Η Καλαμάτα, πόλη του χορού, υποδέχεται το 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού από τις 17 έως τις 24 Ιουλίου 2015.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας αποτελεί κορυφαία δραστηριότητα του Διεθνούς Κέντρου Χορού της πόλης. Ιδρύθηκε την άνοιξη του 1995 με αντικείμενο την προώθηση της χορευτικής τέχνης με άξονες την έρευνα, την εκπαίδευση, την καλλιτεχνική δράση και παραγωγή. Στα είκοσι ένα χρόνια παρουσίας του στα ελληνικά χορευτικά πράγματα και χάρη στην υποστήριξη της τοπικής Αρχής, κατάφερε να κερδίσει τη δική του ξεχωριστή θέση και αναγνώριση στη γεωγραφία των φεστιβάλ της Μεσογείου, στήνοντας γέφυρες με την παγκόσμια χορογραφική δημιουργία.
Ονόματα πολύ σημαντικών δημιουργών του σύγχρονου χορού εμφανίστηκαν πρώτη φορά στην Ελλάδα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, ενώ ταυτόχρονα προβλήθηκε και ενισχύθηκε η ελληνική δημιουργία μέσα από την ανάθεση χορογραφικού έργου σε ταλαντούχους δημιουργούς και μέσα από τη στήριξη της πειραματικής διάθεσης νέων ομάδων. Αναπόσπαστο μέρος του Φεστιβάλ αποτελούν τα εκπαιδευτικά σεμινάρια χορού, τα εργαστήρια και οι διαλέξεις που απευθύνονται σε σπουδαστές και επαγγελματίες του χώρου, ενώ στις παράλληλες δραστηριότητες του Φεστιβάλ συμπεριλαμβάνονται οι εκδόσεις και οι παραγωγές video dance.
Το πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ ανοίγει την Παρασκευή 17/7 η Ταϊβανή Wen-Chi Su με τη βαθιά ποιητική περφόρμανς Off the map, που δημιουργεί έναν χώρο ενατένισης όπου ο θεατής καλείται να ξεφύγει για λίγο από τον χρόνο και την πραγματικότητα, για να επικοινωνήσει με τον εαυτό του. Η Wen-Chi Su ανήκει σε μια νεότερη γενιά καλλιτεχνών της Άπω Ανατολής, που μεγάλωσαν σε μια κοινωνία διχασμένη ανάμεσα στη βαθιά επιρροή της παράδοσης και στο τεράστιο άνοιγμά της στην τεχνολογική ανάπτυξη – άρα και στον Δυτικό κόσμο. Το έργο της ενώνει με τον πιο βαθιά βιωμένο και ποιητικό τρόπο αυτά τα δύο άκρα, όπως και τον χορό με τις νέες τεχνολογίες.
Το Σαββατοκύριακο 18-19/7, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει την ομάδα Igor and Moreno στοIdiot-Syncrasy και την Ντάντα Μασιλό στην Κάρμεν. Οι Igor Urzelai και Moreno Solinas δημιουργούν παραστάσεις με κέντρο το ανθρώπινο σώμα ως φορέα αλλαγών. Αναζητώντας πώς θα αλλάξουν τον κόσμο, και συνειδητοποιώντας ότι αυτό δεν γίνεται με μια παράσταση, κατέληξαν να χορεύουν και να τραγουδούν δοκιμάζοντας πράγματα που χρειάζονται μια εμμονή. Εμπνευσμένοι από την πολυφωνική μουσική της Χώρας των Βάσκων και τους παραδοσιακούς χορούς της Σαρδηνίας, εφαρμόζουν το μοντέλο αυτό της ταυτόχρονης εκτέλεσης στην κίνηση: οι δύο χορευτές είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης συγχρονισμένοι, αλλά ο καθένας τους χορεύει «σε άλλον τόνο». Το Idiot-Syncrasy είναι ένα έξυπνο ανδρικό ντουέτο με θέμα την αφοσίωση και την επιμονή, ανοιχτό στην ερμηνεία του κάθε θεατή.
