώματα ή κάτι ανάλογο;”. Επειδή θα ήταν ανέντιμο. Ο φεμινισμός είναι, βεβαίως, μέρος των ανθρώπινων δικαιωμάτων γενικώς – επιλέγοντας όμως να χρησιμοποιήσεις την αόριστη έκφραση ανθρώπινα δικαιώματα αρνείσαι το συγκεκριμένο και ιδιαίτερο πρόβλημα του φύλου. Έτσι προσποιείσαι ότι δεν είναι οι γυναίκες εκείνες που, επί αιώνες, αποκλείονταν. Έτσι αρνείσαι ότι το πρόβλημα του φύλου στοχεύει τις γυναίκες• ότι το πρόβλημα δεν ήταν το να είσαι άνθρωπος, μα συγκεκριμένα το να είσαι θηλυκός άνθρωπος. Επί αιώνες, ο κόσμος διαιρούσε τα ανθρώπινα όντα σε δύο ομάδες και στη συνέχεια απέκλειε και καταπίεζε τη μία ομάδα. Το σωστό είναι, η λύση του προβλήματος αυτό τουλάχιστον να το αναγνωρίζει» (σελ.56-57).

Αξίζει να διαβαστεί και να συζητηθεί, τόσο το εν λόγω βιβλίο, όσο και συνολικά το έργο της Τσιμαμάντα Νγκόζι Αντίτσι.

Βρείτε το εδώ 


Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

Έγγραφη διαμαρτυρία για έμφυλες διακρίσεις στη Nikon

Για την προώθηση μιας νέας φωτογραφικής μηχανής, η εταιρεία Nikon ζήτησε από 32 επαγγελματίες φωτογράφους που δραστηριοποιούνται στην Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή να τη δοκιμάσουν και να γράψουν την εμπειρία τους στο εταιρικό site. Και οι 32 αυτοί φωτογράφοι όμως ήταν άντρες. Η εταιρεία ισχυρίζεται ότι ζήτησε τη συμμετοχή και γυναικών φωτογράφων, οι οποίες απάντησαν αρνητικά, παραδέχεται πάντως ότι "δεν έδωσε αρκετή σημασία σε αυτό το θέμα". Υπ' όψιν ότι, σύμφωνα με τα περσινά στατιστικά της Nikon (Μάρτιος 2016), μόνο το 10,6% του προσωπικού της είναι γυναίκες, ενώ το ποσοστό των γυναικών σε διευθυντικές θέσεις κυμαίνεται στο 4,7%. 
Εάν θέλετε, υπογράψτε την αίτηση προς τον Kazuo Ushida, πρόεδρο της Nikon, να επανεξετάσει τις εταιρικές αξίες και την εταιρική πρακτική, καθώς και να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις:
http://www.thepetitionsite.com/takeaction/421/416/560/?z00m=29530701&redirectID=2493449123

Περισσότερα για το θέμα, μπορείτε να δείτε εδώ:
https://www.theguardian.com/artanddesign/2017/sep/15/nikon-photography-camera-women

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

"New Banksy Piece Targets London Arms Fair" by Claire Voon

Source: https://hyperallergic.com/400121/new-banksy-piece-targets-london-arms-fair/?utm_medium=email&utm_campaign=How%20Renaissance%20Painting%20Smoldered%20with%20a%20Little%20Known%20Hallucinogen%20weekly&utm_content=How%20Renaissance%20Painting%20Smoldered%20with%20a%20Little%20Known%20Hallucinogen%20weekly+CID_b5ea17839f6273bb89d652269092fad4&utm_source=HyperallergicNewsletter

Banksy, “Civilian Drone Strike” (2017) (image courtesy the artist)

"The Art the Arms Fair was organized by artists and activists in opposition to the one of the world’s largest arms fairs in London."

As is the case with most works by Banksy, the message of this latest piece is immediate and biting. A childlike drawing of a girl and a dog, standing next to an exploding house, sits in a frame beneath three drones. It’s title: “Civilian Drone Strike.”
The work was unveiled this week in London as part of Art the Arms Fair, organized by local activists in opposition to the concurrent Defense & Security Equipment International (DSEI), one of the world’s largest arms fairs.
“‘Civilian Drone Strike’ is such a powerful statement against everything that events like the DSEI arms fair stand for.” Sam Walton, an Art the Arms Fair organizer, said in a statement. “The arms trade doesn’t like people knowing about their dodgy deals to despotic regimes. They want to stay in the shadows. We are using art to draw as much attention as possible to the deadly results of their terrible industry.”
Poster for Art the Arms Fair by Rowan Abbott (image courtesy Art the Arms Fair)
Banksy is only one of many artists who have contributed works to the alternative fair, which will sell off the pieces and donate proceeds to the UK-based organization, Campaign Against Arms Trade. Other artists involved include the Guerrilla GirlsPeter Kennard, and graffiti artist Darren Cullen, better known as SER. Like Banksy’s piece, many of the artworks criticize the military industrial complex by portraying the horrifying effects of weapons of war — all of which are on display at DSEI, from missile-equipped drones to warships to surveillance technology.
Ahmed Jahaf, “Yemen Fly Bombs” (2016) (image courtesy Art the Arms Fair)

A biannual event, the controversial DSEI drew the public opposition of London mayor Sadiq Khan as well as other local politicians earlier this year for its support of the global arms trade.
“I am opposed to London being used as a market place for the trade of weapons to those countries that contribute to human rights abuses,” Khan told The Independent.
Art the Arms Fair takes place just two miles from DSEI, at the nonprofit SET Space, where art-making events and performances will occur throughout the week. “Civilian Drone Strike” will be auctioned off this Friday, with a starting price of £10 ($13 US), set by Banksy himself.
Peter Kennard, “Warhead 2” (2017) (image courtesy Art the Arms Fair)