Όσο για τη Νοτιοαφρικανή Ντάντα Μασιλό, εκρηκτική, προκλητική, χωρίς δισταγμούς στις εικονοκλαστικές εκδοχές των μύθων του χορού που ανατέμνει, αλλά και χωρίς ταμπού στη θεματολογία που θίγει, τις επιλογές, τη γλώσσα του σώματος και την ειλικρίνεια, αποτελεί φαινόμενο χορεύτριας και χορογράφου, η οποία μας προτείνει μια Κάρμεν ιδωμένη πρώτη φορά με τα μάτια μιας γυναίκας. Κρατώντας τη δομή και τα στερεότυπα της Κάρμεν, «σιγοψήνει» τους ήρωές της μέχρι να εκραγούν: μια Κάρμεν ερωτική, προκλητική, ανεξάρτητη, που ξέρει καλά τι διακυβεύεται στο παιχνίδι με τους άντρες γύρω της, κι ένας Δον Χοσέ κτητικός, αρρενωπός, εκδικητικός, βίαιος σαν τα αρσενικά του πολέμου, που θα καταλήξει ταύρος στην αρένα...
Ακολουθούν οι παραστάσεις Transforming Me της Μέντης Μέγα (21/7), Relic του Ευριπίδη Λασκαρίδη (23/7) και W Memorabilia της ομάδας RootlessRoot (24/7). Το Transforming Me είναι ένα ποιητικό, στοχαστικό, ειλικρινές, όλο ζωντάνια σόλο, που ταλαντεύεται ανάμεσα στη δήλωση και την εξομολόγηση. Ο μετασχηματισμός είναι για τη Μέντη Μέγα μια αργή και σταδιακή διαδικασία, που επιτρέπει στο σώμα να ενσωματώσει βιωματικά την αλλαγή. Μετακινούμενη διαρκώς από το οικείο στο ξένο και από τον φόβο στην ελπίδα, χαρτογραφώντας ανοίγματα, αδιέξοδα και σημεία καμπής, διερωτάται πώς σχετίζεται ο προσωπικός μετασχηματισμός με τον κοινωνικό και πώς μας επηρεάζει η ταχεία και ανεξέλεγκτη αλλαγή του κόσμου γύρω μας.
Από την άλλη, ο σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής και περφόρμερ Ευριπίδης Λασκαρίδης παρουσιάζει το Relic, το απολίθωμα: κάτι που έμεινε βαθιά στη μνήμη και ίσως μια μέρα ξεπλυθεί· κάτι μακρινό κι απροσδιόριστο, που θυμίζει αυτό που ήταν κάποτε· μια μακρινή ανάμνηση προσώπων, αισθημάτων και αισθήσεων στο βάθος μιας απόλυτα ακατανόητης πραγματικότητας. Relic: αυτό που θ’ απομείνει κάποτε από την αγάπη, την τρυφερότητα, την ανθρωπιά. Relic: ένα παράδοξο ταξίδι μεταμορφώσεων από το γελοίο στο σπαρακτικό.
Τέλος, το σόλο W Memorabilia είναι μια σπουδή στη γυναικεία φύση της Φαίδρας, Μήδειας, Πασιφάης, μητέρας, τιμωρού, άπιστης συζύγου, ερωτευμένης μέχρι θανάτου, απεγνωσμένης βρεφοκτόνου και εντέλει καταραμένης από τους θεούς. Μέσα στο εργαστήριό της, η Φαίδρα απεργάζεται το τραγικό της τέλος. Σαν γλύπτρια κατασκευάζει τον πόθο της, τη θηλυκότητά της, τον πόνο, την αγωνία και τελικά τον θάνατο. Μια Φαίδρα που εξελίσσεται από λευκό αέρινο πλάσμα του μύθου σε τεχνίτρια εξαϋλωμένη στο φως της τέχνης, για να μεταμορφωθεί τελικά σε σύγχρονη νέα γυναίκα, ντυμένη με το κόκκινο χρώμα του πάθους και του πόθου. Η Φαίδρα των RootlessRoot (Λίντα Καπετανέα και Γιόζεφ Φρούτσεκ) δεν φοβάται να δημιουργήσει ούτε τη μουσική πάνω σε ένα τεράστιο έγχορδο, μέρος του σκηνικού, ούτε την τεράστια ζωγραφιά ενός θηλυκού συμβόλου που τελικά θα γίνει ο τάφος της.
Οι παραστάσεις πλαισιώνονται από τις παράλληλες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ: εκθέσεις φωτογραφίας, προβολές, σεμινάρια χορού και εργαστήρια χορογραφίας.
Για περισσότερες πληροφορίες, πατήστε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου